Αυτόκλητοι... εκδικητές

«Λαϊκοί εκδικητές, αυτόκλητοι υπερασπιστές των εργατικών δικαίων, ξυλοκοπούν στην Ερμού ελληνοαυστραλό τουρίστα, γιατί τέλεσε το αντιεργατικό έγκλημα να αγοράσει κυριακάτικα, σουβενίρ από την ονειρεμένη χώρα των θερινών του διακοπών.

Λαϊκοί δικαστές αποφασίζουν για το δίκαιο ή όχι μιας απόφασης που αφορά ένα μάλλον συμπαθές πρόσωπο, που συγκεντρώνει ενδείξεις (αλλά όχι αποδείξεις αθωότητας καθώς δεν έχουν δει τη δικογραφία), και επιβάλουν λαϊκή δικαιοσύνη σπάζοντας τις βιτρίνες 67 καταστημάτων. Υποστηρίζουν σε κείμενό τους ότι αυτό είναι πολιτική κριτική, ενώ διατείνονται και ότι… αναλαμβάνουν την ευθύνη των καταστροφών (ευφάνταστη ανάληψη ευθύνης υπό την ανωνυμία της κουκούλας!).

Στο Βόλο «αντιεξουσιαστές» εισβάλλουν στο πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, τραυματίζουν γυναίκα υπάλληλο της Γραμματείας.

(Ουδείς εκ των κυβερνητικών αναλαμβάνει την ευθύνη! Εδώ να θυμίσουμε πως φέρονται οι πραγματικοί ηγέτες: Η Angela go home Merkel, με δήλωσή της ανέλαβε την ευθύνη για επεισόδια στο Αμβούργο, ενώ ο δήμαρχος της πόλης ζήτησε συγνώμη από τους πολίτες. Ο κ. Τόσκας δεν ευκαιρούσε, ήταν προφανώς σε διάλογο με τις συλλογικότητες!)

Όλη άλλωστε η κυβέρνηση δεν έχει καιρό για τέτοια. Έχει συνταχθεί στα αγωνιστικά της ταμπούρια και εκτοξεύει βόλια κατά του αδυσώπητου εχθρού, της Δικαιοσύνης. Το «τέμπο» της επίθεσης το έδωσε ο πρωθυπουργός κατά την επίσκεψή του στο υπουργείο Εργασίας (έτσι αποποιείται και την πολιτική ευθύνη της αυτοκτονίας της απλήρωτης επί 1,5 χρόνο υπαλλήλου στα Γιαννιτσά. Οι δικαστές όμως εφαρμόζουν νόμους. Δεν νομοθετούν).

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δ . Τζανακόπουλος, υποστήριξε ότι η απόφαση για άρνηση αναστολής της ποινής για την Ηριάνα, θα μπει στο μαύρο βιβλίο της Δικαιοσύνης (έτσι σκέτο το όνομα, χωρίς επίθετο, γιατί η οικογένεια «δεν επιθυμεί» να ανακοινωθεί. Σεβόμαστε την ευαισθησία, με την υποσημείωση πάντα, ότι επικοινωνιακά ένα σκέτο όνομα ηρωποιεί και συναισθηματικοποιεί περαιτέρω την κοινή γνώμη).

Ο αρμόδιος υπουργός Στ. Κοντονής, χαρακτήρισε την απόφαση ως δυσάρεστη έκπληξη και υπονόησε ότι η Δικαιοσύνη έχει άλλα μέτρα και σταθμά και δεν δικάζει επί ίσοις όροις (ήξεραν άραγε οι κυβερνητικοί τη δικογραφία και αποφαίνονται έτσι;).

Ποιητικός και ρομαντικός επί του θέματος, ο Παύλος Πολάκης, αναπόλησε τα… «πέτρινα χρόνια του σημιτικού μεσαίωνα», όπως έγραψε, τότε που βρισκόταν και «στα ουζερί του Πεδίου του Άρεως» (σ.σ. έτσι είναι, άλλοι τα πέτρινα χρόνια τους τα πέρασαν στα κολαστήρια της Μακρονήσου, αλλά οι πλέον καταδικασμένοι, επί Σημιτικού Μεσαίωνα, άραζαν στα ουζερί του Πεδίου του Άρεως).

Αναπολώντας λοιπόν τα ουζάκια, που τα έπινε με φόβο ψυχής, λόγω των δράσεων της πανάθλιας σημιτικής «ΤΣΕΚΑ» (η οποία κατά τα πρώτα χρόνια της Σοβιετικής επανάστασης, όντως επέστρεφε τους κρατούμενους της στον Μεσαίωνα - η μετέπειτα KGB ήταν γατάκια μπροστά της), του ήρθε η μεγάλη αλήθεια που τη διετύπωσε με κεφαλαία γράμματα στο facebook: «Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΦΥΛΑΚΙΖΕΙ ΤΗ ΝΙΟΤΗ»!

Αυτά φαίνονται γραφικά. Ενδεχομένως και να είναι. Ως ένα σημείο τα πιστεύουν, όντας καθηλωμένοι στο περίκλειστο ιδεολογικό τους σύμπαν. Άλλωστε πρόσφατα η Lagarde είπε για τον κ. Τσίπρα: «Είχε την φιλοδοξία να αλλάξει από την πρώτη μέρα τους κανόνες. Νομίζω γρήγορα κατάλαβε ότι δεν αρκεί ένας για να αλλάξει τους κανόνες, αλλά 18 ή 19». Η ανωτέρω δήλωση καταδεικνύει το και το μέγεθος της αφελούς άγνοιας που διείπε την κυβέρνηση της χώρας.

Πάντα υπήρχε ως ιδεολογική συνισταμένη στην Αριστερά, η άποψη ότι η Δικαιοσύνη είναι ταξική. Όμως - ασχέτως αν διαφωνεί κανείς - το μεν ΚΚΕ αναφέρεται στις κυρίαρχες τάξεις και το οικονομικό-κοινωνικό εποικοδόμημα που εξυπηρετεί η αστική Δικαιοσύνη, ο δε ΣΥΡΙΖΑ, λόγω έλλειψης Παιδείας, αλλά και εκχειλίζοντoς λαϊκισμού, εκχυδαΐζει και προσωποποιεί - «ναρκέμποροι» κλπ.

Ωστόσο αυτή είναι η ιδεολογική ανάγνωση, υπαρκτή μεν αλλά και βολική για την κυβέρνηση. Υπάρχει και η πρακτική σκοπιμότητα της επίθεσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ ανήλθε στην εξουσία απαξιώνοντας «το παλιό πολιτικό σύστημα που κατέστρεψε τη χώρα». Αυτή η καταγγελία έπιασε ευρέως σε ένα λαό που δεν αναγνώριζε τις δικές του ευθύνες και ήθελε να απενοχοποιηθεί.

Τώρα βλέποντας ότι η κυβέρνηση απαξιώνεται ραγδαίως, προσπαθεί να μεταφέρει τη δική της απαξίωση στη Δικαιοσύνη, ώστε ο ίδιος να αναδυθεί εκ νέου πεντακάθαρος και αγωνιστικός - ου μην και αδικημένος – υποστηρίζοντας: «Εμείς προσπαθούμε να αλλάξουμε την Ελλάδα, προσπαθούμε να βοηθήσουμε τους εργαζόμενους, τους φτωχούς, τους αδικημένους, αλλά δεν μας αφήνει η δικαιοσύνη».

Δεν αποκλείεται η περίφημη συνταγματική αναθεώρηση (για την οποία ο πρόεδρος της Βουλής Ν. Βούτσης, είπε ότι θα είναι βασικό ζήτημα που θα απασχολήσει τη Βουλή από τον Οκτώβριο), να εκκινήσει - με τη δημοψηφισματική «συμβουλευτική» λαϊκή συγκατάθεση - κάποια προσπάθεια υποβάθμισης της Δικαιοσύνης. Σε κάθε περίπτωση, μπορεί να μην κυβερνούν, αλλά δεν παραιτούνται από την προσπάθεια αλλοίωσης των θεσμών. Το μέλλον θα έχει επεισόδια!»

                                                 (Άρθρο του Γ. Σιδέρη από το  liberal.gr)