Έμμεσος εκφοβισμός...

«Προχθές, ήταν πράγματι μια πολύ ωραία μέρα. Και αξίζει να τη θυμόμαστε γιατί δόθηκε αίσιο τέλος σε μια άδικη περιπέτεια με μεγάλο ψυχικό κόστος για τον άμεσα εμπλεκόμενο αλλά και με εξαιρετικά κρίσιμο διακύβευμα. Αυτό της ελευθερίας της έκφρασης, ουσιαστικά της δημοκρατίας. Οι Ελληνες δικαστές, με νηφάλια σκέψη και καθαρό βλέμμα, είδαν το παράλογο της υπόθεσης και απέρριψαν στο σύνολό της την αγωγή του υπουργού Εθνικής Αμυνας Πάνου Καμμένου κατά του σκιτσογράφου Ανδρέα Πετρουλάκη για άρθρο του στην ιστοσελίδα protagon.gr.

Να υπενθυμίσουμε ότι όλα ξεκίνησαν πριν από δύο χρόνια, τον Μάρτιο του 2015, όταν ο υπουργός Εθνικής Αμυνας κατέθεσε αγωγή εναντίον του Ανδρέα Πετρουλάκη, ζητώντας το ποσό των 2 εκατομμυρίων ευρώ(!) ως αποζημίωση για την προσβολή της προσωπικότητάς του από το συγκεκριμένο κείμενο, το οποίο ήταν ένα άρθρο γνώμης – με ένα απλό γκουγκλάρισμα θα το βρείτε στο Διαδίκτυο. Μεσολάβησαν αρκετές αναβολές και τον περασμένο Ιανουάριο η υπόθεση εκδικάστηκε με τον Π. Καμμένο να καταθέτει νέα αγωγή, ζητώντας αυτή τη φορά 100.000 ευρώ. Και φτάσαμε στη 12η Ιουλίου του 2017 με την απόφαση της απόρριψης της αγωγής Καμμένου στο σύνολό της.

Θέλω να πω δυο λόγια για τον Ανδρέα Πετρουλάκη, γιατί πιστεύω ότι έχει ιδιαίτερη σημασία να σκιαγραφείς το προφίλ του ανθρώπου – κι ας κινδυνεύω να «κατηγορηθώ» για φιλική σχέση μαζί του για την οποία νιώθω τυχερή. Ο Ανδρέας Πετρουλάκης είναι ένας εξαιρετικός σκιτσογράφος με πενάκι καυστικό, άλλοτε με βιτριολικό χιούμορ και άλλοτε τρυφερό και ευαίσθητο.

Επίσης, είναι ένας γραφιάς με σύνθετη και αναλυτική σκέψη και με τη σπάνια ικανότητα να διαβάζει προσεκτικά το σήμερα, να αφουγκράζεται την εποχή του. Είναι χαρακτήρας ακέραιος, ακριβοδίκαιος, αυστηρός όπου χρειάζεται, καλός και υποστηρικτικός φίλος.

Αυτά τα δύο χρόνια της περιπετειάς του με τη Δικαιοσύνη δεν ήταν εύκολα. Αλλά ο Πετρουλάκης δεν άφησε στιγμή να δει κανείς στο πρόσωπό του αδυναμία ή ηττοπάθεια, κούραση ή φόβο. Το πιο σημαντικό: Δεν υποχώρησε βήμα από την ουσία της δουλειάς του. Απ’ αυτό που ο κάθε ένας σ’ αυτή τη δουλειά οφείλει να κάνει. Να διαφωτίζει. Μέσα από έλεγχο στην εξουσία, σκληρή και δίκαιη κριτική, χωρίς φόβο και χωρίς ιδεοληψίες. Πολύ απλά δεν υπέκυψε. Συνέχισε να είναι οξύς στο σκίτσο του και ριψοκίνδυνος στη γνώμη του. Κι αυτή είναι μια μεγάλη νίκη.

Αγωγές όπως η συγκεκριμένη, που απορρίφθηκε πανηγυρικά, δεν γίνονται για τα χρήματα. Λειτουργούν ως εργαλεία πίεσης, ενδεχομένως εκφοβισμού, μέσα εξόντωσης του «αντιπάλου». Είναι παραδείγματα που πιθανότατα σε κάνουν να σκεφτείς «άσε, πού να μπλέκω τώρα».

Κι εκεί είναι το κρίσιμο σημείο: Aν το υπερβείς, υπηρετείς με πλουραλισμό και θάρρος τη δουλειά σου. Aν όχι, προκαλείς άθελά σου μια ρωγμή στην ελευθερία της έκφρασης, στη δημοκρατία. O έμμεσος εκφοβισμός λειτουργεί υπόγεια, βουβά. Και είναι εξαιρετικά επικίνδυνος».

                                         (Άρθρο της Γ.Επτακοίλη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)