Ας θυμηθούμε...

«Ας θυμηθούμε:

1. Περιφερειακές και δημοτικές εκλογές του 2014. Ο Νικήτας Κακλαμάνης κατεβαίνει «αντάρτης» στον δήμο της Αθήνας κι αυτός χάνεται για τη Νέα Δημοκρατία. Ο Νικήτας είναι γνήσιο τέκνο της αποκαλούμενης «Λαϊκής Δεξιάς» και συχνά μιλάει για καραμανλισμό. Στις ίδιες εκλογές, ουκ ολίγοι από τη συγκεκριμένη «τάση» της Νέας Δημοκρατίας κατευθύνονται ομαδικά στο ψηφοδέλτιο της Ρένας Δούρας για την περιφέρεια και ουσιαστικά της δίνουν τη νίκη. Που είναι η πρώτη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στα χρονικά και εξ αυτής δημιουργείται πολιτικό κλίμα για την επόμενη ημέρα που έρχεται.

2. Εκλογές 2015. Ο Πάνος Καμμένος λαμβάνει το μεγαλύτερο ποσοστό του κόμματός του στο Νομό Σερρών, την πατρίδα των Καραμανλήδων. Ο Πάνος Καμμένος εκλέγεται και έκτοτε συγκυβερνά με τον ΣΥΡΙΖΑ υπενθυμίζοντας συνεχώς την καραμανλική του προέλευση και τους δεσμούς του.

3. Αμέσως μετά στις εκλογές του 2015 προτείνεται από τον ΣΥΡΙΖΑ και εκλέγεται πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Προκόπης Παυλόπουλος, με τη φημολογία να «σκίζει» τα ιμάτιά της ότι αυτό έγινε με παρέμβαση και υπόδειξη του καραμανλισμού. Κι εις βάρος του Αβραμόπουλου με τον οποίο είχε συμφωνήσει αρχικά ο Αλέξης Τσίπρας.

4. Στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μετέχει ο πρώην δικαστικός και διοικητής της ΕΥΠ επί Κυβερνήσεων Κώστα Καραμανλή, Δημ. Παπαγγελόπουλος, εκ των πλέον αναγνωρίσιμων κι εμπίστων του πρώην πρωθυπουργού. Ο οποίος κάνει την επική δήλωση ότι «ο Τσίπρας είναι ο νέος εθνάρχης», προφανώς κατά τη γνώμη του δίπλα στον Ελ. Βενιζέλο και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή!

5. Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, με τη στήριξη της πλειοψηφίας εκείνων που ομνύουν στον Κώστα Καραμανλή, κατεβαίνει υποψήφιος στις εσωκομματικές εκλογές της Νέας Δημοκρατίας, με την θέση περί συναίνεσης με τον ΣΥΡΙΖΑ.

6. Συστηματικά, από τα χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από τους Σαμαρά και Βενιζέλο, στελέχη που επικαλούνται στενές σχέσεις με τον καραμανλισμό (Αντώναρος, Βλάχος, Παπακώστα. Κακλαμάνης, Στυλιανίδης κλπ) με δηλώσεις και θέσεις τους δημιουργούν σοβαρά ζητήματα στη Νέα Δημοκρατία και ανοίγουν κύκλους εσωστρέφειας.

7. Αμέσως μετά την εκλογή του, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, πλην της προσωκεντρικής του ταύτισης ταυτίστηκε απολύτως και ιδεολογικά με τον ΣΥΡΙΖΑ. Με την περίφημη φράση για τον… «Μινώταυρο του νεοφιλελευθερισμού»… Με την δε συστηματική σιωπή του στις επιθέσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στη Δικαιοσύνη, ταυτίζεται ακόμη περισσότερο.

8. Όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέφερε ότι δεν υπάρχει περιθώριο πολιτικής συνεννόησης με τον ΣΥΡΙΖΑ κι ότι η Νέα Δημοκρατία δεν θα ψηφίσει τα μέτρα για το κλείσιμο της αξιολόγησης, αφού αυτό είναι έργο της κυβέρνησης, ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, αντίπαλός του στην διεκδίκηση της ηγεσίας με τη στήριξη του στενού καραμανλικού πυρήνα του κόμματος, δημιούργησε κλίμα εσωστρέφειας με τη φράση «τζάμπα μάγκες».

9. Στην εξεταστική επιτροπή της κυβέρνησης , ουσιαστικά παρακάμφθηκε η περίοδος διακυβέρνησης 2004- 2009, με τις κακές γλώσσες να ισχυρίζονται ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν ήθελε να διαταράξει τα υπόγεια ρεύματα στήριξης του.

Αυτά, επιγραμματικά και τηλεγραφικά είναι κάποια εκ των πολλών γεγονότων των τελευταίων χρόνων. Για τα οποία ο Κώστας Καραμανλής δεν έχει λάβει ουσιαστικά καμιά θέση. Από την άλλη πλευρά, είναι πλέον γνωστή ,στο πολιτικό παρασκήνιο, η παρέμβαση τόσο του προέδρου Παυλόπουλου, όσο και του Κώστα Καραμανλή, εκείνο το φοβερό και τρομερό βράδυ του δημοψηφίσματος του 2015 και του αδιεξόδου που δημιούργησε στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ».

                    (Απόσπασμα άρθρου του Ν. Σακελλαρόπουλου από το grpost)