Απόψεις...

«Δεν μπήκα στην πολιτική για να ικανοποιώ τις απόψεις γνωστών και φίλων.

Μπήκα για να ταράξω τον δημόσιο λόγο που είχε μετατραπεί, στην καλύτερη περίπτωση, σε γλυκανάλατες κουβελιές χωρίς ουσία, χωρίς κατεύθυνση, χωρίς αποτέλεσμα. Μπήκα για να συγκρουσθώ με τους πάντες: μαύρους φασίστες, κόκκινους φασίστες, δεξιούς λαϊκιστές, αριστερούς λαϊκιστές, συνδικαλιστές, εργολάβους, ακόμα και με τους παλιοημερολογίτες της φιλελεύθερης ορθοδοξίας.

Μπήκα για να ξεβρακώσω τον πρόστυχο ρόλο των ΜΜΕ και των αλητών και εκβιαστών του κοινού ποινικού κώδικα που υποδύονται τους μεγαλοδημοσιογράφους. Μπήκα για να καταδείξω τον εθνικό μας αυτισμό, για να λειτουργήσω ως οίστρος, πολύ συχνά ως προβοκάτορας, τσιγκλώντας τη διαχρονική και διακομματική μας ιδιωτεία.

Ψήφους γελοίων δεν θέλω. Ψήφους απατεώνων δεν θέλω. Ψήφους ερωτευμένων με τα γλυκόλογα δεν θέλω. Ψήφους θυμωμένων, ψεκασμένων, ελληναράδων, αγράμματων προγονόπληκτων δεν θέλω.

Απευθύνομαι σε συγκεκριμένο κοινό νοημόνων, συνειδητοποιημένων, πεπαιδευμένων Ελλήνων, πολιτών του κόσμου, που, ναι, δεν ξεπερνάει το 15%. Το πολύ. Και σε ένα, ακόμη, 10% που έχει το διανοητικό υπόβαθρο, με προσπάθεια έστω, να καταλάβει πόσο, από ποιους και με ποιον τρόπο εξαπατήθηκε.

Αν αυτοί οι πολίτες εκτιμήσουν τη στάση κάποιου που δεν υπολογίζει το πολιτικό κόστος σε τίποτα, δεν παζαρεύει με κανέναν, άρα δεν πρόκειται να το υπολογίσει κι όταν έρθει η ώρα να υποστηρίξει τις μεταρρυθμιστικές θέσεις σε ένα θεσμικό όργανο, όπως κάνω, ας πούμε, στην Περιφέρεια Αττικής, έχει καλώς. Έχει καλώς για εκείνους, γιατί θα έχουν μια σταθερή, και βροντερή επίσης, φωνή να τους εκπροσωπεί - όχι για μένα. Εγώ αγγαρεία κάνω. Σε βόθρο βουτάω, γιατί έχει ξεχειλίσει, μας έχουν πνίξει τα σκατά, και καθόμαστε αμέριμνοι πλατσουρίζοντας. Αν ενδιαφέρεται κανένας να με αντικαταστήσει σ΄ αυτόν τον ρόλο, αναλαμβάνοντας εκείνος το μακροβούτι, θα κάνω γιορτή. Πού να δεις η γυναίκα μου κι ο Αχιλλέας...

Μα, θα μου πεις, έτσι δεν θα πάρεις ποτέ πάνω από 3%. Δεν ξέρω, από σένα εξαρτάται. Εγώ σου το ξεκαθάρισα, από την πρώτη στιγμή: δεν θα σου κάνω το παραμικρό χατίρι για να με ψηφίσεις. Ούτε στο τι θα λέω, ούτε στο πώς θα το λέω. Μεγάλο παιδί είσαι, όταν έρθει η ώρα της κάλπης μέτρα τα υπέρ και τα κατά των επιλογών σου. Εδώ και 5 χρόνια έχω γράψει χιλιάδες άρθρα και σχόλια. Έχω κάνει εκατοντάδες ομιλίες και έχω δώσει άλλες τόσες συνεντεύξεις. Ψάξε, άκου, διάβασε. Μασημένη τροφή και σακχαρόπηκτα από μένα δεν έχει. Η πελατειακή σχέση δεν ξεκινάει από τον διορισμό στο Δημόσιο. Εκεί καταλήγει. Ξεκινάει από το να προσπαθείς να είσαι αρεστός στον πιθανό ψηφοφόρο σου και να διαμορφώνεις τη δημόσια εικόνα σου ανάλογα με τις συμβουλές των "επικοινωνιολόγων". Ήδη έχεις εκπορνευτεί. Τέτοια ψήφος ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ. Καθόλου, όμως.

(Ολόκληρη η ετήσια δήλωση. Όσοι πιστοί προσέλθετε. Και να ξέρετε ότι έχει πολύ, πάρα πολύ κουπί ακόμα μέχρι να νικήσουμε τον κρατισμό, όλων των αποχρώσεων...)

                                                        (Θ.Τζήμερος- "Δημιουργία ξανά")