Η αστική τάξη...

«Λέγονται τούτο τον καιρό τόσα πολλά, με τέτοιο στόμφο και τόση ηθελημένη η αθέλητη παραποίηση της έννοιας των λέξεων, που αναπόφευκτο είναι να μην δίνει κανείς και μεγάλη σημασία στα λεγόμενα. Και να περιμένει τις πράξεις. Που, δυστυχώς, δεν έρχονται ή όταν έρχονται είναι δραματικά καθυστερημένες, πίσω από τις εξελίξεις και τις επιταγές τους…

Παρά ταύτα, κάποια από τα λεγόμενα –ιδίως όταν είναι φορτισμένα με «ιδεολογικό» βάρος- αξίζουν επισήμανσης, προσοχής, και επιβάλλουν προβληματισμό. Γιατί, πολύ συχνά σηματοδοτούν προθέσεις, αποκαλύπτουν μύχιες σκέψεις και «βεβαιότητες» στηριγμένες σε ψευδαισθήσεις, προδιαγράφουν το πώς αντιλαμβάνονται οι ομιλούντες την πραγματικότητα. Πώς σχεδιάζουν το μέλλον…

Στην μαραθώνια συνέντευξη που έδωσε στον κομματικό σταθμό του ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Τσίπρας (και η οποία σαφέστατα στόχευε στο εσωκομματικό ακροατήριο), ο πρωθυπουργός είπε μεταξύ άλλων ότι « εμείς είμαστε πάντα απέναντι στα μεγάλα συμφέροντα, την διαπλοκή και την διαφθορά…»-αλλά δεν έμεινε εκεί. Πρόσθεσε και «στην αστική τάξη»! 

Σημασία δεν έχει αν το πιστεύει κι’ όλας ή σκόπευε απλώς να… κανακέψει το εν εξεγέρσει ευάριθμο παλαιοκομμουνιστικό τμήμα του κόμματός του. Σημασία έχει πως το εκστόμισε δημόσια…

Πολιτικός αρχηγός, και μάλιστα στην εξουσία, μιλάει εν έτει 2015 με… ιδεολογικοπολιτικούς όρους του 1850! Μπερδεύει (ας ελπίσουμε μάλλον αθέλητα, από… κεκτημένη της πρώιμης κομματικής κουλτούρας του, γιατί αλλιώς...) το τι σήμαινε και σηματοδοτούσε η ετικέτα «αστική τάξη» στο κοινωνικό-οικονομικό γίγνεσθαι πριν από ενάμιση αιώνα, και τι εκπροσωπεί σήμερα. 

Η σημερινή αστική τάξη (και δη η ιδιότυπη ελληνική) δεν έχει μόνο, αν έχει καθόλου, εξουσιαστικά, οικονομικά γνωρίσματα και ιδιότητες. Έχει πολύ συγκεκριμένα πνευματικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά, κοινωνικές και ανθρωπιστικές ευαισθησίες, σαφή επίγνωση και σεβασμό των ορίων και των επιταγών της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, στην καθημερινότητά της συμπεριφέρεται με οδηγό «αριστερές» αρχές και πρότυπα. 

Διαλέγεται, δεν έχει ιδεολογικά ταμπού να αλλάξει απόψεις όταν η πραγματικότητα το επιβάλλει, διαφωνεί αλλά σέβεται την αντίθετη γνώμη, δεν κατηγοριοποιεί  τους ανθρώπους ως προς την συμπεριφορά και την κοινωνική παρουσία τους ανάλογα με τις πολιτικές τους πεποιθήσεις. Και, πολιτικά, διατρέχει οριζόντια όλα τα κόμματα…

Ποιους έχει «απέναντι», λοιπόν, ο κυβερνών ΣΥΡΙΖΑ; Και με τι κριτήρια τους στοχοποιεί; Με εκείνα της προεπαναστατικής Ρωσίας του προ-προηγούμενου αιώνα; Της σύγκρουσης, της καταπίεσης, της εκμετάλλευσης των λίγων επί των πολλών; 

Δεν αντιλαμβάνεται ο κ. Τσίπρας ότι στην ελληνική πραγματικότητα η «αστική τάξη» δεν είναι οι…. πλουτοκράτες, οι εκμαυλιστές, οι διεφθαρμένοι και διαπλεκόμενοι με την πολιτική εξουσία, αλλά μια σκληρά εργαζόμενη «μεσαία τάξη» που διαπερνά όλες τις ιδεολογίες και τα κόμματα, και η οποία κλήθηκε να πληρώσει το βαρύτερο τίμημα της κρίσης και της άθλιας (διακομματικά, και σήμερα…) διαχείρισής της; 

«Αστούς» χαρακτηρίζει με υβριστική διάθεση ο ΣΥΡΙΖΑ όλους όσοι δεν διανοούνται να συμπλέκονται στους δρόμους (με ή χωρίς κουκούλα…), είναι υπέρ της τάξεως και της  τήρησης των νόμων, υποφέρουν αλλά διαμαρτύρονται σε συγκεκριμένα πλαίσια και δια της ψήφου των (ας σκύψει πάνω από τα χαρακτηριστικά των ψηφοφόρων του ο κ. Τσίπρας, οι «Ίσκρα» και οι Λαφαζανοπερίεργοι, είναι μειοψηφία!), αρνούνται την αγελαία συμπεριφορά, διατηρούν και περιφρουρούν αισθητικά και πολιτισμικά κριτήρια;

Ποιους θέλει να κανακέψει με τέτοιες «επιθετικότητες» ο πρωθυπουργός; Ή μήπως εννοεί αυτά που λέει, και τα… «άλλα» που λέει σε όλους εμάς τους υπόλοιπους, είναι ο φερετζές που κρύβει τις πραγματικές «ενοράσεις» του;

Και με την ευκαιρία: θεωρεί πραγματικά «δημοκρατική διαδικασία», αυτό που πρότεινε στην τελευταία ταραχώδη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ; 

Δηλαδή να κληθεί ν’ αποφασίσει για το μέλλον της συμφωνίας (και της χώρας!) με εσωκομματικό δημοψήφισμα η οργανωμένη βάση του κόμματος; Δηλαδή, 30.000 στελέχη (το ο,27 % του ελληνικού λαού…) θα είναι ο ρυθμιστής της πορείας μας. Και ούτε καν το…0,27%! Μόλις το   0,13 % του πληθυσμού, αφού θα απαιτείτο μόνο η πλειοψηφία του 0, 27%....

                            (Άρθρο του Θ. Οικονομόπουλου από την "Εφημερίδα")