Η κυρα-Τασία...

«Είναι άλλο να κρατάς ανοιχτά τα σύνορά σου και άλλο να τα καταργείς. Είναι άλλο να λες ότι είσαι μια χώρα που υποδέχεσαι την ανθρώπινη δυστυχία και σέβεσαι τους πρόσφυγες, και άλλο να υπομένεις παθητικά τα ανθρώπινα κύματα που εκβράζονται στις ακτές σου. 

Στην πρώτη περίπτωση ενισχύεις τον έλεγχο των συνόρων σου και προετοιμάζεις τις δυνατότητες υποδοχής. 

Στη δεύτερη, κάνεις αυτό που κάνει σήμερα η χώρα μας. Παραδίδεις τα όπλα, φωνάζεις βοήθεια και εκδίδεις χαρτιά που επιτρέπουν στους ταλαίπωρους να μεταφερθούν από την Κω και τη Λέσβο στην πλατεία Ομονοίας.

Αλήθεια, πόσοι πρόσφυγες ή μετανάστες κινούνται αυτήν τη στιγμή στο κέντρο της Αθήνας; Πόσοι απ’ αυτούς που δηλώνουν Σύροι είναι όντως Σύροι και μπαίνουν στα τρένα για τη Γεβγελή και τον τελικό τους προορισμό, την Κεντρική Ευρώπη; Και με ποια λογική θεωρείται λύση η αποσυμφόρηση των νησιών και η συμφόρηση του κέντρου της πρωτεύουσας; Ή η μεταφορά των ταλαίπωρων Αφγανών από το Πεδίον του Αρεως στον Ελαιώνα;

Το πρόβλημα δεν είναι η κ. Χριστοδουλοπούλου. Εχει αποδείξει ότι όχι μόνον δεν έχει την ικανότητα να το λύσει, αλλά και να το περιγράψει καν. Το πρόβλημα είναι ο κ. Τσίπρας, η κυβέρνηση της χώρας, οι πολιτικές δυνάμεις και η διαλυμένη διοίκηση. 

Το θέμα δεν είναι να ενισχυθούν τα αστυνομικά τμήματα των νησιών προκειμένου να επιταχυνθεί η διεκπεραίωση. Το θέμα είναι η προστασία των συνόρων της χώρας από μετακινήσεις πληθυσμών, που έχουν γίνει ανεξέλεγκτες. Οικογένειες, κοινότητες ολόκληρες με τα μωρά τους που διεκδικούν την επιβίωσή τους».

     (Απόσπασμα άρθρου του Π.Μανδραβέλη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)