«Ο ελληνικός συνδικαλισμός είναι άλλη μιά ιδιαιτερότητα: δεν
ελέγχεται από τα κόμματα – τα ελέγχει! Αποτέλεσε το μέσο μέσο πίεσης και
εκβιασμού του πολιτικού συστήματος, με στόχο την προώθηση στενών συντεχνιακών
συμφερόντων, κυρίως του Δημόσιου Τομέα. Η βάση του ελληνικού συνδικαλισμού ήταν
ο κρατικός τομέας απασχόλησης (κυρίως οι ΔΕΚΟ).
Πληρώνεται ενώ απεργεί, προκαλεί χάος αδιαφορώντας για το
κοινωνικό κόστος, εκπροσωπεί όλο και λιγότερους, χρηματοδοτεί τα στελέχη του
από παροχές του κράτους εργοδότη – δηλαδή του εξ ορισμού κοινωνικού του «αντιπάλου»,
δίνει απαλλαγή από εργασία, προκλητικούς μισθούς και πλουσιοπάροχες πρόωρες
συντάξεις στους «σταρ της σφιγμένης γροθιάς» και του ξεχειλωμένου τραπεζικού
λογαριασμού.
ΟΤΑΝ ΟΙ «ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ» ΤΑ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΜΑΣ
Σύμφωνα με επίσημη παραδοχή του Υπουργείου Εργασίας την
δεκαετία 2000 – 2010 δόθηκαν στις συνδικαλιστικές ενώσεις 177 εκατομμύρια ευρώ,
από τα Δημόσια Ταμεία, χωρίς παραστατικά! Οι φορολογούμενοι - δηλαδή εσύ και
εγώ – πλήρωσαν 177.000.000 από τον ιδρώτα τους και το Κράτος τα έδωσε στα «αγαπημένα
του παιδιά», χωρίς να ενδιαφερθεί για το τι τα έκαναν!
Ο συνδικαλισμός σήμερα είναι ένας από τους δύο πόλους της
κρατικής Μαφίας: ενδιαφέρεται μόνο για τα σκανδαλώδη συντεχνιακά προνόμια,
τρέφεται από τη διαφθορά και τη στηρίζει με νύχια και με δόντια, προδίδοντας
ταυτόχρονα την εργατική βάση για λογαριασμό της οποίας υποτίθεται ότι δρα».
(Απόσπασμα άρθρου του Θ.Τζήμερου της Δημιουργίας Ξανά)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου