Τι είδους ΕΡΤ δεν θέλουμε...

[...]Την παράδοση των κυβερνήσεων που εξαγγέλλουν τομές και ρυθμίσεις συμβάλλοντας στην απορρύθμιση τελικά, συνεχίζει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Σαν αντιπολίτευση κατήγγειλε τις κυβερνητικές πρακτικές αλλά σαν κυβέρνηση δεν τολμά να προκαλέσει την αλλαγή των μελών του ΕΣΡ, ούτε την εξυγίανση της ΕΡΤ. Το θέμα λοιπόν δεν είναι το μέγεθος της ΕΡΤ, αν θα είναι λίγο πιο “μεγάλη” ή λίγο πιο “μικρή”. Το θέμα είναι να είναι “δική” μας και να “ελέγχουμε” το ραδιοτηλεοπτικό παιχνίδι[...]

[...]Ας δούμε όμως τι δεν χρειαζόμαστε στην ΕΡΤ και υπάρχει στο νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή:

-Η αναβίωση ενός κυβερνητικού μηχανισμού προπαγάνδας, πλήρους κομματικής και συνδικαλιστικής επιρροής με την αναβίωση μοντέλων συνδιοίκησης

-Η δυνατότητα στον εκάστοτε Υπουργό Επικρατείας να ορίζει το ΔΣ της ΕΡΤ (αντί το ΔΣ να ορίζεται από μια ανεξάρτητη αρχή από προσωπικότητες κύρους)

-Η σύσταση ενός φορέα χωρίς επιχειρησιακό σχέδιο που δεν ξέρει πόσα κανάλια έχει σε λειτουργία και κυρίως πόσα και ποιο σκοπό εξυπηρετούν

-Η τεχνητή συγκόλληση, ως μέθοδος επαναπρόσληψης παλιών (ΕΡΤ) και νέων (ΝΕΡΙΤ) εργαζομένων χωρίς ποιοτικά κριτήρια, που ασφαλώς και δεν είναι μόνο θέμα τυπικών προσόντων.

-Ένας φορέας για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση που έχει περισσότερους διοικητικούς υπαλλήλους απ' ότι δημοσιογράφους, παραγωγούς και μουσικούς.

-Μια αόριστη και ακοστολόγητη πρόταση για τους μισθούς των εργαζομένων, που εμπεριέχει την αύξηση του ανταποδοτικού τέλους (έστω κι αν δε διατυπώνεται ρητά στο κατατεθέν νομοσχέδιο) με απόφαση του διορισμένου, από τον Υπουργό πάντα, ΔΣ, γιατί, πολύ απλά, με ανταποδοτικό τέλος στα 3 ευρώ, 2.500 εργαζόμενοι δεν μπορούν να πληρωθούν.

-Η επανασύσταση ενός ραδιοτηλεοπτικού φορέα που δεν ανταποκρίνεται (καμία πρόβλεψη στο νομοσχέδιο) στις προκλήσεις των νέων τεχνολογιών μετά την έκρηξη του διαδικτύου σ' όλο τον αναπτυγμένο κόσμο.

-Ένα ραδιοτηλεοπτικό πρόγραμμα αναντίστοιχο του ευρωπαϊκού και ελληνικού πολιτισμού που δεν εξυπηρετεί το τρίπτυχο: μη χειραγωγούμενη πληροφόρηση-εκπαίδευση-ψυχαγωγία.

-Τελικά, μια τηλεόραση μη δημόσια αλλά κομματική που δεν έχει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά να επιτελέσει τον δημόσιο και κοινωνικό σκοπό της, σε μια εποχή που η στάθμη της ποιότητας -έτσι κι αλλιώς- είναι πολύ χαμηλή εξαιτίας της ιδιωτικής τηλεόρασης.



Eίναι καιρός πια να αλλάξουμε εποχή».

(Απόσπασμα άρθρου του Ν. Μηλαπίδη από την Athens Voice)