Επιστροφή στις παλιές κακές συνήθειες...

«Δεν έχουν τον παραμικρό δισταγμό για την καταστροφή που θα προκαλέσουν στο εκπαιδευτικό σύστημα και για την οπισθοδρόμηση που θα προκληθεί. 

Τους αφήνει αδιάφορο το γεγονός ότι, όσοι ικανοί και προβεβλημένοι καθηγητές μπορούν και έχουν ηλικιακά περιθώρια, θα φύγουν από την Ελλάδα, αναζητώντας θέσεις σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. 

Όσοι επιφανείς καθηγητές ήλθαν στην Ελλάδα να στελεχώσουν τα Συμβούλια Ιδρυμάτων και να συμβάλουν στη διεθνοποίησή τους και στην οργάνωσή τους θα ρίξουν μαύρη πέτρα πίσω τους και θα διαλαλήσουν ότι «τίποτα δεν γίνεται σε αυτή τη χώρα πλέον. Είναι άξιοι της μοίρας τους».

Ο νόμος 4009/2011 για την Ανώτατη Εκπαίδευση προετοιμάστηκε από την τότε υπουργό παιδείας Α. Διαμαντοπούλου μετά από μακρά και σε βάθος διαβούλευση, που διήρκεσε 14 μήνες, με όλους τους φορείς εντός και εκτός Ελλάδας, που θα μπορούσαν να συνεισφέρουν στη σύνταξή του. 

Έγινε καταγραφή του ανθρώπινου δυναμικού και της υλικοτεχνικής υποδομής των ΑΕΙ και αναλυτική συζήτηση σε τρείς συνεδριάσεις της Συνόδου Πρυτάνεων Πανεπιστημίων και Προέδρων ΤΕΙ. Ακολούθησε η ηλεκτρονική διαβούλευση στη οποία συμμετείχαν χιλιάδες φοιτητών και καθηγητών. 

Το προσχέδιο δόθηκε σε όλα τα κόμματα για να διατυπώσουν προτάσεις. 

Ζητήθηκε και δόθηκε τεχνική υποστήριξη από εμπειρογνώμονες του ΟΟΣΑ, ενώ κατατέθηκε και η εμπειρία 23 χωρών από αντίστοιχες μεταρρυθμίσεις στην Ανώτατη Εκπαίδευση. 

Ζητήθηκαν και δόθηκαν προτάσεις από πρόσωπα διεθνούς αναγνώρισης από επτά χώρες, αλλά και από το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας, ενώ το σχέδιο νόμου συζητήθηκε σε 4 συνεδριάσεις της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων. 

Τέλος, ο νόμος ψηφίστηκε με την πρωτοφανή πλειοψηφία 255 βουλευτών. Ο ΣΥΡΙΖΑ αρνήθηκε να τον ψηφίσει, χαρακτηρίζοντάς τον αντισυνταγματικό. 

Κατά σύμπτωση, συνήγορος των προσφυγόντων στο ΣτΕ κατά του νόμου ήταν ο σημερινός ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου (!!!) κ. Χρυσόγονος. 

Προσφάτως, εκδόθηκε, η απόφαση της Ολομελείας του ΣτΕ, που κρίνει το νόμο συνταγματικό[...]


(Απόσπασμα άρθρου του Ι.Γρυσπολάκη από την Athens Voice)