Στο δια ταύτα...

«Αρκετοί υπουργοί και βουλευτές δεν το κρύβουν. Είτε παραδέχονται ανοικτά ότι προκρίνουν τη δραχμή είτε μουρμουρίζουν «γιατί όχι δραχμή;». Μερικοί πάνε και λίγο πιο μακριά και συζητούν και την έξοδο από την Ε.Ε. ως «τελικό στρατηγικό στόχο». Αν όμως είναι να πάμε στη δραχμή αυτό να συμβεί έπειτα από μία ειλικρινή, ανοικτή συζήτηση και με σχέδιο. Θα είναι τραγικό, αν όχι εγκληματικό, κάποιοι να μας ωθήσουν εκεί... με τρόπο, επιρρίπτοντας την ευθύνη στους «κακούς ξένους».

Φθάνουμε στο σημείο Μηδέν. Κάναμε το τελικό άθροισμα και είδαμε πόσα μπορούμε να πάρουμε από Ρώσους, Κινέζους και Αμερικανούς. Παίξαμε το παιχνίδι του γεωπολιτικού σκιάχτρου και δεν προσγειώθηκαν στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» ούτε Αντόνοφ με ρούβλια ούτε Μπόινγκ με δολάρια.

Οι Γερμανοί έπαιξαν καλά το παιχνίδι και έχουν στοιχηθεί πίσω από όλους τους μεγάλους δυτικούς παίκτες, καθώς δεν βγήκαν μπροστά μόνοι τους. Η συμμαχία του Νότου δεν συνήφθη ποτέ. Η Ουάσιγκτον έβαλε πλάτη μέχρι το σημείο που εξοργίσθηκε. Στο Eurogroup είμαστε μόνοι μας. Στη διαδρομή χάσαμε φίλους, κόψαμε γέφυρες, φθάσαμε στα όριά τους ανθρώπους που έχουν δώσει μάχη για την Ελλάδα τα τελευταία πέντε χρόνια.

Ο πρωθυπουργός θα πρέπει πλέον να έχει καταλάβει ότι η συμμετοχή στην Ευρωζώνη δεν μπορεί ποτέ να γίνει α λα καρτ. Αλλαγές στους στόχους πρωτογενών πλεονασμάτων και στο μείγμα πολιτικής γίνονται δεκτές. Ο πυρήνας των «πιστεύω» της Ευρωζώνης έρχεται όμως σε ευθεία σύγκρουση με τον πυρήνα των «πιστεύω» του ΣΥΡΙΖΑ. Η Ευρωζώνη δεν μοιάζει έτοιμη να αλλάξει, παρά τις προσδοκίες του κ. Βαρουφάκη. Ο ΣΥΡΙΖΑ, και ειδικότερα ο κ. Τσίπρας, μπορούν να πάρουν τις αποφάσεις που απαιτούνται στο τέλος της ημέρας για να παραμείνει η χώρα στο ευρώ;

Το λόμπι της δραχμής θα δώσει την ύστατη, εξαιρετικά σκληρή μάχη για να οδηγηθούμε στα βράχια. Για να μην παρεξηγούμαι, το εν λόγω λόμπι έχει κάθε λογής μέλη. Υπάρχουν εκείνοι που θα ήθελαν να σβηστούν τα εσωτερικά τους χρέη εν μέσω μιας συνολικής κατάρρευσης και μετά να μας αγοράσουν τζάμπα με τα χρήματα που έχουν στο εξωτερικό. Υπάρχουν οι ιδεολόγοι που σου λένε πως αλλαγή καθεστώτος και αριστερή πολιτική με ευρώ δεν κολλάνε. Και υπάρχουν και οι ακραίοι εθνικολαϊκιστές που ονειρεύονται μια βορειοκορεατική και βαθύτατα βαλκανική εκδοχή πολιτεύματος. Και οι τρεις κατηγορίες εκπροσωπούνται επαξίως, και το κυριότερο αφανώς, στο σημερινό σκηνικό εξουσίας. Απέναντί τους δεν έχουν και τίποτα σπουδαίο.

Ποιος μπορεί να τους σταματήσει; Ο κ. Τσίπρας με το πολιτικό κεφάλαιο που διαθέτει. Θέλει όμως πολύ γερά νεύρα και κότσια αυτό. Και το κυριότερο, να βάλει στην άκρη βιώματα, ιδεολογήματα και συντροφικές φιλίες δεκαετιών. Να βάλει πιο ψηλά δηλαδή τον «όρκο στο Προεδρικό» από τον «όρκο στην Καισαριανή». Βαθύτατα προσωπικά διλήμματα που αφορούν όμως το μέλλον ενός ολόκληρου λαού».

(Άρθρο του Α.Παπαχελά από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")