Όταν...

"ΌΤΑΝ ακούς πρυτάνεις να απευθύνουν έκκληση στον πρωθυπουργό να λάβει μέτρα γιατί μπορεί να χαθούν ζωές στις καταλήψεις των πανεπιστημίων. Καθώς μεταξύ των καταληψιών υπάρχουν εξαρτημένα άτομα που κάνουν χρήση ναρκωτικών.

ΌΤΑΝ ο υπουργός δημόσιας τάξης προειδοποιεί για την πιθανότητα να θρηνήσουμε νεκρό στις Σκουριές. Εκεί όπου κυβερνητικά στελέχη όταν βρίσκονταν στην αντιπολίτευση καλούσαν τους κατοίκους να εξεγερθούν κατα της επένδυσης.

ΌΤΑΝ οι κουκουλοφόροι καίνε ανεμπόδιστα την Αθήνα και ουδείς ευαισθητοποιείται, αλλά ο αρμόδιος υπουργός τονίζει ότι... πάντα καίγονταν τα Εξαρχεια. Και την ίδια ώρα η αστυνομία απλά παρακολουθεί διακριτικά χωρίς να προστατεύει τις περιουσίες των πολιτών.

ΌΤΑΝ χιλιάδες λαθρομετανάστες αποβιβάζονται πλέον σχεδόν σε ημερήσια βάση στα ελληνικά παράλια και προωθούνται στην πρωτεύουσα. Έτσι απλά χωρίς καμία άλλη μέριμνα, χωρία να επιχειρείται να αντιμετωπιστεί η "εισβολή" καθώς προφανώς... ουδείς ανεπιθύμητος.

ΌΤΑΝ ανοίγουν τα κέντρα φιλοξενίας μεταναστών για να στοιβάζονται ανενόχλητοι στο κέντρο της Αθήνας, χωρίς σχεδιασμό και χωρίς οποιοδήποτε στοιχειώδες σενάριο για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Ανεξάρτητα αν δύνανται να αποτελέσουν μία υγειονομική βόμβα, ή να αυξήσουν την εγκληματικότητα λόγω ανέχειας.

Τότε πολύ φοβάμαι ότι πίσω από τις αστοχίες της διαπραγμάτευσης κρυβονται πολύ μεγαλύτεροι κίνδυνοι, οι οποίοι δεν αφορούν πλέον μόνο στην κατάρρευση της οικονομίας και τις παρενέργειές της σε μεταγενέστερο στάδιο ή την διάλυση της επιχειρηματικότητας και ότι μπορεί να επιφέρει αυτό. 

Πρόκειται για κινδύνους πολύ πιο άμεσους που αφορούν την εσωτερική ασφάλεια της χώρας, την ευνομία και την ανεμπόδιστη καθημερινότητα των πολιτών. Όχι σε ένα μήνα ή ένα χρονο, αλλά ανά πάσα στιγμή.

Δεν είναι προφανώς μόνο οικονομικό το θέμα της ασυδοσίας που παρατηρείται σε κρίσιμα ζητήματα της κοινωνικής ζωής της χώρας. Και ούτε πρέπει να συνδέεται απόλυτα με την διαπραγμάτευση. Είναι προφανώς και ζήτημα φιλοσοφίας, κοσμοθεωρίας και αντιμετώπισης των πραγμάτων από πολλά κυβερνητικά στελέχη. Είναι και θέμα ιδεοληψίας. 

Άλλο όμως ο ανθρωπισμός, άλλο η κοινωνική κατανόηση και άλλο η εικόνα "ξέφραγο αμπέλι". Γιατι στο τέλος της ημέρας δικαιώματα έχουν και οι απλοί πολίτες της χώρας. Και αυτά καταπατούνται[...]

(Aπόσπασμα άρθρου του Δ.Παπακωνσταντίνου από το capital.gr)

                                                                        (To Παρατηρητήριο)