Περιμένοντας...

[...]Περισσότεροι από 1,5 εκατομμύριο άνεργοι Έλληνες πολίτες, ξεκινούν τη μέρα τους χωρίς να προορισμό, χωρίς όνειρα και στόχους. Κυκλοφορούν στους δρόμους και λιάζονται στα πάρκα και τις πλατείες, περιμένοντας να δεήσει η Κυβέρνηση της χώρας τους, να ασχοληθεί με την προσέλκυση επενδύσεων, το άνοιγμα επαγγελμάτων και αγορών που είναι –παγκοσμίως- ο μοναδικός τρόπος για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας.
 

Η κυβέρνηση της χώρας όμως ασχολείται μόνο με τις συντεχνίες και τα επιμέρους συμφέροντά τους.
Οι υπουργοί στα τηλεπαράθυρα, μπερδεύουν με τέχνη και μαεστρία, την πολιτική των μεταρρυθμίσεων με τη λιτότητα.
Παρουσιάζουν στους ενθουσιασμένους ιθαγενείς ως «ξενόφερτη λιτότητα» κάθε μέτρο που εκσυγχρονίζει την οικονομία και προσπαθεί να τη συντονίσει με τα ευρωπαϊκά δεδομένα.
Επινοούν βαρύγδουπους όρους για να δικαιολογήσουν την απόλυτη αδράνειά τους και παραπέμπουν στην «διαπραγμάτευση για το Χρέος», κάθε αυτονόητη αλλαγή που θα επέτρεπε στις δυνάμεις της παραγωγής να δημιουργήσουν κάτι θετικό για τον τόπο που διψά για δουλειές και ρευστότητα.
 

Η μεγάλη παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση που ξέσπασε το 2008 και προκάλεσε τεκτονικό σεισμό στην οικονομία ολόκληρου του πλανήτη, για 7 ολόκληρα χρόνια, τώρα πια τελείωσε. Οι οικονομίες της υφηλίου ανασυντάχθηκαν, αναδιαρθρώθηκαν, διόρθωσαν τα λάθη του παρελθόντος, επούλωσαν τις πληγές της κρίσης και αναπτύσσονται με γοργούς ρυθμούς.
Οι τιμές του πετρελαίου και των άλλων πρώτων υλών πέφτουν, η ισοτιμία του Ευρώ πέφτει με ρυθμό ανάλογο της πτώσης του δολαρίου στα πρώτα χρόνια της κρίσης και οι μεταρρυθμίσεις που έχουν εφαρμοστεί στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες αρχίζουν να αποδίδουν καρπούς.
Η Ισπανία των 5 εκατομμυρίων ανέργων, θα έχει φέτος τη μεγαλύτερη ανάπτυξη μεταξύ των μεγάλων οικονομιών της Ευρωζώνης (2,5% εφέτος και 2% το 2016).
Η Ιταλία αφήνει πίσω της τρία συνεχόμενα χρόνια ύφεσης και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις το 2015 θα είναι χρονιά θετικής ανάπτυξης.
 

Το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης του Mario Draghi, η αγορά κρατικών ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει αρχίσει να αποδίδει απτά αποτελέσματα και φαίνεται να επιτυγχάνει έναν από τους πρωταρχικούς στόχους του, δηλαδή να ενισχύσει τον τραπεζικό δανεισμό προς επιχειρήσεις και νοικοκυριά.
Μόνον η Ελλάδα μένει έξω από αυτή την αναπτυξιακή μυσταγωγία.
Η Ελλάδα μόνον έχει κυβέρνηση που ασχολείται με το παρελθόν, χρησιμοποιεί θεωρίες του περασμένου αιώνα και διαχειρίζεται τα προβλήματα φορώντας τις παρωπίδες του παλαιοκομματικού αριστερισμού…
Η Ελλάδα εξακολουθεί να βλέπει τους ανέργους της να λιάζονται στις πλατείες και ταυτόχρονα συντηρεί όλες τις αγκυλώσεις της κρατικίστικης οικονομίας…»

          (Απόσπασμα άρθρου του Χ.Κώνστα από το ΧΡΗΜΑ)