Εκπαιδευτική ...απορρύθμιση

«Αν υπάρχει μια κόκκινη κλωστή που διαπερνάει όλες τις αλλαγές που πρόλαβε να κάνει η παρούσα κυβέρνηση στα της Παιδείας Θέματα είναι αυτή της καταστροφής. Ο νομοθέτης θέλει να ακυρώσει την όποια εκπαιδευτική διαδικασία. Δεν θέλει να κάνει απλώς μεταρρυθμίσεις σύμφωνα με την δική του πολιτική άποψη. Αναζητά τις ανοιχτές πληγές του εκπαιδευτικού μας συστήματος και χώνει το ιδεολογικό μαχαίρι, ώστε να το ξεκάνει. Σε κάθε πολιτικό σύστημα, σε κάθε πολιτισμένη χώρα, σε κάθε φάση της νεωτερικής εποχής η εκπαίδευση θέτει στόχους, αξιολογεί το αποτέλεσμα, συνομιλεί με το παραγωγικό μοντέλο, επικοινωνεί με τον υπόλοιπο κόσμο. Η κάθε εκπαιδευτική μεταρρύθμιση είναι προϊόν ευρύτερης διαβούλευσης και αναζητά πλατιές και βαθιές συναινέσεις.

Οι πρόσφατες προσπάθειες αλλαγής απλά στοχεύουν στην απορρύθμιση. Με σχέδιο και ιδεολογική ταυτότητα και εμμονή. Γι’ αυτό και γίνονται στα κλεφτά. Αποτελούν ένα είδος σοκ, την επιστημολογική τομή (που έλεγε και ο Αλτουσέρ) που θα σπάσει το ιδεολογικό συνεχές και θα συνεγείρει τα κοινωνικά υποκείμενα ώστε να αρνηθούν τη δομή της υπακοής βασικό στοιχείο της Εκπαίδευσης ως Ιδεολογικού Μηχανισμού του Κράτους. Σύμφωνα με τη θεωρία των ΙΜΚ η ηγεμονεύσουσα ιδεολογία μεταγγίζεται στους νέους μέσω της εκπαίδευσης και διαμορφώνει σκλάβους. Η Αστική Παιδεία και τα μυθεύματα της πρέπει να υπονομευθεί μιας και αναπαράγει την ιδεολογία του αστισμού και συντηρεί τις ταξικές διαφορές. Οι αξίες της Παραγωγής, της Αγοράς, της τεχνοκρατίας, της βασικής έρευνας, της αυταξίας της γνώσης, πρέπει σταδιακά να απονομιμοποιηθούν και εντέλει να λειώσουν μέσα στο καμίνι της ταξικής πάλης.

Πάνω σε αυτές τις αρχές στηρίζεται και ο νομοθέτης για να αρχίσει δειλά την αποδόμηση της ήδη προβληματικής ελληνικής εκπαίδευσης. Γι’ αυτό και δεν προτείνει τίποτα δικό του, τίποτα καινούργιο. Απλώς κάνει κριτική στις όποιες μεταρρυθμίσεις έγιναν τα τελευταία τέσσερα χρόνια, επαναφέροντας το παλιό που δοκιμάστηκε επί 30 χρόνια και απέτυχε[...]»

(Απόσπασμα άρθρου του Λ.Καστανά από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")