Ήταν κάποτε ένα ποτάμι...

Ο Λούρος ποταμός είναι ένα μικρό θαύμα της φύσης. Για χιλιάδες χρόνια και για 80 περίπου χιλιόμετρα χαρίζει δροσιά και νερό στην περιοχή μας μέχρι να εκβάλει στον Αμβρακικό, σχηματίζοντας μάλιστα κι ένα σημαντικό οικοσύστημα στο Δέλτα του.

Τι βλέπει όμως σήμερα κάποιος που περνάει δίπλα στις όχθες του; Εικόνες που προσβάλλουν βάναυσα την αισθητική του τοπίου αλλά και την οικολογική συνείδηση του καθένα. Αν υπήρχαν "εγκλήματα κατά του περιβάλλοντος" κάποιοι θα έπρεπε να απολογηθούν και να καταδικασθούν.

Και μπορεί να υπάρχει τελικά πολύς -δυστυχώς- κόσμος που χωρίς δεύτερη σκέψη ανοίγει το παράθυρο και εκτοξεύει τα σκουπίδια του οπουδήποτε (εφόσον δεν υπάρχει πρόβλεψη για ποινές), υπάρχει όμως και μια τοπική Αυτοδιοίκηση η οποία καθόλου δεν φροντίζει -αφού δεν μπορεί να επιβάλλει κανόνες- να απομακρύνει τουλάχιστον τακτικά τα σκουπίδια.

Ο κ. Περιφερειάρχης δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα μετά και την τέταρτη εκλογή του (Νομαρχία και Περιφέρεια), ενώ ο Δήμαρχος… μάλλον αγνοείται. Δεν περνούν ποτέ από εκεί;

Περνούν όμως χιλιάδες επισκέπτες καθημερινά κι αυτό που βλέπουν και μεταφέρουν μόνο διαφήμιση δεν είναι για την περιοχή μας. Μια περιοχή που θα έπρεπε να είναι ένα ανοιχτό μουσείο της φύσης με τις πηγές του Λούρου, την κοιλάδα του ποταμού, το ρωμαϊκό υδραγωγείο του Αγ.Γεωργίου και τη λίμνη του Ζηρού έχει εξελιχθεί σε κανονικό  σκουπιδότοπο.

Ως πότε; Θα απαντήσει κανείς;