Τα παράδοξα... μιας παρέλασης

[...]Η ίδια η παρέλαση είχε ορισμένα αξιοσημείωτα παράδοξα. 

Ηταν κάπως περίεργο, λ.χ., να βλέπεις ότι τα καλύτερα άρματα μάχης και πυροβόλα του ελληνικού Στρατού, αυτά που επιδεικνύουμε με καμάρι και γι’ αυτό τα βάζουν να ξεκινούν την παρέλαση, είναι όλα γερμανικής κατασκευής. Οταν μάλιστα σκέπτομαι πώς αγοράστηκαν, φλερτάρω με τη σκέψη ότι αν οι Ελληνες «κατέκτησαν» τους Λατίνους με τον πολιτισμό τους, οι Γερμανοί το πέτυχαν όχι ακριβώς με τα Λέοπαρντ, αλλά με τις BMW και τις Mercedes. 

Πόσοι από αυτούς που προσωποποιούν στους Γερμανούς τον σημερινό ξεπεσμό της χώρας δεν ταυτίζουν την επιτυχία στη ζωή με την απόκτηση των προϊόντων της ανώτερης γερμανικής τεχνολογίας; Ακόμη και ο εορτάζων προχθές Βαγγέλης Διαμαντόπουλος, ο υποτιθέμενος αναρχικός βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, προασπίσθηκε το δικαίωμα στη βουλευτική Mercedes.

Το κορυφαίο παράδοξο, ωστόσο, ήταν το θέαμα της ελληνικής αστυνομίας να παρελαύνει ενώπιον εκείνων που τα προηγούμενα χρόνια είτε γκρίνιαζαν για την αναγκαιότητα των παρελάσεων και ζητούσαν την κατάργησή τους (προγραμματική θέση του ΣΥΡΙΖΑ...) είτε εμπόδιζαν με επεισόδια «αυθόρμητης λαϊκής αγανάκτησης» την ομαλή διεξαγωγή τους. 
Αλήθεια, όλοι αυτοί οι αναρχικοί που ψάχνουν ευκαιρία να επιτεθούν στο κράτος, πού ήσαν προχθές; (Αλλά, τι ρωτώ; Εβρεχε και στους αναρχικούς δεν αρέσει να βρέχονται ― το έχουμε καταλάβει αυτό...).


Το καλύτερο μέρος της παρέλασης όμως ήταν η περιγραφή της από την κρατική τηλεόραση. Φαντάζομαι ότι ο άνθρωπος που τα έλεγε απλώς διάβαζε αυτά που του είχαν δώσει από το υπουργείο Αμύνης και, εφόσον ισχύει αυτό, τότε τα όσα ελέχθησαν είναι προφανώς η επίσημη θέση περί ελληνικού έθνους, όπως τουλάχιστον εκφράζεται σε πανηγυρικές περιστάσεις[...]
 
Επόμενο είναι, λοιπόν, να μένουμε τώρα με σταυρωμένα χέρια (γιατί αυτό κάνουμε) και να περιμένουμε να μας σώσουν, επειδή μάλλον το αξίζουμε και, βεβαίως, επειδή περιλαμβάνεται στο πεπρωμένο μας. Μέσα στο πλαίσιο αυτό και, επιπλέον, με τη βεβαιότητα της απόλυτης και αδιατάρακτης συνέχειας του ελληνικού έθνους στα χρόνια του Μεσαίωνα και της Τουρκοκρατίας, είναι επόμενο σήμερα να ψάχνουμε εξωτερικούς εχθρούς για να δικαιολογήσουμε το σημερινό χάλι μας. Οσοι ισχυρότεροι και κακότεροι, τόσο το καλύτερο για εμάς, διότι απομακρυνόμαστε από το πραγματικό πρόβλημα: τον εαυτό μας.
Και του χρόνου, λοιπόν, με καλύτερο καιρό...»


(Απόσπασμα άρθρου του Σ.Κασιμάτη από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")