"[...]Επί της παρούσης, το θέμα μάλλον δεν είναι η κατάργηση ή μη των παρελάσεων, είναι η υπερβολή. Τόσο της πλευράς που θεωρεί ότι οι παρελάσεις εισάγουν στους νέους, που ζουν και αποδοκιμάζουν αυτόν τον κόσμο, τον σπόρο της μισαλλοδοξίας, του σοβινισμού, του ρατσισμού, ότι η υπερηφάνεια η αναβλύζουσα από το μέταλλο των αρμάτων μάχης, τον βόμβο των μαχητικών, τη στιλπνότητα των μουσικών οργάνων λειτουργεί ως ολισθηρό μονοπάτι προς τον υπερεθνικισμό, όσο κι εκείνης που με αφορμή τις επετείους ανασκάπτει έριδες, μίση, πάθη, προβαίνει σε ακροβατικούς παραλληλισμούς. Τα τελευταία χρόνια οι παρελάσεις μετατρέπονται σε πολιτικο-κοινωνικό χαράκωμα. Επεισόδια, κάγκελα, προσκλήσεις, μαύρα περιβραχιόνια, μαύρες σημαίες... Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, διχάζουν. Διαξιφισμοί για την αναγκαιότητά τους, για το αν επιτρέπεται τα παιδιά μεταναστών να κρατούν ή όχι σημαία κ.ο.κ.
Το επικείμενο εθνικοπατριωτικό πανηγύρι, με σαφείς δόσεις υπερβολής, σημειολογικά δεν είναι εντελώς αβλαβές: Υπάρχει ο κίνδυνος τα νταούλια και οι φανφάρες, που συχνά καλύπτουν άγνοια και φόβο για το ιστορικό παρελθόν, να συμβάλουν στην περαιτέρω εμβάθυνση της αίσθησης ότι ικανοί είμαστε μόνο για πανηγύρια."
(Απόσπασμα άρθρου της Τ.Καραϊσκάκη από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου