"Γιατί οδεύει με τόση αυτοπεποίθηση προς τη σύγκρουση ο ΣΥΡΙΖΑ; Ενώ η νέα κυβέρνηση δύναται να εισαγάγει πολλές αλλαγές στην πολιτική σκηνή και την κοινωνία, έχοντας τον αέρα της νέας δύναμης, δείχνει να βιάζεται πολύ να ανοίξει πόλεμο σε όλα τα μέτωπα ταυτοχρόνως. Από την έως τώρα ατελέσφορη διένεξη με τους δανειστές και τη μονιμοποίηση δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων στο Δημόσιο έως την ισοπέδωση που επιχειρείται στην παιδεία, η κυβέρνηση πράττει ως να μην έχει καμία απολύτως αμφιβολία για τη θετική έκβαση των επιλογών της. Οσο κι αν πιστεύει ότι πρέπει να βιαστεί να εφαρμόσει αυτά που θέλει, ίσως θα ήταν χρήσιμο να σκεφτεί ότι η πολιτική απαιτεί σχεδιασμό και τακτική. Και ίσως, όταν εμπλέκεσαι σε τόσα μέτωπα ταυτοχρόνως, δεν δίνεις την πρέπουσα σημασία στους τομείς όπου πρέπει να σπεύσεις – π.χ., να προλάβεις την επιδείνωση της οικονομίας[...]
Συχνά, κυβερνητικά στελέχη αγνοούν ότι ενώ αυτά έχουν μάθει να χρησιμοποιούν τον έντονο τόνο και το πολεμοχαρές λεξιλόγιο της ελληνικής πολιτικής σκηνής, σήμερα ό,τι πει κανείς, όπου κι αν το πει, αυτό μεταδίδεται αστραπιαία σε όλους τους ενδιαφερόμενους, μεταφράζεται, σχολιάζεται και γίνεται μέρος της συζήτησης. Οι διενέξεις αυτές οξύνουν περαιτέρω το λαϊκό αίσθημα της κάθε πλευράς και δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο την εξεύρεση μιας αποδεκτής σε όλους λύση.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν γνωρίζει πώς θα συμβιβάσει τις προεκλογικές υποσχέσεις με τη διαχείριση της χώρας. Η υπερβολική δράση σε πολλά μέτωπα κρύβει αυτή την αδυναμία, ενώ αποκαλύπτει απόγνωση. Σαν να επιδιώκει η κυβέρνηση το ανέφικτο για να εξηγήσει αργότερα γιατί δεν πέτυχε το εφικτό...
(Απόσπασμα άρθρου του Ν.Κωνσταντάρα από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου