Επαναστατική... γυμναστική

 

«Την ίδια στιγμή η στάση συνδικαλιστικών εκπροσώπων φαρμακοποιών δημιούργησε αλγεινές εντυπώσεις αναφορικά με το αίτημα αμοιβής για τα λεγόμενα self test, όπως άλλωστε και η προσπάθεια να εμφανιστεί ο κλάδος ως ένα ακόμη θύμα των αποτελεσμάτων της πανδημίας στην οικονομία, τη στιγμή που είναι εξ αυτών για τους οποίους δεν υπήρξε ούτε μια ημέρα αναστολής λειτουργίας.

Παράλληλα εκπρόσωποι συνδικαλιστές υγειονομικών υπαλλήλων προσκαλούν σε κινητοποιήσεις αντί να είναι οι πρώτοι που δίνουν το παράδειγμα πολύ δε περισσότερο όταν οι γιατροί και οι νοσηλευτές αλλά και σύσσωμο σχεδόν το προσωπικό του ΕΣΥ δίνουν, είναι αλήθεια, με αυταπάρνηση τη μάχη επί 12 μήνες. Έφτασαν δε στο σημείο ορισμένοι «μαυρογιαλούροι» ευθαρσώς να υποστηρίξουν πως συνάδελφός τους νοσηλεύτρια υπέστη ζημία στην υγεία της λόγω... εμβολίου. Και όπως οι ίδιοι επιβεβαίωσαν το έπραξαν προκειμένου να τύχει αποζημίωσης. 

Από την άλλη εκπαιδευτικοί και πανεπιστημιακοί «εκπρόσωποι» επιχειρούν να δείξουν τα... δόντια τους με αφορμή το νόμο για τα ΑΕΙ, λειτουργώντας και υπό την ομπρέλα που άνοιξε ο ΣΥΡΙΖΑ με τις τοποθετήσεις περί μη εφαρμογής του νόμου στην πράξη. Η συμμετοχή τους σε κινητοποιήσεις εν μέσω πανδημίας ακόμη και αυτές τις ημέρες γίνεται και με το αίτημα να ληφθούν... μέτρα προστασίας. Και δεν είναι οι μόνοι. 

Με αφορμή την υπόθεσή Κουφοντίνα βρέθηκε η χώρα στο σημείο οι συνδικαλιστές εκπρόσωποι της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, να ζητούν την... παρέμβαση της πολιτείας υπερθεματίζοντας μάλιστα ως προς την ικανοποίηση των αιτημάτων του αρχιεκτελεστή της 17Ν.

Τα παραπάνω δεν είναι τα μοναδικά παραδείγματα. Άλλωστε οι αντιδράσεις των συντεχνιών και των επαγγελματιών συνδικαλιστών είχαν ξεκινήσει πριν την πανδημία όταν διαπίστωσαν πως η κυβέρνηση και ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν προτίθενται να υπαναχωρήσουν ως προς το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα για το οποίο ψηφίστηκαν τον Ιούλιο του 2019.

Θεωρώντας ότι χάνουν το ρόλο τους που τους είχε φτάσει σε σημείο να συγκυβερνούν, χαρακτηριστικό το παράδειγμα της παλαιάς Ολυμπιακής όπου δεν ανεβοκατέβαζαν μόνο διοικήσεις αλλά και υπουργούς ή τα μέσων μαζικής μεταφοράς και της ΔΕΗ όπου εξακολουθούν να απειλούν με βάση τα «περασμένα μεγαλεία», μπαίνουν μπροστά στις αντιδράσεις. Στην παρούσα φάση αδιαφορώντας ακόμη και για το ζήτημα της δημόσιας υγείας που ανακαλύπτει από τη στάση τους και τις εν γένει συμπεριφορές τους.

Η επαναστατική γυμναστική δεν έχει χρώμα στο χώρο των επαγγελματιών συνδικαλιστών. Μέγιστο συμφέρον όχι το Δημόσιο ή η πορεία της χώρας αλλά η διατήρηση κεκτημένων κακώς εννοουμένων και προερχόμενων από άλλες εποχές που φτάνουν στις απαρχές τις δεκαετίας του 1980 όταν η σοσιαλδημοκρατία έχτιζε το πελατειακό της καθεστώς ως αντίβαρο στις όποιες φιλελεύθερες μεταρρυθμιστικές σκέψεις.

Αναλαμβάνοντας ρόλους που ξεφεύγουν της θέσης τους οι επαγγελματίες συνδικαλιστές επαναπαυόμενοι στις δάφνες των συντεχνιών και των συνδικάτων στοχεύουν στην ανάκτηση κεκτημένων που συνδέονται σε αρκετές περιπτώσεις όχι με τα συμφέροντα των κλάδων που εκπροσωπούν ούτε καν με το λειτούργημα που επιτελούν, αλλά με μια κακώς εννοούμενη συμμετοχή στη λειτουργία του κράτους και τη διαχείρισή του.

                           (Απόσπασμα άρθρου του Τ. Ευαγγελίου  από το liberal.gr)