“Μετριοπάθεια” και ... υποχωρητικότητα

«Στην Ελλάδα επικρατεί εδώ και αρκετά χρόνια, η στρεβλή άποψη, πως όταν η κοινωνία δέχεται μια πίεση πρέπει να υποχωρεί! Πάντα. Στο όνομα της “μετριοπάθειας”, της “καταλλαγής”, της “μη πόλωσης” και της “συναίνεσης”. Αλλά η μετριοπάθεια ως αρετή στηρίζεται σε τέσσερα πράγματα:Στη νομιμότητα, στο Κύρος, στο Δίκαιο και στην Ισχύ. Αν λείπει ένα από τα τέσσερα, τότε δεν μιλάμε για “μετριοπάθεια”! Μιλάμε για παθολογική ηττοπάθεια και κραυγαλέα διάθεση πλήρους συνθηκολόγησης.

Κάποιοι στην Ελλάδα δεν έχουν κανένα από τα τέσσερα! Και όσοι μιλούν για “μετριοπάθεια”, μάλλον προδίδουν μια διαρκεί νεύρωση υποχωρητικότητας! 

–Όταν η Τουρκία δημιουργεί τετελεσμένα σε βάρος μας, στην Ανατολική Μεσόγειο, στο Αιγαίο, παντού, εμείς πρέπει να “συνομιλούμε” μαζί της, λέει, για να μη μας… κακό-χαρακτηρίσει η Διεθνής Κοινότητα (η οποία, έχει ήδη καταδικάσει τις προκλήσεις της Τουρκίας)!

–Όταν συμμορίες εξω-πανεπιστημιακών μπαχαλάκηδων ελέγχουν τα Πανεπιστήμια, τρομοκρατούν τους πάντες και προπηλακίζουν φοιτητές και διδάσκοντες, η Πολιτεία οφείλει να τους ανέχεται στο όνομα του… “Πανεπιστημιακού ασύλου”, λέει. Και να αποφεύγει να τους… “προκαλεί”, για να μη διχάσει την κοινωνία, λέει.

–Όταν ένας πολυ-ισοβίτης τρομοκράτης κάνει απεργία πείνας στη φυλακή με αίτημα να ορίζει αυτός πού θα εκτίσει την ποινή του, η Πολιτεία οφείλει να δεχθεί το αίτημά του, για να μη φτάσει ο ισοβίτης στα άκρα και… “διχαστεί” η κοινωνία! Αυτά ισχυρίζονται! Ότι η Πολιτική είναι η τέχνη του “συμβιβασμού” απέναντι σε οποιονδήποτε προκαλεί. Κι ότι ο “ρεαλισμός” είναι “αρετή” της μόνιμης… υποχώρησης! Όμως όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση ούτε με την Πολιτική ούτε με τον Ρεαλισμό.

Μας ζητούν κάποιοι (κι όχι μόνον οι μόνιμοι “προστάτες” της 17Ν στην Αριστερά) να υποχωρήσουμε ως Πολιτεία απέναντι στον εκβιασμό του Κουφοντίνα! Τι θα συμβεί αναρωτιούνται, αν το τραβήξει στα άκρα και χάσει τη ζωή του; Αλήθεια, τι θα συμβεί; Θα ξεσηκωθούν οι οπαδοί του, θα αρχίσουν τα έκτροπα και θα αγανακτήσει ολόκληρη η ελληνική κοινωνία. Και τελικά θα τους απομονώσει όσο ποτέ στο παρελθόν. Γιατί η ελληνική κοινωνία ΔΕΝ είναι “αλληλέγγυα” προς τον καταδικασμένο δολοφόνο. Το πιο ενδιαφέρον είναι το ακριβώς αντίθετο: Τι θα συμβεί αν του περάσει του Κουφοντίνα! Τότε όλοι οι βαρυποινίτες θα ψάχνουν να βρουν “προστάτες” για να πέσουν στα μαλακά. Και ουσιαστικά το οργανωμένο έγκλημα θα γίνει “πολιτικός παράγοντας” με καθοριστική παρέμβαση στις εξελίξεις.

Κι αυτός είναι ο λόγος που τα σύγχρονα δημοκρατικά κράτη ΔΕΝ διαπραγματεύονται με κακούργους ούτε υποχωρούν στις πιέσεις τους. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για καταδικασμένους τρομοκράτες. Γιατί είναι υπαρξιακό ζήτημα για τις Δημοκρατίες να μην διαπραγματεύονται με τρομοκράτες (και λοιπούς βαρυποινίτες).

–Ούτε η Συντηρητική Πρωθυπουργός της Βρετανίας, Μάργκαρετ Θάτσερ υποχώρησε στην απεργία πείνας του Μπόμπυ Σάντ (ο οποίος πέθανε στη φυλακή το 1981).

–Ούτε ο Σοσιαλδημοκράτης Καγκελάριος της (Δυτικής) Γερμανίας Χέλμουτ Σμίτ υποχώρησε στους εκβιασμούς της τρομοκρατικής οργάνωσης Μπάαντερ Μάϊνχοφ (της οποίας η τρείς ηγέτες “αυτοκτόνησαν” στις φυλακές το 1977).

-Ούτε η Ιταλία δέχθηκε να υποταχθεί στον εκβιασμό των Ερυθρών Ταξιαρχειών το 1978, όταν είχαν απαγάγει και κρατούσαν όμηρο τον πρώην Πρωθυπουργό της χώρας Άλντο Μόρο. Τον οποίο τελικά εξετέλεσαν. Και συνελήφθησαν και πλήρωσαν γι’ αυτό. Αλλά δεν τους πέρασε…

Αν μια κοινωνία δεν μπορεί να προασπίζεται τα συμφέροντά της στο εξωτερικό και τους νόμους της μέσα στην επικράτειά της δεν πάει πολύ μακριά. Κι αν δεν μπορούμε να αντισταθούμε στους εκβιασμούς ενός πολυ-ισοβίτη μέσα στη χώρα, πώς θα αντισταθούμε στις προκλήσεις της Τουρκίας απ’ άκρη σε άκρη; Μη δώσουμε στο εξωτερικό την επαίσχυντη εικόνα: Μάθανε πως το κάνουμε, πλάκωσε κι ο… Κουφοντίνας!»

                            (Aπόσπασμα άρθρου του Θανάση Κ. από την dailypost.gr)