Απόψεις...

« Ήταν ένα comeback εκείνης της «Βαθιάς Τουρκίας» την οποία επιχείρησε να συνθλίψει και να εκριζώσει ο Κεμάλ Ατατούρκ αλλά που ποτέ και κανείς δεν το κατάφερε. Κάτι ανάλογο είχε συμβεί και με το Ιράν. Η ανθρωπότητα ολόκληρη, η Δύση στο σύνολό της, έμειναν με το στόμα ανοικτό μπροστά στην ισλαμιστική διάσταση που έλαβε από την μία στιγμή στην άλλη η πολιτική ανατροπή στην Τεχεράνη. 

Ενδεχομένως θα έπρεπε η Δύση στο σύνολό της αλλά και οι μεγάλες οικονομικές δυνάμεις του κόσμου να αντιληφθούν εγκαίρως πώς στην Τουρκία, ημέρα με την ημέρα οικοδομείται μία θεοκρατική κοινωνία μόνον που αντί για Αγιατολάδες τα σκήπτρα του ισλαμισμού καλά κρατεί ένας πολιτικός. Αυτήν την στρατηγική του αέναου πολέμου υιοθετεί και ο Ταγίπ Ερντογάν. 

Για να το πετύχει χρειάζεται φανατισμένα πλήθη στους δρόμους της Πόλης και της Άγκυρας που σαν μαστουρωμένοι δερβίσηδες στους Τεκέδες των Μπεταχτσήδων διασφαλίζουν την διασπορά του θρησκευτικού τρόμου στην κοινωνία. Παρατηρείστε με προσοχή τα πρόσωπα και την ενδυμασία των διαδηλωτών που περνούν με ταχύτητα από τους δρόμους της Πόλης φωνάζοντας ρυθμικά στα Αραβικά και όχι στα Τουρκικά, «Ο Αλλάχ είναι Μεγάλος».

Είναι φανατικοί μουσουλμάνοι και το δείχνουν, με το χαρακτηριστικό γενάκι των Σαλαφιστών και το καλπάκι στο κεφάλι των Αδελφών Μουσουλμάνων. Είναι ντυμένοι όπως όλοι οι ομοϊδεάτες τους στους δρόμους του Καΐρου ή της Καμπούλ ή ακόμη και του Ισλάμ Αμπάντ.

                                                                (Ν.Γεωργιάδης-ΑΤΗensvoice)