Απόψεις...

«Ο Ερντογάν θέλει να κάνει την Κωνσταντινούπολη την δεύτερη Μέκκα.Η απόφαση του αυτή να μετατρέψει το σύμβολο της χριστιανοσύνης σε τζαμί είναι καλά ζυγισμένη σε όλα τα επίπεδα. Στο ιδεολογικό-συμβολικό, στο πολιτικό, στο οικονομικό. Είναι μια απόφαση ισχύος, ενταγμένη στην στρατηγική του νεοοθωμανικού οράματος. Είναι μια πρόκληση κυρίως προς την Αίγυπτο, όπου υπάρχει το κίνημα των «Αδερφών Μουσουλμάνων», αλλά και προς την Σ. Αραβία. 

Ο Ερντογάν ξεδιπλώνει όλα τα χαρτιά του. Παίζει το στρατιωτικό σε τρία μέτωπα -Β. Ιράκ, Συρία, Λιβύη- παίζει το πολιτικό με την αίσθηση που θέλει να δημιουργήσει πως η Τουρκία είναι ένας παγκόσμιος παίκτης, και τώρα παίζει και το συμβολικό-θρησκευτικό θέλοντας εμπράκτως να γίνει ο ηγέτης του σουνιτικού κόσμου».

                                                                                                                                                                                     (Σ.Μουμτζής-  liberal.gr)

«Η κ. Σουλτάνα Ελευθεριάδου δεν είπε μόνον ότι ο Σβώλος είναι γνωστός υποστηρικτής της Δεξιάς. Αυτό, ας πούμε, πως είναι θέμα πολιτικής εκτίμησης. Όταν είσαι βουλευτής ενός κόμματος που θέλει να αλλάξει τον κόσμο μουντζουρώνοντας ζαρντινιέρες στην Πανεπιστημίου, ο Αλέξανδρος Σβώλος, που δεν είχε ποτέ χρησιμοποιήσει σπρέι, όπως μας διδάσκει η Ιστορία, μπορεί να σου φαίνεται ύποπτος για δεξιά απόκλιση. Είπε κάτι ακόμη ωραιότερο. Προκειμένου να μας πείσει ότι ξέρει απέξω κι ανακατωτά τον Σβώλο, ανακοίνωσε με νόημα πως κι αυτή ώς το 2012 ήταν ΠΑΣΟΚ».

                                                     

                                                           Τ.Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

 

«Αναρωτιούνται συχνά φίλοι και συνεργάτες που έρχονται από το εξωτερικό για διακοπές ή δουλειές στην Ελλάδα, πώς γίνεται μια χώρα σαν τη δική μας με απίθανες ομορφιές, καταπληκτικό καιρό, ομοιογενή πληθυσμό, μέλος της Ε.Ε. για σχεδόν τρεις δεκαετίες, με μοναδική ιστορία και πολιτισμό και με 30 εκατ. τουρίστες τον χρόνο (πλην του φετινού καλοκαιριού του κορωνοϊού) να μην έχει καταφέρει να είναι μία από τις πλέον ευημερούσες στον κόσμο. 

Αντίθετα, μάλιστα, να υπάρχει συνεχής πολιτική αναταραχή, σκληρή πολιτική αντιπαράθεση και αδυναμία συνεννόησης μεταξύ των κομμάτων. Απόδειξη: η Ελλάδα έκανε 10 χρόνια να βγει από τα μνημόνια κι ακόμη παιδεύεται, ενώ όλες οι άλλες χώρες με μνημόνια τα έβγαλαν πέρα μέσα σε 2-3 χρόνια επειδή τα κόμματά τους συνεργάστηκαν».

                                                          (Ν.Παπαδόπουλος- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) 

 

«Η βραδύτητα στην απονομή δικαιοσύνης είναι ένα μεγάλο εμπόδιο στην ανάπτυξη της οικονομίας και, ιδιαίτερα, στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων. Η πρώτη ερώτηση που κάνει ένας υποψήφιος ξένος επενδυτής είναι «αν υπάρξουν προβλήματα, πόσος χρόνος χρειάζεται για τη δικαστική επίλυσή τους». Κι όταν ακούει την απάντηση, δύο, τρία, επτά ή δώδεκα χρόνια, δεν κάνει δεύτερη ερώτηση – τα μαζεύει και φεύγει. 

Αλλά η μη έγκαιρη απόδοση δικαιοσύνης έχει συνέπειες σε όλες τις σφαίρες της κοινωνικής ζωής. Διαλύει οικογένειες, καταστρέφει περιουσίες, ανατινάζει καριέρες, παίρνει ομήρους ανθρώπινες ζωές, διαλύει το αίσθημα εμπιστοσύνης μέσα σε τοξικά διαλύματα ανασφάλειας και φόβου. Η μη απόδοση δικαιοσύνης είναι η μεγαλύτερη αδικία. Είναι ένα μεγάλο λαϊκό πρόβλημα, που για να λυθεί απαιτείται μεταρρύθμιση της Δικαιοσύνης».

                                                                  (Κ.Καλλίτσης- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)