Ελληνικό ...λουμπεναριάτο

«Εκτός από τα γερασμένα παλικάρια της ανανεωτικής αριστεράς που είπαν να γυρίσουν πίσω στο πατρικό τους, ικανό μέρος του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ αλλά και ισχυρές δόσεις λαϊκής δεξιάς στηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ. Από το ημιυπόγειο έως τον ημιώροφο. Εργαλεία όπως, η συμφωνία των Πρεσπών, ο αντιεθνικισμός, η φλου προοδευτικότητα, το άγος του νεοφιλελευθερισμού ή και ο μπαμπούλας της ακροδεξιάς επιστρατεύονται για να πείσουν κεντρώους ψηφοφόρους να στραφούν προς τα αριστερά. 

Στις οθόνες μας τρέχει ένα project εικονικής παρουσίασης του κυβερνώντος κόμματος ως σοσιαλδημοκρατικού, ως κληρονόμου του όλου ΠΑΣΟΚ, ως του ευρωπαϊκού εκπρόσωπου του πολιτικού συστήματος. Και όλα αυτά στην δεύτερη σε λαϊκισμό χώρα σε όλη την Ευρώπη. Μια ύστατη και άπελπις προσπάθεια διάσωσης από την εκλογική συντριβή. Εις μάτην. Τα πράγματα έχουν πάρει το δρόμο τους. 

Η Ελλάδα που ψήφισε και στήριξε ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν το έκανε ούτε για τον ΕΝΦΙΑ, ούτε για τα μνημόνια, ούτε για τις συντάξεις. Το έκανε για να διασώσει τον εγχώριο φαρσοκομμουνισμό. Και αυτός δεν είναι μόνο αριστερή αλλά πλατιά διακομματική υπόθεση. Πριν την κρίση βολεύονταν μια χαρά με κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, μετά την κρίση κατάλαβε ότι πρέπει να καταφύγει στους «original». 

Στα «κακά παιδιά» που με ανορθόδοξες μεθόδους και εκβιασμούς θα ανάγκαζαν τους Ευρωπαίους να μας χρηματοδοτούν τα ελλείμματα για πάντα. Ειδικά η μορφή, το στιλ και η κίνηση του Γιάνη, της παρείχαν ένα αξιέραστο εχέγγυο νίκης. Αυτή η Ελλάδα των Τσίπρα, Καμένου και Βαρουφάκη διαψεύστηκε, κλονίστηκε και συρρικνώθηκε αλλά δεν εξαφανίστηκε. Κατέχει χαλαρά ένα 40%. Και σ’ αυτήν ελπίζουν ακόμα οι αμετανόητοι γεφυρόβιοι.

Υπάρχει μια Ελλάδα που είναι ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα κι όταν δηλώνει δεξιά. Ακόμα και όταν καταψηφίζει την συμφωνία των Πρεσπών και διαδηλώνει υπέρ της Μακεδονίας. Ακόμα και όταν γοητεύεται από τον Καμμένο, τον Τέρενς ή την Μεγαλοοικονόμου. Ακόμα κι όταν ψηφίζει Χρυσή Αυγή ή Ελληνική Λύση. Ακόμα και όταν προσμένει έναν Πούτιν ή έναν Ερντογάν για να «βάλουν τα πράγματα στη θέση τους».

Είναι η Ελλάδα του οργανικού λουμπεναριάτου. Λίγο μαγκιά, λίγο θεωρία συνωμοσίας, λίγο εθνικοσοσιαλισμός με τα λεφτά των άλλων, λίγο αντιευρωπαϊσμός και αντικαπιταλισμός, λίγο «Κόντρα», «Μακελειό» και «Documento». Μπορεί ένα μέρος της να ψηφίσει, υστερόβουλα, Κυριάκο ή και Φώφη αλλά δεν θα πάψει ποτέ να ελπίζει στην επιστροφή στο παρελθόν. Από τον λαό έως το Κολωνάκι.

Υπάρχουν τρία κλειδιά για την επόμενη μέρα εκτός από την οικονομία. Τρία κλειδιά που θα κρίνουν πολλά. Δικαιοσύνη, Παιδεία και Ασφάλεια. Αποπολιτικοποίηση, επαγγελματισμός, παραγωγικότητα και νομιμότητα είναι οι μεγάλοι και δύσκολοι στόχοι. Και γι’ αυτό χρειάζονται ευρύτερες δημοκρατικές συναινέσεις. Σ’ αυτά τα τρία θα γίνει η μεγάλη επίθεση των νέων θηρευτών της εξουσίας. 

Με τη βοήθεια του «περιβάλλοντος ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ» που φαινομενικά απέρχεται αλλά θα παραμείνει εντός ώστε να εγγυηθεί την αποφυγή ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων. Και φυσικά να προετοιμάσει την παλινόρθωση των αυθεντικών εκπροσώπων του λουμπεναριάτου.    Το θέμα δεν είναι ιδεολογικό, αφορά την επιβίωση της πατρίδας μας και το μέλλον των παιδιών μας. Είναι θέμα δημοκρατίας.

Το μεγάλο ζητούμενο των επόμενων εκλογών είναι η ποιότητα και η αξιοπιστία των βουλευτών που θα αναδείξει. Δηλαδή το κατά πόσο η νέα κυβερνητική πλειοψηφία, αυτοδύναμη ή συνεργατική, θα μείνει συμπαγής μέχρι το τέλος της νέας τετραετίας. Ακέραια και πιστή στην ηγεσία της. Ειδικά όταν θα βρέχει πραγματικές μεταρρυθμίσεις. Όταν η Ελλάδα θα αλλάζει. Γιατί, Κυριάκο, αν δεν αλλάξει, τσάμπα η φασαρία».

                      (Απόσπασμα άρθρου του Λ.Καστανά από την ΑΤΗensvoice )