Εθνικό Πάρκο ή χώρος εγκατάλειψης;

Αυτό που βλέπει ο επισκέπτης δίπλα στο γεφύρι της Κλειδωνιάς στην Κόνιτσα, σίγουρα δεν περιμένει να το δει σε ένα προστατευόμενο "υποτίθεται" εθνικό πάρκο.

Ένας χώρος για αναψυχή, παρατημένος, με κάποια καινούρια και πολλά παλιά και χαλασμένα, επικίνδυνα -με σκουριασμένα καρφιά να προεξέχουν-  παγκάκια και κάτι χαλασμένες κούνιες  όπου υποτίθεται θα παίξουν παιδιά.

Και οι καρβουνιές, από την τελευταία ψηστική εμπειρία, να μένουν εκεί να διασκορπίζονται από αέρα και βροχή και να καταλήγουν στο ποτάμι. Και κανένας να μην  φιλοτιμείται από Δήμο,Περιφέρεια ή Φορέα Διαχείρησης να στείλει δυο άτομα και σε μισή ώρα να μαζέψει ό,τι είναι για  μάζεμα. 

Εκτός αυτού οι εστίες φωτιάς είναι διασκορπισμένες και σε πολλά σημεία πέραν των ειδικών κατασκευών. Για να έρθει, δηλαδή,  σε επαφή κανείς με τη φύση στο Εθνικό πάρκο πρέπει να έχει και καρβουνιά μαζί του; Και φυσικά να πετάξει παραπέρα τα απορρίμματά του, όπως συμβαίνει σήμερα, με σακούλες πεταμένες δίπλα στο ποτάμι. Κι αυτό να γίνεται σε μια εύκολα  προσβάσιμη περιοχή με αρκετούς επισκέπτες; Φανταστείτε τι γίνεται παραπέρα...

Αυτό που μας κάνει πάντως εντύπωση, διαβάζοντας τις επιτρεπόμενες δραστηριότητες στο Εθνικό πάρκο είναι ότι ανάμεσα σ’ αυτές περιλαμβάνεται και το άναμμα φωτιάς! Ναι, καλά ακούσατε! Σ' έναν προστατευόμενο βιότοπο, χωρίς περαιτέρω διευκρινίσεις ή προϋποθέσεις, απλώς... "άναμμα φωτιάς".

Κι αν προβληματίζεται κανείς για την πιθανή έλλειψη προσωπικού, που συχνά χρησιμοποιείται ως δικαιολογία στη χώρα μας για να μην γίνονται ούτε τα αυτονόητα, 32 άτομα διαβάζουμε ότι απασχολεί ο φορέας διαχείρισης με ειδικότητες όπως : Παρακολούθησης Παραμέτρων Περιβάλλοντος, Πληροφόρησης και Δημοσιότητας , Εκπαίδευσης, Παρεμβάσεων/Τεχνικής Υποστήριξης κτλ.

Και λίγο έξω από την Κόνιτσα, με τα όμορφα ως φόντο, κάποιες πλαγιές συνεχίζουν να παίζουν τον ρόλο των χωματερών δίπλα στην Εθνική Οδό ενώ κάνουν εντύπωση και οι κάδοι χωρίς εσωτερικό καλάθι όπου τα σκουπίδια ρίχνονται από πάνω και πέφτουν από κάτω!