Παραθεσμικές αντιλήψεις...

«Σε ένα μήνα θα βρεθούμε εν έτει 2019. Μόνο ο Έλληνας Πρωθυπουργός βρίσκεται σε φάση πολιτικής και πολιτισμικής υστέρησης. Ευρισκόμενος εν πανικώ, αφού δοκίμασε κάθε άλλη μέθοδο και τα ποσοστά δεν λένε να ανακάμψουν, μπήκε στην χρονοκάψουλα κι επιχείρησε βουτιά 70-75 χρόνια πίσω, κατά την ομιλία του στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ. 

Με αφορμή τις μαθητικές κινητοποιήσεις για το Μακεδονικό, αλλά και αφού «η ΝΔ είναι όλο και περισσότερο στην πλευρά της ακροδεξιάς», άνοιξε τα μνήματα, να βγουν να παρελάσουν στο πολιτικό σκηνικό οι μακελεμένοι της κάθε πλευράς. Δήλωσε μεταξύ άλλων: «Θα καλέσω κι εγώ τους τους εκπαιδευτικούς μας να το κάνουν. Ας πάρουν μια ώρα, μια μέρα από τα μαθήματα. Αξίζει τον κόπο. Και να παρακινήσουν τα παιδιά στα σχολεία να συζητήσουν και να μάθουν για την ιστορία του τόπου τους. Και να δουν: 

«Ποιος και ποιοι ήταν αυτοί που στο όνομα της πατρίδας συνεργάστηκαν με τον κατακτητή σ’ αυτό τον τόπο. Ποιοι είναι αυτοί που στο όνομα της πατρίδας, έκαναν την Ελλάδα κρανίου τόπο, με ξερονήσια και βασανιστήρια για όποιον είχε άλλη άποψη. Και, κυρίως, να δουν την πρόσφατη ιστορία. Ποιοι είναι αυτοί που στο όνομα τη πατρίδας πρόδωσαν και ξεπούλησαν την Κύπρο;»   

Και συνέχισε ακάθεκτος: «και να καταλάβουν και ποιοι είναι αυτοί που σήμερα, πάλι στο όνομα της πατρίδας, θέλουν να σπείρουν τη διχόνοια και το μίσος απέναντι στους γειτονικούς λαούς. Να παρακινήσουμε λοιπόν τα νέα παιδιά και τους δασκάλους τους να κάνουν τη ιστορία μας και τη γνώση της ιστορίας, σχολείο και πυξίδα για το μέλλον. Για να μη ζήσει η χώρα ποτέ ξανά μια ακόμη εθνική τραγωδία στο όνομα της εθνικοφροσύνης»!  Μένει κανείς ενεός για τέσσερις τουλάχιστον λόγους:

Α) Από την παραθεσμική αντίληψη ενός Πρωθυπουργού. Όσα μαθαίνουν οι μαθητές είναι εγκεκριμένα από το υπουργείο Παιδείας και ορίζονται στο Αναλυτικό Πρόγραμμα. Με ποια λογική και νομιμοποίηση κάποιος εκπαιδευτικός «θα πάρει μια ώρα» ( έτσι οικεία βουλήσει!) και θα αρχίζει να ερμηνεύει κατά το δοκούν ιστορικά γεγονότα, των οποίων ο απόηχος φτάνει ακόμη και σήμερα ως ζώσα ιστορία; Πως είναι δυνατόν ο Πρωθυπουργός να παραινεί εκπαιδευτικούς να «ερμηνεύσουν» υποκειμενικά και να μεταδώσουν στα παιδιά την τραγικότητα ενός εμφυλίου, με βάση τη δική τους υποκειμενικότητα;

Β) Από την αφέλεια! Ο Πρωθυπουργός ζει σε ένα σύμπαν συγχρονισμένο με την κομματική του παιδεία, αλλά αναντίστοιχο με την τρέχουσα πραγματικότητα. Πως είναι σίγουρος ότι οι εκπαιδευτικοί βλέπουν μέσα από το δικό του πρίσμα τον εμφύλιο και τα ξερονήσια, και αυτή την οπτική θα μεταφέρουν στους μαθητές; Μα στις εκλογές πρώτευσε η ΔΑΚΕ της ΝΔ η οποία σίγουρα έχει άλλη άποψη για τον εμφύλιο, ενώ η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ συρρικνώθηκε δραματικά. Οπότε - κατά λογική ακολουθία - αφού θέλει υποκειμενική διδασκαλία της Ιστορίας, κατά πως αρέσει στον κάθε εκπαιδευτικό, να υποθέσουμε ότι θέλει οι μαθητές, κατά πλειοψηφία, να μάθουν τη οπτική της ΝΔ για τον εμφύλιο;

Γ) Κάνει προσκλητήριο νεκρών παίζοντας με τη φωτιά. Ναι, να μάθουν τα Παιδιά. Μόνο που πέραν του χουντικού πραξικοπήματος στην Κύπρο, όπου θα συμφωνεί η πλειοψηφία του ελληνικού λαού - ίσως και ποσοστό ψηφοφόρων της ΧΑ – τα παιδιά θα μάθουν για τους ταγματασφαλίτες – καθώς αυτό είναι που θέλει. Αλλά δεν θα μάθουν μόνο γι αυτούς. Θα μάθουν και για την ΟΠΛΑ, και για τον Ψαρρό, και για χιλιάδες αθώους στην επαρχία που δεν είχαν καμία σχέση με τον εχθρό αλλά δολοφονήθηκαν για, αλλότριους της πολιτικής, λόγους, από τον κάθε κατσαπλιά που βρήκε την ευκαιρία. 

Θα μάθει και για την αγνή θυσία χιλιάδων ΕΑΜιτών σε ένα όνειρο, αλλά και την γεωπολιτική σκοπιμότητα της ηγεσίας τους που τους έσυρε σε αυτή. Και για άλλα τα οποία ο γράφων δεν αναφέρει, γνωρίζοντας ότι ο δημόσιος λόγος πρέπει να είναι συγκρατημένος. Ο Πρωθυπουργός δεν το γνωρίζει! Είναι σίγουρος πως θέλει - και πως τον συμφέρει - να ανοίξει αυτή η συζήτηση; 

Και είναι συζήτηση που πρέπει να ανοίξει σε μικρά παιδιά, όχι μέσα από ένα πρόγραμμα του υπουργείου Παιδείας (αυτό πρέπει να γίνει), αλλά μέσα από την υποκειμενική γνώμη ή ιδεοληψία του κάθε εκπαιδευτικού; Και εν τέλει; Ο εμφύλιος πρέπει να μας απασχολεί ως ιστορικό γεγονός από το οποίο θα συναγάγουμε συμπεράσματα για την φρικωδία του, ή ως τρέχον πολιτικό επιχείρημα, 70-75 χρόνια μετά;

Δ) Με τη διχαστική ρητορική του μίσους που χρησιμοποιεί, παρότι Πρωθυπουργός των Ελλήνων. Όσοι (το 70- 75 % του λαού δηλαδή) είναι κατά της συμφωνίας, «θέλουν να σπείρουν τη διχόνοια και το μίσος απέναντι στους γειτονικούς λαούς»! Ναι, αυτό το… μικρό ποσοστό του λαού θέλει να σπείρει διχόνοια! Για αυτό φρόντισε ο ίδιος να παραδώσει εθνότητα και γλώσσα, για να μην έχουμε διχόνοια και μίσος. Και σίγουρα δεν θα έχουμε όσο θα υποχωρεί στις απαιτήσεις τους…»                           

                                                                           (Γ.Σιδέρης –liberal.gr)