Απόψεις...

«Στην ιστορία της Αριστεράς, η αυτοκριτική χρησίμευσε στην ηγεσία της διττώς. Πρώτον ως εξομολόγηση, ώστε να μπορεί να συνεχίζει τα αμαρτήματά της. Δεύτερον για ξεκαθάρισμα του στελεχικού δυναμικού. Οταν ήθελαν να ξεφορτωθούν κάποιον, τον έβαζαν να κάνει αυτοκριτική πριν τον στείλουν στο απόσπασμα, στα γκουλάγκ ή να του κολλήσουν τη ρετσινιά του «πράκτορα της Ιντέλιτζενς». 

Ογδόντα χρόνια κάνει αυτοκριτική η Αριστερά κι ακόμη δεν κατάλαβε γιατί έπεσε το Τείχος. Κι αυτό, επειδή η αυτοκριτική των προσώπων ήταν το προπέτασμα για τα λάθη των πολιτικών που ασκούσε ή υποστήριζε. Μπορεί να γίνει κριτική για τις κυβερνήσεις του κ. Σημίτη στον τομέα της διαφθοράς και αυτοκριτική από τον ίδιο; Πάνω σ’ αυτό μπορούν να ειπωθούν πολλά και για τον κ. Σημίτη. Πρέπει να του πιστωθεί η δημιουργία των Ανεξάρτητων Αρχών ως αντίβαρου στην αυθαιρεσία του κράτους και εμπόδιου στη διαφθορά των κρατικών λειτουργών. 

Μπορεί να του χρεωθεί ότι και η δική του σοσιαλδημοκρατία δεν κατανόησε ότι το μεγάλο συγκεντρωτικό κράτος δημιουργεί και περισσότερες ευκαιρίες διαφθοράς. Αυτό θα ήταν μια παραγωγική συζήτηση. Ολα τ’ άλλα είναι εύκολα πρωτοσέλιδα...»

                                                       (Π.Μανδραβέλης - ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

 

Η Ελληνορθόδοξη Εκκλησία δεν απαιτεί πολλά από τον πιστό της. Ούτε καν να ξέρει το Σύμβολο της Πίστεως, το οποίο ο ιερεύς συνήθως υπαγορεύει στους νονούς στα βαφτίσια. Ας εκκλησιάζεται τουλάχιστον τη Μεγάλη Εβδομάδα, και μετά το «Χριστός Ανέστη» ας γεμίζει τον κόσμο γύρω του μπαρούτι. Είναι η δύναμή της και η αδυναμία της. 

Για έναν Eλληνα δεν κοστίζει τίποτε να δηλώσει ορθόδοξος και να κάνει το σημείο του σταυρού. Είναι απλώς μια δήλωση στη χώρα όπου είσαι ό,τι δηλώσεις. Αυτό το στοιχείο όμως που ενισχύει τη δημοφιλία της εξασθενίζει την πνευματικότητά της. Με μειωμένες απαιτήσεις καταδικάζει τον εαυτό της στην αδράνεια στη χώρα όπου η αδράνεια είναι η ισχυρότερη κοινωνική δύναμη.

                                                    (Τ.Θεοδωρόπουλος –ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Ο Δήμος Τρικάλων συμμετείχε σε ένα πιλοτικό ευρωπαϊκό πρόγραμμα, ενσωματώνοντας στην καθημερινή ζωή της πόλης λεωφορεία χωρίς οδηγούς. Η μόνη που έφτασε σε αυτό το σημείο από τις έξι συνολικά πόλεις στην Ευρώπη που συμμετείχαν στο πρόγραμμα. Οι άλλες τα χρησιμοποίησαν με πιο light τρόπο. Ξέρετε ποιος πήγε στα Τρίκαλα και ζήτησε τεχνογνωσία; Οι Εσθονοί! 

Ρωτάμε ακόμη τι πρέπει να κάνουμε; Οι Εσθονοί που έχουν βάλει τα γυαλιά σε όλους τους Ευρωπαίους σε σχέση με την καινοτομία, δεν επαναπαύθηκαν στις δάφνες τους, αλλά ήρθαν μέχρι τα Τρίκαλα για να αποκτήσουν την τεχνογνωσία που τους λείπει. Για την ακρίβεια, ένα Πανεπιστήμιο συγκέντρωσε όλα τα στοιχεία για το πώς λειτούργησε το πρόγραμμα, πως αντέδρασε το κοινό, πως επηρέασε την ζωή της πόλης, ποιο ήταν το αποτύπωμα που άφησε στα Τρίκαλα το περίφημο αυτό λεωφορείο. Κι ο λόγος; Σκέπτονται να το υιοθετήσουν στην Εσθονία.

                                                                     (Θ. Μαυρίδης-liberal.gr)