Γραφειοκρατία και... επενδύσεις

«Ποια είναι, όμως, τα εμπόδια που πρέπει να υπερνικηθούν και οι προϋποθέσεις, που όλοι παραδέχονται ότι πρέπει να υπάρξουν, για να γίνουν οι επενδύσεις που χρειάζονται; Ας δούμε τα δέκα κυριότερα:

Η γραφειοκρατία και τα κάθε είδους εμπόδια που προκύπτουν από την ασάφεια και η αστάθεια του νομοθετικού και ρυθμιστικού πλαισίου, το ασταθές, πολύπλοκο και μη προβλέψιμο φορολογικό σύστημα , η αργή απονομή της δικαιοσύνης και οι καθυστερήσεις στη δικαστική επίλυση των διαφορών, οι χρονοβόρες διαδικασίες λειτουργικής και περιβαλλοντικής αδειοδότησης, οι αδυναμίες χωροταξικού σχεδιασμού και η έλλειψη χρήσεων γης , το ακριβό, μη ανταγωνιστικό κόστος ενέργειας. 

Η τιμή της κιλοβατώρας στην Ελλάδα, είναι 30% υψηλότερη από τον μέσο όρο της ΕΕ, ο οποίος είναι διπλάσιος από τις τιμές στις ΗΠΑ. Το υψηλό κόστος χρηματοδότησης. Τα επιτόκια στην Ελλάδα κινούνται στο επίπεδο του 7% έναντι 2 έως 3% που είναι στην Ευρωπαϊκή Ένωση.Η περιορισμένη ψηφιακή ωριμότητα, το μη ανταγωνιστικό κόστος των τηλεπικοινωνιών, η  έλλειψη κατάλληλου προσωπικού για την κάλυψη τεχνικών θέσεων εργασίας.

Φυσικά, υπάρχουν κι άλλα, όπως το χαμηλό επίπεδο εγχώριας αποταμίευσης, οι ελλιπείς δομές υποδοχής και υποστήριξης επενδυτών, το ανεπαρκές επίπεδο έρευνας και καινοτομίας, η επιβολή διαφόρων έμμεσων φόρων και επιβαρύνσεων, οι χρονοβόρες και γραφειοκρατικές διαδικασίες για τα προγράμματα ενισχύσεων, οι πολύπλοκες διαδικασίες αναδιάρθρωσης δανείων και επιχειρήσεων, η αβεβαιότητα ελέγχων και φορολογικής αντιμετώπισης διαγραφών κλπ.

Όλα τα παραπάνω εμπόδια, τα τεχνικά, αν τα αποκαλέσουμε έτσι, ακόμη κι αν αλλάξει το κλίμα, ακόμη κι αν υπάρξει η πολιτική βούληση και η αδάμαστη προσήλωση στην επίλυση τους, όπως πιστεύω ότι συμβαίνει με τον Πρόεδρο της ΝΔ, είναι πολύ δύσκολο να διορθωθούν. Γνωρίζοντας την ποιότητα του πολιτικού μας προσωπικού, τις δυνατότητες της δημόσιας διοίκησης και της αυτοδιοίκησης της χώρας, την αβελτηρία του τραπεζικού συστήματος και τη νοοτροπία της πλειοψηφίας των ελλήνων χρειάζονται πολύ –μα πάρα πολύ– χρόνο και προσπάθεια για να λυθούν και να αποδώσουν.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Ελληνικό που προαναφέραμε. Το αεροδρόμιο του Ελληνικού έκλεισε το 2001. Ο διαγωνισμός για την αξιοποίηση του προκηρύχτηκε το 2011, δέκα χρόνια μετά!  Είχαν μεσολαβήσει δύο διακυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και μία της Νέας Δημοκρατίας. Ο διαγωνισμός ανέδειξε ανάδοχο επενδυτή, μετά τρία χρόνια, το 2014. Σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά, το έργο δεν έχει αρχίσει ακόμη, με ευθύνη της κυβέρνησης ΣυΡιζΑ.

Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα: Η πολιτική σταθερότητα, η συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων, η εμπιστοσύνη στην πολιτική διαδικασία και στους θεσμούς, η αλλαγή της νοοτροπίας όλων είναι, επίσης, απαραίτητες προϋποθέσεις και θεμέλια της προσέλκυσης επενδύσεων και της οικονομικής ανάπτυξης. Μπορούν να υπάρξουν τα επόμενα χρόνια, για να μπορέσουν να υλοποιηθούν όλα όσα προαναφέραμε;»  

                       (Απόσπασμα άρθρου του Γ.Φλέσσα από την ΑΤΗensvoice)