Αναζητείται κηπουρός...

«Η απάντηση βρίσκεται στα ενδότερα δώματα της ψυχής του καθενός μας. Δύο ανεξήγητα παραδείγματα: Ο Κων/νος Καραμανλής αποκατέστησε τη δημοκρατία, σταθεροποίησε το πολίτευμα, κατέλυσε την "απεχθή" βασιλεία, νομιμοποίησε το ΚΚΕ, έβαλε τη χώρα στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, κρατικοποίησε τράπεζες και Ολυμπιακή Αεροπορία, κ.λ.π. Για όλα αυτά ανταμείφθηκε το 1974 με ένα ποσοστό 54,5%, το οποίο το 1977 έπεσε στο 41,85% και το 1981 στο 35,9%.Μόλις νοιώσαμε σίγουροι σκεφθήκαμε ότι δεν τον χρειαζόμαστε άλλο! 

Ο Α. Παπανδρέου αθέτησε όλες τις μεγαλεπήβολες εξαγγελίες περί ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, εξαπάτησε τον Κων/νο Καραμανλή στην εκλογή του Προέδρου Δημοκρατίας, υποθήκευσε το μέλλον της χώρας, εκτινάσσοντας το δημόσιο χρέος από 58% του ΑΕΠ το 1974 σε 117% το 1989, δίχασε τη χώρα σε πράσινους και βένετους, κομματικοποίησε το κράτος και "έπεσε" εν μέσω σκανδάλων το 1989, αλλά παρόλα αυτά ανταμείφθηκε με ένα άνετο ποσοστό κυβερνησιμότητας (46,9%) το 1993, παρά την εύθραυστη υγεία του.

Συμπέρασμα: Ελκόμαστε από τις εύηχες, ουτοπικές υποσχέσεις των ποιητών και   θεωρούμε ανυπόληπτο το έργο των κηπουρών ...παρά το γεγονός ότι για μισό αιώνα τρεφόμαστε από το μποστάνι που αυτοί δημιούργησαν και πεισματικά εξακολουθούν να καλλιεργούν, παρά τις αντιξοότητες. Γι’ αυτό και η κρίση έχει αποκτήσει σπειροειδή μορφή. Έχω την πεποίθηση ότι είναι ώρα να αναζητήσουμε και πάλι κάποιον ταπεινό κηπουρό για    να επαναφέρει την τάξη στον κήπο μας,  να βγάλει τη χώρα από το χείλος της σπείρας στο οποίο περιστρέφεται για εννέα χρόνια και   να θάψει τα ασταθή εννοιολογικά οικοδομήματα των κυβερνώντων ποιητών σε μια ξερική γωνιά του κήπου για να μην ξαναβλαστήσουν».

                                 (Απόσπασμα άρθρου του Αν.Μήλιου από το capital.gr)