Γιατί, Λεωνίδα;

«Ποιος θα το περίμενε; Ο πιο δυσερμήνευτος πολιτικός της μεταπολεμικής Ελλάδας είναι τελικά ο Λεωνίδας Κύρκος. Και ενώ προς τα τέλη της ζωής του είχε από μόνος του προσπαθήσει να μην αφήσει τίποτα στο σκοτάδι, οι σύγχρονοί μας αναλυτές, ιστορικοί, παραϊστορικοί, mentalists, τοκιστές και σουλατσαδόροι του ιερού ναού τούτου καθώς και οι έχοντες το κληρονομικό χάρισμα, τον διερμηνεύει ο καθένας όπως του γουστάρει. 

Για να μην προσθέσω κι άλλη θολούρα στη θολούρα που έχετε ήδη μέσα στο κεφάλι σας, παραθέτω απλώς δυο λόγια που μας κατέλιπεν ο ίδιος μιλώντας στην «Καθημερινή» και στον Αλέξη Παπαχελά παρουσία του Ηλία Νικολακόπουλου, πέντε χρόνια πριν εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο.

«Με πιάνει τρόμος άμα σκεφτώ ότι αν νικούσε τότε η επανάστασή μας θα είχαμε πρωθυπουργό τον Μάρκο, έναν γελοίο άνθρωπο που είδα από κοντά και κατάλαβα πόσο γελοίος ήταν, θα είχαμε υπουργό Οικονομικών τον Μπαρτζώτα, θα είχαμε υπουργό της Παιδείας π.χ. τον Στρίγγο, θα είχαμε υπουργό των Εσωτερικών τον άλλον, τον ανεκδιήγητο άνθρωπο που ήρθε από την Κρήτη, τον Βλαντά, ο οποίος ήταν για την εποχή εκείνη ένας ήρωας για τη νεολαία, γραμματέας της νεολαίας κ.τ.λ. Άνθρωποι γελοίοι, χωρίς καμιά παιδεία για να παίξουν έναν ουσιαστικό ρόλο, σαν αυτόν που φιλοδοξούσαν να παίξουν».

Εντάξει λοιπόν, Λεωνίδα, αναπαύσου εσύ εν ειρήνη. Χαίρομαι πολύ που δεν πρόλαβες να δεις τον εφιάλτη σου να ζωντανεύει, όπως τον βλέπουμε τώρα εμείς και δεν πιστεύουμε στα μάτια και στ’ αυτιά μας. Υποθέτω ότι εκεί που βρίσκεσαι, θα μας έχεις ακόμα σε καμιά κάποια υπόληψη γιατί τα νέα δεν φτάνουν τόσο ψηλά όσο εκεί που σ’ έχω. Απεναντίας, φιδοσέρνονται κι όταν πιάσουν οι ζέστες αλλάζουν πολιτική φορεσιά σαν να’ταν φιδοτόμαρο. 

Ακούμε αίφνης για «σοσιαλδημοκρατίες» και ντροπιαστικές συμπλεύσεις που δηλώνονται με λεκτικούς ακροβατισμούς και συριγμούς οι οποίοι όμως αποκαλύπτουν πλήρως τις προθέσεις τους. «Άνθρωποι γελοίοι, χωρίς καμιά παιδεία για να παίξουν έναν ουσιαστικό ρόλο, σαν αυτόν που φιλοδοξούσαν να παίξουν». 

Όλα καλά τα είχες πει, Λεωνίδα, όλα. Το μόνο σου αμάρτημα, που δεν όρισες τους κατάλληλους ανθρώπους να εκτελέσουν τη διαθήκη σου. Από υπερβολική αισιοδοξία ή για να τους ρίξεις στο φιλότιμο;Ποιος ξέρει;  »  

                                     (Αρθρο της Ρ.Γεωργακοπούλου από το protagon)