Πάει και το πακέτο Γιουνκέρ...

«Θέλει έσοδα έξοδα να είναι συν στο business plan», «το οικονομικό επιτελείο έχει τόσες αρμοδιότητες να ανταπεξέλθει κι έχει μείνει λίγο πίσω», είπε ο άνθρωπος της αγοράς στην Κυβέρνηση ο κ. Αλέκος Φλαμπουράρης και πολλές άλλες κουβέντες δεν χρειάζονται. Αυτά είπε την Κυριακή, γιατί χτες τα γύρισε ελαφρώς.. «Αυτή η διαδικασία είναι χρονοβόρα. Δεν έχει την ευθύνη επί τούτου η ελληνική κυβέρνηση και γι' αυτό το λόγο καθυστερεί η έγκριση του δανείου, αλλά κυρίως η εκταμίευσή του».

Τελικά κανείς δεν κατάλαβε, τι έχει καταλάβει η κυβέρνηση για το πακέτο Juncker και την λειτουργία του. Ο πρώτος που δεν είχε καταλάβει τι έργα μπορούν να ενταχθούν στο επενδυτικό πρόγραμμα, πολύ πριν τον υπουργό Επικρατείας, ήταν ο Γιώργος Σταθάκης. Στις 31 Μαρτίου του 2016 ανακοίνωνε περιχαρής ότι υπεβλήθησαν σχέδια για 42 έργα, εκ των οποίων μόλις τα 18 ήταν ιδιωτικά. Το συνολικό ύψος ανερχόταν σε 5,6 δις ευρώ.

Λίγους μήνες μετά άρχισαν τα σβησίματα. Το πρώτο που «πέταξε» ήταν η Σιδηροδρομική Εγνατία, ακολούθησε η διαγραφή έργων σε νέες γραμμές του μετρό, ο Βόρειος Οδικός Άξονας Κρήτης και η εκμετάλλευση σταθμού κρουαζιεροπλοίων στη Σούδα.Επίσης «σβήστηκαν» από τον κατάλογο 11 μονάδες αφαλάτωσης που θα δημιουργούνταν σε νησιά του Αιγαίου.Τελικά παρέμειναν στην λίστα λιγότερα από 10 έργα, περίπου 1,2 δις., όλα ιδιωτικά, όπως ο εκσυγχρονισμός των 14 περιφερειακών αεροδρομίων ή την ενεργειακή αναβάθμιση κτιρίων κλπ.Το γιατί σβήστηκαν τα εν λόγω έργα είναι θέμα κοινής λογικής για οποιαδήποτε πολίτη να το απαντήσει:

Πολύ απλά δεν υπήρξε ενδιαφέρον από ιδιώτες (και τραπεζική χρηματοδότηση) γιατί πολύ απλά τα επενδυτικά σχέδια (τα business plan του Φλαμπουράρη) δεν κατέληγαν στην δημιουργία υπεραξίας για τους μετόχους, κατά το κοινώς λεγόμενο δεν προέκυπτε κέρδος.

Κάπως έτσι εξηγείται γιατί αδυνατούν οι συριζαίοι να ερμηνεύσουν την αδυναμία να βρουν έργα προς ένταξη στο πολυθρύλητο πακέτο Juncker. Όλα αυτά τα «ώριμα» επενδυτικά σχέδια που χρηματοδοτεί με την μορφή τραπεζικής χρηματοδότησης (χαμηλότοκου δανείου) προϋποθέτουν την δημιουργία κερδών για τους συμμετέχοντες. Στον ΣΥΡΙΖΑ, η ομάδα των «μηχανικών», ξέρει αντίθετα τον παραδοσιακό τρόπο των δημοσίων έργων: 

Ανάθεση (απευθείας ή με κάποιου είδους διαγωνισμό), ύπαρξη εργολάβου που θα το τρέξει τα έργα και θα χρωστάει προφανώς «αιώνια ευγνωμοσύνη» στην κυβέρνηση που προκήρυξε το έργο».

                                               (Άρθρο του Ν.Φιλιππίδη από το liberal.gr)