Επενδύσεις... με το ζόρι

«Τι το ’θελε ο πρωθυπουργός να πει στη ΔΕΘ ότι η Ελλάδα μετατρέπεται «από χώρα του Grexit στη χώρα του Grinvest»; Μέσα σε δύο βδομάδες, όχι μόνο δεν ήρθαν επενδύσεις, αλλά άρχισε η αποεπένδυση.Η πρώτη απάντηση ήρθε από την «Ελληνικός Χρυσός», που την επομένη της ομιλίας του πρωθυπουργού ανακοίνωσε ότι «παγώνει» τα επενδυτικά της σχέδια στην Ελλάδα βάζοντας σε διαθεσιμότητα 1.500 εργαζομένους. Τελικώς, με χίλια βάσανα και περισσότερες άδειες, που εκκρεμούσαν, η εταιρεία μένει στην Ελλάδα, αλλά μέχρι νεωτέρας.

Κατόπιν ήρθε η απόφαση της Al Rayyan (του πρώην εμίρη του Κατάρ) να ματαιώσει τα επενδυτικά της σχέδια στην Ελλάδα. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της εταιρείας, «η ανάπτυξη της επένδυσης ήταν προγραμματισμένη να ξεκινήσει από εδώ και να εξαπλωθεί περαιτέρω στην Ευρώπη. Αυτό για τους γνωστούς λόγους σε όλους μας δεν ευδοκιμεί και συνεχώς σκοντάφτει σε εμπόδια».Πριν από λίγες μέρες ανακοινώθηκε η διακοπή του εργοστασίου παγωτού στον Ταύρο, που λειτουργούσε για λογαριασμό της Nestle. Η Froneri Hellas δημιούργησε 102 νέες θέσεις ανεργίας.Μετά η Ελαΐς, που πουλάει τον κλάδο ελαιολάδων κι έπεται συνέχεια...

Μήπως λοιπόν είναι «γκαντέμης» ο πρωθυπουργός, όπως εσχάτως 

κυκλοφορεί στα social media, με αφορμή την υποστήριξή του σε διάφορους πολιτικούς που χαντακώθηκαν στις πρόσφατες εκλογές; Οχι. Απλώς η κυβέρνησή του δεν είναι προετοιμασμένη για το νέο αφήγημα που προσπαθεί να παρουσιάσει. Οταν λέμε «κυβέρνηση» πρέπει να συμπεριλάβουμε όλους τους ιδεοληπτικούς και πολλάκις ρεμπεσκέδες κομματικούς που έχουν διοριστεί σε θέσεις-κλειδιά στον κρατικό μηχανισμό και επί της ουσίας υπονομεύουν τη νέα πολιτική που θέλει να ασκήσει το Μαξίμου.

Είναι δύσκολη έως ακατόρθωτη η προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ στην πραγματικότητα, που αποτελεί προϋπόθεση για την ανάπτυξη. Κι αυτό διότι η προσέλκυση επενδύσεων, σε αντίθεση με τις προηγούμενες στρατηγικές αποφάσεις (που ήταν επί της ουσίας η παραμονή της χώρας στην Ευρώπη), δεν χειάζεται μόνο βούληση και πολιτική απόφαση.Απαιτεί δουλειά μυρμηγκιού σε όλα τα επίπεδα.Επειδή δε το Δημόσιο, το νομικό σύστημα, μεγάλα και μικρά ντόπια συμφέροντα εμποδίζουν κάθε επένδυση από το εξωτερικό χρειάζεται κυρίως η προσήλωση του πολιτικού δυναμικού σε αυτόν τον στόχο.

Πρέπει να «το λέει η καρδιά τους», να προσπερνούν διαρκώς εμπόδια που ορθώνουν οι δημόσιες υπηρεσίες, τρικλοποδιές που βάζουν εγχώριοι ανταγωνιστές, τη δυσκαμψία που παρουσιάζει η ελληνική Δικαιοσύνη.Οταν όμως έχεις έναν μηχανισμό που χαίρεται μόλις σκαλώνουν οι επενδύσεις και στέλνει «στα τσακίδια» τους επενδυτές, τίποτε δεν μπορεί να προχωρήσει. Δυστυχώς, όπως λέει και η ανακοίνωση της εταιρείας του πρώην εμίρη του Κατάρ,  ...«επενδύσεις με το ζόρι δεν γίνονται...».

                        (Άρθρο του Π. Μανδραβέλη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)