Ταxibeat...

«Το νομοσχέδιο που ο κ. Σπίρτζης θέλει να δωρίσει τώρα στους ταξιτζήδες είναι σαν να προσπαθεί ένας πολιτικάντης να πουλήσει εκδούλευση στους αμαξάδες της Νέας Υόρκης το 1910. Σε 15 χρόνια δεν θα υπάρχουν ταξιτζήδες. Μέχρι τότε ολόκληρη η βιομηχανία των μεταφορών θα έχει αλλάξει ριζικά, τα ταξί, τα λεωφορεία και τα φορτηγά θα πηγαίνουν μόνα τους, και οι επαγγελματίες οδηγοί θα χάσουν σταδιακά τις δουλειές τους. 

Ο κύριος Λυμπερόπουλος μπορεί να έχει συνταξιοδοτηθεί μέχρι τότε, αλλά σχεδόν όλοι οι νεότεροι συνάδελφοί του θα δουν σταδιακά το επάγγελμά τους να εξαφανίζεται, το φάσμα της ανεργίας βαρύ και αναπόφευκτο. Το μόνο που θα μείνει θα είναι γιγάντιες εταιρείες σαν την Daimler (θυγατρική της οποίας αγόρασε το Beat, πρώην Taxibeat) και την Uber (ακολουθώντας πιο ηθικές και νόμιμες πρακτικές, ελπίζουμε) οι οποίες θα διαχειρίζονται τους στόλους των ρομπότ. Ούτε ο κ. Λυμπερόπουλος ούτε ο κ. Σπίρτζης ενδιαφέρονται γι' αυτό το μέλλον, βεβαίως, άλλωστε ούτε και το μέλλον ενδιαφέρεται γι’ αυτούς. Κανείς δεν θα θυμάται τον δεύτερο, τότε, και κανείς δεν θα λυπηθεί για τους διαδόχους του πρώτου.

Εγώ όμως τον κύριο Γιώργο σκέφτομαι, που οι χιλιάδες ικανοποιημένοι επιβάτες του χάρισαν τη βαθμολογία 4,96 στα 5. Δεν είναι νέος, αλλά έχει μερικά καλά χρόνια δουλειάς μπροστά του. Αυτό το νομοσχέδιο πλήττει απευθείας και μοιραία αυτόν.

"Μα πως καταφέρατε τέτοια βαθμολογία", τον ρώτησα προχτές, καθώς με πήγαινε στον προορισμό μου, ευγενής, αξιοπρεπής, προσεκτικός και γρήγορος. “Τι τους κάνετε;”  “Τίποτε δεν κάνω", μου είπε. “Και πριν από το Taxibeat έτσι ήμουν. Απλά τότε δεν είχε καμία σημασία".

      (Απόσπασμα άρθρου του Θ.Γεωργακόπουλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)