Περί Εξαρχείων.... (Α΄)

«Πολλοί άνθρωποι όταν με συναντούν μου κάνουν την εξής αδιάκριτη, αγενή και, εν κατακλείδι, δόλια ερώτηση: Γιατί έφυγες από τα Εξάρχεια; Σημειώνω ότι έμενα στην πλατεία Εξαρχείων επί είκοσι χρόνια όπου οι γονείς μου μου είχαν παραχωρήσει ένα υπέροχο διαμέρισμα.

Η ερώτηση, που υποβάλλεται με ύφος ανωτερότητας, μεταφράζεται στην εξής: Γιατί έφυγες από μια νεανική, επαναστατική γειτονιά και μετακόμισες σε μια «μικροαστική»;Η πρώτη απάντηση είναι, φυσικά, ότι μένω όπου επιλέγω και δεν δίνω λογαριασμό σε κανέναν.Η δεύτερη είναι ότι τα Εξάρχεια δεν είναι νεανική-επαναστατική γειτονιά. Κανείς δεν θα έπρεπε να θέλει να ζει ανάμεσα στους φασίστες, στους βανδάλους, στους λαθρεμπόρους, στα πρεζάκια και στους μαφιόζους, χωρίς αστυνομική προστασία και χωρίς κανέναν κοινωνικό έλεγχο από τους ίδιους τους πολίτες.

Είναι εύγλωττο το γεγονός ότι οι κατεστραμμένοι Εξαρχειώτες καταστηματάρχες δεν ζητούν να συλληφθούν οι ένοχοι που έκαψαν και λεηλάτησαν τα μαγαζιά τους ― ζητούν αποζημίωση από το «κράτος». Ως πότε όμως θα πληρώνουμε τα σπασμένα άλλων;

Έχω πολλά να σχολιάσω για την πολιτική συμπεριφορά ενός μεγάλου μέρους των Εξαρχειωτών όλα αυτά τα χρόνια· το πώς ανέχθηκαν την ανομία, τις παρανοειδείς φαντασιώσεις τους περί αστυνομοκρατίας· τις κοινωνικές σχέσεις τους με τα αναρχοαφεντικά· την άρνησή τους να καλούν την αστυνομία σε πλείστες περιπτώσεις.

Η ερώτηση «γιατί έφυγες;» υπονοεί με κάποια χαιρεκακία: «Φοβήθηκες;»Ας γελάσω!Όχι, δεν φοβάμαι απολύτως τίποτα· απλώς έχω αηδιάσει.Έχω αηδιάσει από όλες τις εκδηλώσεις που φανερώνουν τον εσωτερικό και τον εξωτερικό μας διχασμό, όπως, για παράδειγμα, τον διχασμό που μας έκανε γελοίους κατά την επίσκεψη του Μπαράκ Ομπάμα: η χωριατιά, η ιδεοληψία του αντιαμερικανισμού και ταυτοχρόνως μια μορφή δουλοπρέπειας («Μη λησμονάτε τη χώρα μου») είναι συμπτώματα διχαστικής νόσου.

Την επομένη της επίσκεψης, μερικές χιλιάδες πολιτών, με επικεφαλής ατίθασα νιάτα πραγματοποίησαν πορεία στην αμερικανική πρεσβεία ― χωρίς να έχουν ξεκάθαρη ιδέα γιατί:Δεν ήταν άραγε αμερικανοκίνητη η χούντα πριν από δυο γενιές; Δεν είναι το ΝΑΤΟ μια λυκοσυμμαχία; Δεν είναι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός ένοχος για εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας; Μήπως χρειαζόμαστε ένα καινούργιο Πολυτεχνείο ώστε να δοξαστούμε κι εμείς;Αυτά τα ερωτήματα και πολλά παρόμοια δεν έχουν μια συγκεκριμένη, μονολεκτική απάντηση.

Όσο για τις ΗΠΑ έπαιξαν ευεργετικό ρόλο στον κόσμο στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, στην αναχαίτιση του κομμουνισμού και σε πλείστες επιμέρους συγκρούσεις και διακυβεύματα ― πολλά από όσα πιστεύουν οι Έλληνες και άλλοι αποτυχημένοι ιδεολόγοι είναι ψέματα, προκαταλήψεις και υπερβολές.

Περιττό να το προσθέσω αλλά το προσθέτω: οι ΗΠΑ προωθούν τα συμφέροντά τους, συχνότατα μάλιστα τα συμφέροντα των μεγάλων παγκοσμιοποιημένων επιχειρήσεων· θα επιμείνω ωστόσο ότι δεν αποτελούν τον πλανητικό δαίμονα κι ότι έχουν συμβάλει αποφασιστικά στην οικοδόμηση του δυτικού πολιτισμού. Σίγουρα πάντως δεν «φταίνε» για την επίθεση των τεθωρακισμένων στο Πολυτεχνείο. «Φταίει» το δεξιό παρακράτος που για επτά χρόνια ανεδείχθη σε κράτος, υποσχόμενο στις ΗΠΑ ότι θα αποτελέσει τείχος εναντίον της εξάπλωσης του κομμουνισμού. Έχουμε μακρά παράδοση στη δημιουργία παρακράτους και στη σύγχυσή του με το κράτος. Το παρακράτος των Εξαρχείων είναι ένα σύγχρονο παράδειγμα».

               (Α'Μέρος άρθρου της Σ.Τριανταφύλλου από το athensvoice.gr)