Τίποτα απολύτως,...

«Μια φορά και έναν καιρό, και συγκεκριμένα στις 23 Οκτωβρίου του 2014, ψηφίστηκε ένας νόμος. Ηταν ένας νόμος που μονοπώλησε την επικαιρότητα, διότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατακεραύνωνε τότε το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. ότι τα είχαν κάνει πλακάκια με τις τράπεζες κι ότι έπαιρναν πακτωλούς εκατομμυρίων ως δανεικά και αγύριστα. Είχε δίκιο ο ΣΥΡΙΖΑ, διότι μέχρι τότε ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. γι’ αυτά τα δάνεια επικαλούνταν ως μόνη εγγύηση τις μελλοντικές τους κρατικές χρηματοδοτήσεις βάσει του ποσοστού που προεξοφλούσαν ότι θα κέρδιζαν στις εκλογές. 

Την παράλογη αυτή πρακτική την είχε ήδη πάρει χαμπάρι και η τρόικα όταν εμβρόντητη συνειδητοποίησε ότι το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. είχαν επί της ουσίας φαλιρίσει. Επιπλέον, θεωρώντας ανήκουστο τα κόμματα στην Ελλάδα να μην υποχρεώνονται να κατονομάζουν τις πηγές κάποιων εκατομμυρίων ευρώ που δηλώνουν ετησίως ως έσοδα (πέραν των κρατικών), άσκησε τρομερή πίεση να ψηφιστεί ο «νόμος για το πολιτικό χρήμα», όπως κι έγινε.

Τι έκανε αυτός ο νόμος; Στηριζόμενος στις προτάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης και της Διεθνούς Διαφάνειας Ελλάδος επέβαλε πλήρη διαφάνεια, όπως σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο. Σταχυολογώ λίγες από τις υποχρεώσεις που έχουν έκτοτε τα κόμματα. Οφείλουν να καταρτίζουν ετήσιο ισολογισμό και απολογισμό. Να αιτιολογούν πλήρως έσοδα και δαπάνες. Να λογοδοτούν κάθε χρόνο σε μια επιτροπή ελέγχου της Βουλής (που καθιέρωσε ο νόμος) η οποία επίσης οφείλει να εκδίδει ετήσια έκθεση και να παραπέμπει στον εισαγγελέα ακόμη και πιθανολογούμενες παραβάσεις. Και τέλος, όλα τούτα να αναρτώνται υποχρεωτικώς σε μια ιστοσελίδα της Βουλής στην οποία όλοι οι πολίτες να έχουν πρόσβαση.

Για να συνειδητοποιήσει κανείς πόσο λεπτομερείς υποχρεώσεις καθιέρωσε ο νόμος, σε αυτήν την ιστοσελίδα κάθε κόμμα οφείλει να επισυνάπτει με pdf ακόμη και τις συμβάσεις των δανείων του (πέραν της ανάλυσης εσόδων -εξόδων), ενώ για πρώτη φορά εισήγαγε την υποχρέωση των κομμάτων να κατονομάζουν έναν προς έναν όλους τους ιδιωτικούς χρηματοδότες τους αν έλαβαν από αυτούς δωρεά άνω των 5.000 ευρώ.

Υπάρχει λόγος για τη λεπτομερή αυτή υπενθύμιση. Από τις 10 έως τις 20 του Οκτωβρίου που πέρασε, ο καθηγητής Αγγελος Συρίγος, με την ιδιότητά του ως αντιπροέδρου της Διεθνούς Διαφάνειας Ελλάδος, επιδίωξε να διαπιστώσει τι απ’ όλα αυτά εφαρμόζεται. Το μαντέψατε. ΤΙΠΟΤΑ απολύτως.

Εχει δε τεράστιο ενδιαφέρον η απάντηση που έλαβε από την κ. Τασία Χριστοδουλοπούλου που είναι πρόεδρος της επιτροπής ελέγχου του νόμου. 

Οχι μόνον του αποκάλυψε ότι ύστερα από δύο ολόκληρα χρόνια η επίμαχη ιστοσελίδα της Βουλής «βρίσκεται στη φάση σχεδιασμού», αλλά ότι ακόμη και σήμερα οι υπουργικές αποφάσεις (ΚΥΑ) που προέβλεπε ο νόμος «δεν έχουν εκδοθεί, με αποτέλεσμα να μην έχει καθοριστεί ο τρόπος σύνταξης του ισολογισμού και απολογισμού των κομμάτων». Κάτι που είναι και παραπλανητικό, δεδομένου ότι ο νόμος υποχρεώνει τα κόμματα να τηρούν βιβλία Γ΄ κατηγορίας. Το ακόμη πιο εξοργιστικό που «εκμυστηρεύθηκε» η κ. Χριστοδουλοπούλου στον κ. Συρίγο είναι ότι ειδικώς για τη δημοσιοποίηση των χρηματοδοτών των κομμάτων μελετώνται, λέει, τροποποιήσεις, καθώς υπάρχουν αντιδράσεις από τους υπόχρεους (δηλαδή τα κόμματα που ψήφισαν τον νόμο!).

Αν δεν έχετε ήδη εκνευριστεί, θα το υποστείτε τώρα. Ο κ. Συρίγος προσπάθησε να επικοινωνήσει με όλα τα κόμματα. Και ιδού τι αποκόμισε. Η Ν.Δ. απεδείχθη ότι δημοσιοποίησε για τελευταία φορά ισολογισμό το 2014. Ο ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε να του στείλει η Διεθνής Διαφάνεια email «με το τι ακριβώς ζητάει», αλλά απαξίωσε ακόμη και να απαντήσει. Στο ΠΑΣΟΚ, ύστερα από πολλές προσπάθειες επικοινωνίας, δήλωσαν άγνοια για τις υποχρεώσεις τους. Στους ΑΝΕΛ δεν είχαν ιδέα καν για τον νόμο και επιφυλάχθηκαν να ρωτήσουν το λογιστήριό τους για να απαντήσουν (δεν απάντησαν). Τέλος, το ΚΚΕ αμφισβήτησε εκ προοιμίου τη νομιμοποίηση της ΔΔΕ να ζητάει τέτοια στοιχεία (sic), ενώ το Ποτάμι ήταν το μόνο που δέχθηκε πρόθυμα να στείλει τους ισολογισμούς του (αλλά δεν το είχε πράξει έως χθες).

Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί τα θεωρώ την επιτομή της πολιτικής υποκρισίας. Και ναι μεν από την αλλοπρόσαλλη κυβέρνηση που έχουμε δεν θα περίμενε κανείς να αποδειχθεί κάπου συνεπής στα λόγια και τα έργα της, αλλά για το ΠΑΣΟΚ και κυρίως τη Ν.Δ. το ερώτημα είναι αμείλικτο. Οταν έχουν τόσο λερωμένη τη φωλιά τους, ποιος άραγε τους εμποδίζει να τηρήσουν στο ακέραιο τον νόμο έστω στις δικές τους ιστοσελίδες, μέχρι να... σχεδιαστεί η ρημάδα της Βουλής;»

                           (Άρθρο του Κ.Ζούλα από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)