Γιατί γιορτάζουμε το Πολυτεχνείο;

«Οι περισσότεροι εκ των πανηγυριστών των ημερών υποθέτω ότι θεωρούν πως στο Πολυτεχνείο εορτάζεται η πτώση της χούντας. Κρίνοντας από τα συμφραζόμενα τουλάχιστον, από το περίφημο σύνθημα των «Αγανακτισμένων», κατά το οποίο «η χούντα δεν έπεσε το ’73». Είναι γεγονός. Η χούντα δεν έπεσε το ’73, το Πολυτεχνείο οδήγησε στην ανατροπή του Παπαδόπουλου και στη σκλήρυνση του καθεστώτος από τον Ιωαννίδη με συνέπεια την κυπριακή τραγωδία και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Τη χούντα την έριξαν οι καταστάσεις που η ίδια δημιούργησε και δεν είχε τη δύναμη ούτε το μυαλό να τις διαχειρισθεί. Δεν την έριξε καμιά λαϊκή εξέγερση. Το συμπέρασμα είναι ότι οι περισσότεροι στο Πολυτεχνείο γιορτάζουν χωρίς να ξέρουν τι γιορτάζουν.

Ποιοι και πόσοι συμμετείχαν στο Πολυτεχνείο; Σύμφωνα με τις δηλώσεις, πρέπει να συμμετείχαν γύρω στα έντεκα εκατομμύρια Ελληνες, μαζί με τη Μαρία Δαμανάκη έντεκα εκατομμύρια και ένας. Είναι το δεύτερο στοιχείο που στηρίζει τον μύθο του Πολυτεχνείου και, μέσω αυτού, τον μύθο της αντίστασης κατά της χούντας. Οσοι μιλούν για «παλλαϊκή» αντίσταση κατά της δικτατορίας, φέρνουν ως παράδειγμα το Πολυτεχνείο. Ιδρώσαμε να συμφωνήσουμε στον αριθμό των θυμάτων, δεν θα μάθουμε ποτέ όμως πόσοι, έστω περίπου, συμμετείχαν. Για τον απλούστατο λόγο ότι για τη γενιά μου θεωρείται τουλάχιστον απρεπές να μην έχεις συμμετάσχει στο Πολυτεχνείο.

Σε τι ωφελεί ο εορτασμός; Κατ’ αρχάς στην εκποίηση της ιδεολογικής πραμάτειας από τους μικροπωλητές των οργανώσεων που στήνουν την κουρελαρία τους στα κάγκελα. Η αυξημένη κίνηση ωφελεί και τους Αφρικανούς που πωλούν λαθραία τσιγάρα στη Στουρνάρη. Ωφελεί και τις φυλές των Εξαρχείων, που έχουν την ευκαιρία να σπάσουν και να κάψουν – ένα μικρό bonus στο μεροκάματό τους. Ωφελεί, τέλος, τον κ. Βούτση, ο οποίος δήλωσε χθες ότι σήμερα που η Δημοκρατία ταλαιπωρείται ανά τον κόσμο το μήνυμα του Πολυτεχνείου είναι περισσότερο επίκαιρο παρά ποτέ. 

Το μήνυμα είναι τόσο δημοκρατικό ώστε πήγε να καταθέσει στεφάνι στην κεφαλή του ιστορικού Σβορώνου οκτώ η ώρα το πρωί, ώστε να μην έχουν ξυπνήσει οι μπαχαλάκηδες από το γλέντι με τα κοκτέιλ μολότοφ της παραμονής. Σημειωτέον ότι ο Σβορώνος, σημαντικός διανοητής, δεν είχε καμία σχέση με το Πολυτεχνείο, χάρη όμως στον γλύπτη Μέμο Μακρή αυτόν σκεπάζουν με στεφάνια.

Ο εορτασμός του Πολυτεχνείου είναι ένα από τα μεταπολιτευτικά ταμπού. Ενα στερεότυπο της ενιαίας σκέψης που μεγεθύνει τις αληθινές του διαστάσεις. Ούτε η πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία προσφέρει κάτι στη μνήμη της δημοκρατίας, ούτε η απομίμηση της παρέλασης με τη σημαία, ούτε τα συνθήματα που δεν έχουν καμία σχέση με τον κόσμο του 2016. Ενας φόρος τιμής στους νεκρούς των ημερών εκείνων θα ταίριαζε πολύ περισσότερο στην περίσταση. Ει δυνατόν, σιωπηρός. Τα υπόλοιπα ενισχύουν τα σύνδρομα μιας κοινωνίας η οποία, απογοητευμένη από τον εαυτό της, αντί να καλλιεργεί τη μνήμη της, την αποθεώνει. Μιας κοινωνίας γερασμένης».

                           (Άρθρο του Τ.Θεοδωρόπουλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)