Τα βάθη του ελληνισμού...

«Τα βαρελότα, τα χαλκούνια και τα άλλα «μαϊτάπια», που λέει κι ο Εγγονόπουλος στο «Περί Υψους» του, εκφράζουν τον βαθύ ελληνισμό. Oπως η σάμπα τον βραζιλιανισμό, τα φάντο τον πορτογαλισμό και το bel canto τον ιταλισμό. Κατ’ αρχάς παράγουν θόρυβο και δη εκκωφαντικό. Δεδομένου δε ότι πρόκειται περί εθιμικού θορύβου, ουδείς τολμά να διαμαρτυρηθεί, όπως ορισμένοι αγανακτούν όταν περνά ο ατίθασος Eλλην που δεν του φτάνουν τα κυβικά της μηχανής του, αλλά θέλει να τα διαφημίσει κιόλας. 

Η παραγωγή θορύβου είναι για μας υπαρξιακή ανάγκη, ένας τρόπος για να ξορκίζουμε την ανυπαρξία, όπως οι ιθαγενείς της μαύρης Αφρικής φωνάζουν ρυθμικά για να ξορκίσουν την ανομβρία. Τα βαρελότα και οι σαΐτες καλύπτουν και μία ακόμη βαθιά υπαρξιακή ανάγκη του ελληνισμού. Είναι ο ιδανικός τρόπος για να ενοχλήσεις ανενόχλητος τον διπλανό σου, να απολαύσεις τις τσιρίδες των τρομαγμένων γυναικόπαιδων, να προκαλέσεις την άτακτο φυγή των οχληρών – και ποιος γνήσιος Ελλην δεν ενοχλείται από τη συνύπαρξη με τους υπόλοιπους;

Τα βάθη του ελληνισμού δεν είναι όλα ίδια. Eχουν κι αυτά κορυφές, βουνοπλαγιές και ριζά. Σε άλλα μέρη η ψυχή εκφράζεται με μέτρο, το έθιμο ατονεί και οι κάτοικοι βρίσκουν άλλους τρόπους για να παράγουν θόρυβο και να δείξουν τα πραγματικά τους αισθήματα ημέρες που είναι. Σε άλλα μέρη όμως η ψυχή απογειώνεται. Οπως στην υπέροχη Χίο η οποία κάθε χρόνο προσφέρει στους πανέλληνες τον ιστορικό «σαϊτοπόλεμο». Εκεί οι κάτοικοι χωρίζονται σε δύο ομάδες και στόχος είναι να δείξει η μία στην άλλη τα ευγενή της αισθήματα επί τη ευκαιρία της εορτής της Αγάπης. Κάτι σαν τους σουνίτες με τους σιίτες, απλώς επειδή εμείς είμαστε πολιτισμένοι το παίζουμε «συμβολικά».

Φέτος κάποιοι κάτοικοι του Βροντάδου, των οποίων ο ελληνισμός φαίνεται είναι ρηχός, κατέθεσαν μηνύσεις επιδιώκοντας να καταργηθεί το ωραίο αυτό έθιμο. Υποστηρίζουν ότι τα σπίτια τους έχουν υποστεί ζημιές και ότι οι ίδιοι κινδυνεύουν. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς μπορούν να ισχυρισθούν κάτι τέτοιο, αφού πρόκειται περί συμβολικού βομβαρδισμού. Μάλλον δεν καταλαβαίνουν από σύμβολα. Ευτυχώς όμως στη Χίο εκλέγεται ο κ. Νότης Μηταράκης. Ενας βαθύς Ελληνας. Και ως βαθύς Ελληνας κατέθεσε πρόταση νόμου για τη νομιμοποίηση της χρήσης φωτοβολίδων, βεγγαλικών, κροτίδων.

Η συλλογιστική είναι απλή. Πρόκειται για δραστηριότητες που επαναλαμβάνονται από γενιά σε γενιά και αποτελούν σημαντικό κομμάτι της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας – κάτι σαν τη βεντέτα στην Κρήτη και τη Σικελία. Ομως, εκτός από βαθύς Ελλην, ο κ. Μηταράκης είναι και βαθιά φιλελεύθερος και συνδυάζει τις παραδόσεις του ελληνικού λαού με τις επενδύσεις. Διότι υποστηρίζει πως σκοπός όλης αυτής της βαρβαρότητας είναι η ανάπτυξη του πολιτιστικού τουρισμού. Θα πρότεινα να εντάξει στο ρεπερτόριό του και τον τρόπο με τον οποίον κυνηγούν οι οδηγοί τους πεζούς στις διαβάσεις.

Το αφήνω χωρίς άλλα σχόλια. Αναρωτιέμαι απλώς αν ο τρόπος με τον οποίον βλέπει τον πολιτισμό και την ανάπτυξη ο κ. Μηταράκης είναι ο τρόπος με τον οποίον το βλέπει και το κόμμα του, η Νέα Δημοκρατία. Το κόμμα που έχει αναλάβει την ευθύνη να κρατήσει τη χώρα μας στον πολιτισμένο κόσμο».

                            (Άρθρο του Τ.Θεοδωρόπουλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)