Ο λογαριασμός...

«Συμπληρώνονται αισίως δύο μήνες με τη σιδηροδρομική γραμμή στην Ειδομένη αποκλεισμένη από πρόσφυγες και μετανάστες που την κατέλαβαν με αίτημα να ανοίξουν οι Σκοπιανοί τα σύνορά τους για να φύγουν προς την Ευρώπη.

Δυσκολεύομαι να φανταστώ άλλη ευνομούμενη χώρα στον πλανήτη, η οποία θα επέτρεπε σε μερικές δεκάδες, τόσοι είναι, ανθρώπους, φιλοξενούμενούς της κιόλας, να κρατούν κλειστή μια τόσο νευραλγική για την οικονομία της οδική αρτηρία, διεκδικώντας, μάλιστα, αιτήματα τα οποία δεν είναι αρμόδια η Ελλάδα να ικανοποιήσει.

Πληρώνουμε ακριβά αυτόν τον αποκλεισμό και ας μη φαίνεται. Ο ΟΣΕ, βάσει συμφωνιών με τους σιδηροδρόμους άλλων κρατών, υποχρεούται να πληρώνει χιλιάδες ευρώ καθημερινά ως αποζημίωση για τα τριακόσια περίπου βαγόνια που παραμένουν ακινητοποιημένα στους σταθμούς της Θεσσαλονίκης και της Γέφυρας. Είναι μισθωμένα από τον ΟΣΕ βαγόνια ευρωπαϊκών σιδηροδρόμων που ήρθαν φορτωμένα με εμπορεύματα στην Ελλάδα και εγκλωβίστηκαν μετά το κλείσιμο της γραμμής. Κάθε μέρα που περνάει η λυπητερή αυξάνεται...

Οι εμπορικές αμαξοστοιχίες αναγκάζονται να ακολουθούν προς και από την Ευρώπη τη διαδρομή μέσω Βουλγαρίας, με αποτέλεσμα να αυξάνεται δραματικά το κόστος μεταφοράς, το οποίο μετακυλίεται στην τιμή των προϊόντων, ενώ τα δρομολόγια των επιβατικών τρένων που μετέφεραν κόσμο από τα Σκόπια και τη Σερβία στην αγορά της Θεσσαλονίκης έχουν σταματήσει, προκαλώντας σοβαρό πλήγμα στην οικονομία της περιοχής. Ο ελληνικός σιδηρόδρομος απαξιώνεται, όταν στην υπόλοιπη Ευρώπη αναβαθμίζεται ως μέσο μεταφοράς αγαθών και μετακίνησης ανθρώπων, και ευτελίζεται σε μια περίοδο που σχεδιάζεται η αποκρατικοποίησή του.

Η κυβέρνηση ανέχεται την κατάσταση και επιμένει να μη χρησιμοποιεί τους μηχανισμούς επιβολής της τάξης ώστε να αποκατασταθεί η ομαλή σιδηροδρομική σύνδεση με τις ευρωπαϊκές αγορές. Μετράει προφανώς το επικοινωνιακό κόστος μιας επιχείρησης της αστυνομίας. Αν πράγματι αυτό φοβάται –δεν εξηγείται αλλιώς– υπάρχει το προηγούμενο του περασμένου Δεκεμβρίου, όταν η ΕΛ.ΑΣ., κατόπιν εντολής του αρμόδιου υπουργού, απομάκρυνε εκατοντάδες «καταληψίες» και ελευθέρωσε τη γραμμή που κρατούσαν και τότε κλειστή πρόσφυγες και μετανάστες, χωρίς να ανοίξει μύτη.

Φαίνεται ότι δεν υπάρχει πολιτική βούληση και η κυβέρνηση έχει επιλέξει να μην ενοχλήσει όσους έχουν στήσει τις σκηνές ανάμεσα ή πλάι στις ράγες, έως ότου βαρεθούν ή φιλοτιμηθούν να αποχωρήσουν μόνοι τους. Τίποτα, όμως, δεν δείχνει ότι θα συμβεί άμεσα κάτι τέτοιο, και μέχρι να αδειάσει εντελώς ο καταυλισμός, διά της πειθούς, όπως θέλουν να αυταπατώνται οι κυβερνώντες, η αποκλεισμένη γραμμή θα χρησιμοποιείται από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες ως όπλο πίεσης να ανοίξουν τα σύνορα».

                                         (Άρθρο του Στ.Τζίμα από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)