Ημέρα μνήμης...

«5 Μαϊου 2010, μία μέρα φρίκης και ντροπής για όλους.Σήμερα συμπληρώνονται έξι χρόνια από την τραγωδία της Μαρφίν.

Έξι χρόνια πριν κουκουλοφόροι με μολότοφ έσπειραν το θάνατο στη Σταδίου.Ο τραγικός απολογισμός είναι ο θάνατος τεσσάρων συνανθρώπων μας, τριών υπαλλήλων της τράπεζας και μιας αγέννητης ψυχής.

Έξι χρόνια πριν στο όνομα της «αγανάκτησης» και της «επανάστασης της κουκούλας», κάποιοι «άνθρωποι» με περίσσεια ευκολία σκόρπισαν το θάνατο χωρίς καμία αιδώ, με μοναδικό όπλο το μίσος και την οργή κατά των συνανθρώπων τους.

Έξι χρόνια μετά το τραγικό περιστατικό δεν έχει αποδοθεί καμιά ευθύνη, δεν έχει οδηγηθεί στη φυλακή κανείς υπαίτιος, δεν έχει αναλάβει κανένας νταής επαναστάτης την ευθύνη.

Μεγάλες οι ευθύνες όλων των κυβερνήσεων, αλλά τρομακτικές αυτών που είναι οι ηθικοί αυτουργοί της τρομοκρατίας και των καταλήψεων.Σιωπή παντού μα κυρίως σιωπή από αυτούς που καλλιέργησαν το μίσος και την επιθετικότητα.

Σιωπή από αυτούς που εξέθρεψαν φαντάσματα με οπλισμένα χέρια από μολότοφ, σιωπή από όσους βλέπουν ως ταξικούς εχθρούς τους υπαλλήλους τραπεζών, σιωπή από αυτούς που καλλιέργησαν λαϊκά δικαστήρια και εύκολες καταδίκες.

Για όλους εμάς τους υπόλοιπους, τα θύματα της Μαρφίν θα ζουν πάντα στο μυαλό και στην καρδιά μας ως σύμβολα κατά του θυμού, του θράσους και της ψευτοεπανάστασης της μολότοφ.Όχι είναι απλά καιρός, αλλά έχουμε αργήσει να αποδώσουμε ευθύνες στην τρομοκρατία της κουκούλας. Να βγούνε οι κουκούλες των εχθρών της δημοκρατίας. Να ισχύσει ο νόμος του ιδιώνυμου της κουκούλας ξανά.

Η δημοκρατία χρειάζεται πιο πολύ από κάθε άλλη φορά να ενδυναμώσει τη φωνή της και να μην υποκύψει στην τρομοκρατία.Ειδικά σήμερα που πολλοί βαφτίζουν την ασυδοσία δημοκρατία την ίδια ώρα που ασελγούν ανερυθρίαστα πάνω της.Τους το χρωστάμε».

                                                 (G.Tsoukaladakis- "Παρατηρητήριο")

«Τα Νέα» δημοσίευσαν τις μαρτυρίες των ανθρώπων που βρέθηκαν στο σημείο λίγα λεπτά πριν την τραγωδία είναι συγκλονιστικές. Όλοι έκαναν λόγο για έναν ψηλό άνδρα, που είχε ένα σακίδιο στην πλάτη του και φορούσε καπέλο τύπου τζόκεϊ, δύο κοντύτερους άνδρες, οι οποίοι φορούσαν αντιασφυξιογόνες μάσκες και είχαν σακίδια, αλλά και μία γυναίκα. Ανάμεσα τους ο ένας είχε το ρόλο του «καθοδηγητή» και οι υπόλοιποι εκτελούσαν εντολές.

Ενας από τους μάρτυρες που ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με τους δράστες περιγράφει πως πάνω από δέκα κουκουλοφόροι έσπαγαν με σφυριά τα τζάμια της τράπεζας και στη συνέχεια έριξαν μέσα τουλάχιστον δύο βόμβες μολότοφ. «Ο κόσμος από την πορεία φώναζε “Μη, μη”, αλλά οι κουκουλοφόροι τις πέταξαν και έφυγαν πεζοί».

«Βγάλτε τους έξω» – «Θα σας κάψουμε όλους»

Ενας δεύτερος μάρτυρας – εργαζόμενος στο βιβλιοπωλείο Ιανός υποστηρίζει πως τη στιγμή που οι άγνωστοι έσπαγαν την τράπεζα και ένας από αυτούς πέταξε την πρώτη μολότοφ, είπε στο ψηλό άτομο «Τι κάνετε ρε παιδιά; Εχει γυναίκες πάνω. Εχει κόσμο». Εκείνος του απάντησε «Βγάλτε τους όλους έξω». Ωστόσο τη στιγμή που προσπαθούν οι εργαζόμενοι να σβήσουν τη φωτιά ένα άλλο νεαρό άτομο που φορούσε μία μάσκα του σκι και μια μαύρη μπλούζα πέταξε μία ακόμα μολότοφ στο εσωτερικό της τράπεζας. Όταν ο μάρτυρας τον έπιασε από τον ώμο και του είπε «Τί κάνετε ρε; Εχει κόσμο πάνω…»., για να του απαντήσει εκείνος «Θα σας κάψουμε όλους», μάλιστα δεν δίστασε να περιλούσει με βενζίνη τον μάρτυρα και άλλα τρία άτομα που ήταν στο χώρο.

Εριξαν ένα υγρό στο εσωτερικό της τράπεζας και μετά τις μολότοφ

Ο τρίτος μάρτυρας περιγράφοντας τη σκηνή της επίθεσης λέει: «Οι δύο κοντύτεροι άντρες έσπαγαν την τζαμαρία και ο ένας από τους δύο είχε έβγαλε από το σακίδιο που έφερε ένα υγρό και το έριξε στο εσωτερικό της τράπεζας. Υπήρχαν και άλλα έξι-επτά τα οποία δρούσαν υποστηρικτικά και μόλις η επίθεση ολοκληρώθηκε και η τράπεζα παραδόθηκε στις φλόγες κινήθηκαν επί του πεζοδρομίου με κατεύθυνση προς το Σύνταγμα».Ο μάρτυρας που κατέθεσε στην Ασφάλεια φέρεται να αναγνώρισε σε φωτογραφίες τους δράστες.

Η μαρτυρία από το Μετρό – «Είπαμε να τους φοβερίσετε, όχι να τους κάψετε.»

Μία ακόμη μάρτυρας, η οποία δεν ήταν στην τράπεζα, αλλά στο Μετρό στην Κοραή αναφέρει πως «στις 14.20 της 5.5.2010 ήμουν στο Μετρό, στο σταθμό Πανεπιστημίου, στην έξοδο της Κοραή. Συγκεκριμένα ανέβαινα τα σκαλιά για να βγω στην επιφάνεια. Είδα από πάνω να έρχονται δύο νεαροί άνδρες, ψιλόλιγνοι και μία γυναίκα. Κατέβαιναν τρέχοντας σαν να τους κυνηγούσαν, ήταν κυριολεκτικά πανικοβλημένοι, έσπρωχναν τον κόσμο για να περάσουν. Οταν διασταυρωθήκαμε στη σκάλα άκουσα τη γυναίκα να φωνάζει στους δύο νεαρούς. Ηταν σε έξαλλη κατάσταση και τους έλεγε: ”Γιατί το κάψατε ρε παιδιά; Είπαμε να τους φοβερίσετε, όχι να το κάψετε ή να τους κάψατε”’».