Η πραγματικότητα... είναι διαφορετική

«Η εικόνα του κ. Τσίπρα -που διατυμπανίζει με κάθε ευκαιρία ότι εκπροσωπεί το νέο στην πολιτική ζωή του τόπου - να επιτίθεται με οργισμένο ύφος και παραμορφωμένο από τον θυμό πρόσωπο στα κόμματα της αντιπολίτευσης από το πρωθυπουργικό βήμα του Μεγάρου Μαξίμου  μετά το τέλος του άκαρπου συμβουλίου  πολιτικών αρχηγών δείχνει ότι η κυβέρνηση βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Κι ότι  αναζητεί απεγνωσμένα στηρίγματα στην αντιπολίτευση φοβούμενη ότι μπορεί να χάσει την ισχνή πλειοψηφία των 153 βουλευτών στην ψηφοφορία του επώδυνου ασφαλιστικού νομοσχεδίου.

Δείχνει επιπλέον, ότι ο κ.Τσίπρας δεν έχει πάρει ακόμη το μάθημά του: παρά την αλλοπρόσαλλη πολιτική που ακολούθησε τον τελευταίο χρόνο η οποία οδήγησε σε νέα ύφεση, στο παρανοϊκό  δημοψήφισμα , στα καταστροφικά capital control και στην επώδυνη υπογραφή του τρίτου μνημονίου , είναι έτοιμος ακόμη και σήμερα να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε μέσο ,επικοινωνιακό τρικ ή πυροτέχνημα για να εμφανισθεί εκείνος ως υπερασπιστής των μη προνομιούχων κι οι αντίπαλοί τους ως "προσκυνημένοι" της τρόικας…

Ωστόσο η πραγματικότητα είναι  τελείως διαφορετική. Και την γνωρίζει τόσο ο κ.Τσίπρας όσο -πλέον -και η μεγάλη πλειονότητα αυτών που τον ανέδειξαν Πρωθυπουργό τον Ιανουάριο ελπίζοντας σε ένα "παράλληλο πρόγραμμα" αποδυνάμωσης του Μνημονίου . Κι η πραγματικότητα λέει ότι ο κ.Τσίπρας έχει δεσμευτεί με την υπογραφή του στο τρίτο Μνημόνιο τον περασμένο Ιούλιο να περικόψει τις ασφαλιστικές δαπάνες για την περίοδο 2015-16 κατά 1 % του ΑΕΠ -δηλαδή κατα 1,8 δισ. ευρώ! 

Μία τέτοια γιγάντια περικοπή δεν μπορεί να επιτευχθεί εάν η κυβέρνηση δεν μειώσει σημαντικά τις συντάξεις εκατοντάδων χιλιάδων συνταξιούχων .Ο κ.Τσίπρας βλέποντας το αδιέξοδο , ότι  αυτό το πικρό ποτήρι θα το πιει ο ίδιος (  μαζί με τον εθνικολαϊκιστή συγκυβερνήτη του κ.Καμμένο) επιχείρησε να παγιδεύσει την αντιπολίτευση σε κοινά ανακοινωθέντα, κοινές στρατηγικές και γιατί όχι και κοινή στήριξη της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης που εκείνος- μόνος του -διαπραγματεύτηκε και συμφώνησε με τους δανειστές.

Μια μεταρρύθμιση που θα ήταν πολύ λιγότερο επώδυνη εάν ο κ.Τσίπρας δεν διψούσε για εξουσία, κι είχε αφήσει την κυβέρνηση Σαμαρα-Βενιζέλου να ολοκληρώσει το έργο της.

Αντιλαμβανόμενος ,όμως, ο Πρωθυπουργός ότι κανένας τους πολιτικούς αρχηγούς δεν "τσιμπάει" για να πέσει στην παγίδα (ούτε καν ο κ. Β.Λεβέντης) άρχισε να εκτοξεύει απειλές (μέσω Καμμένου) για εξεταστική επιτροπή για το PSI ενώ επιτέθηκε προκλητικά στα κόμματα της  αντιπολίτευσης "αυτούς που έχουν την αποκλειστική ευθύνη για την οικονομική, θεσμική και ηθική εξόντωση του ελληνικού λαού τα τελευταία πέντε χρόνια" ότι δήθεν "αδυνατίζουν την διαπραγματευτική γραμμή της κυβέρνησης".

Όμως ,όσες απειλές κι αν εκτοξεύσει ,όσες επικοινωνιακές   πιρουέτες να κάνει ο κ.Τσίπρας η ώρα της προσγείωσης στην επώδυνη πραγματικότητα  έρχεται με την ψηφιση του ασφαλιστικού νομοσχεδίου. Ο κ.Τσίπρας θα αναγκαστεί να αναλάβει -επιτέλους- τις ευθύνες του για την ανεύθυνη πολιτική του ως αντιπολίτευση και την καταστροφική του πολιτική ως κυβέρνηση.

Τις ευθύνες του για τις ανέφικτες αντιμνημονιακές υποσχέσεις του ( αύξηση του βασικού μισθού, επαναφορά της 13ης σύνταξης , κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, αύξησης του αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ, επαναπρόσληψη των απολυμένων στο δημόσιο, κατάργηση των ιδιωτικοποιήσεων κλπ  ) . Αλλά και για την ενθάρρυνση  -με ρητορική και πρακτικές μίσους -των πιο αντιδημοκρατικών ενστίκτων των απελπισμένων πολιτών με μόνο στόχο την  αναρρίχησή του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία από το περιθωριακό εκλογικό ποσοστό   του 3%-4% που συνήθως συγκέντρωνε το κόμμα.

Η φούσκα σκάει. Ήδη   εκατοντάδες χιλιάδες εξαπατημένοι πολίτες έχουν αρχίσει να βλέπουν κατάματα την σκληρή αλήθεια. Στην τελευταία δημοσκόπηση της Κάππα Research για το Bήμα ,το 65% των πολιτών θεωρεί αρνητικές όλες τις κομβικές αποφάσεις του κ.Τσίπρα - σύγκρουση με εταίρους ,προσφυγή στο δημοψήφισμα, συμφωνία για το τρίτο μνημόνιο, προσφυγή στις κάλπες τον Σεπτέμβριο , εκ νέου σχηματισμός κυβέρνησης με τους ΑΝΕΛ. 

Ας ελπίσουμε η πορεία του κ. Τσίπρα να συνετίσει και  τα άλλα  κόμματα -μικρά και μεγάλα- που επίσης έχουν  τεράστιες ευθύνες για το σημερινό αδιέξοδο της χώρας.

Μια κυβέρνηση ευρείας συνεργασίας για την αντιμετώπιση των προβλημάτων του τόπου είναι η μόνη διέξοδος. Και είναι μπροστά μας».

                                             (Άρθρο του Ν.Παπαδόπουλου από το ΒΗΜΑ)