[...]Πριν από λίγες μέρες είδα μία αλεπού στη ρεματιά του Χαλανδρίου. Δεν είναι δύσκολο να κατέβει το ζώο από την Πεντέλη μέχρι το Χαλάνδρι. Η ρεματιά είναι ο παλαιός ποταμός Καλαμάς που πηγάζει από τη Νέα Πεντέλη και χάνεται κάπου στη Φιλοθέη. Η ρεματιά είναι και ο λόγος που κατοικήθηκε το Χαλάνδρι ως ένας οικισμός γύρω από το μικρό ποτάμι. Εντελώς μεταξύ μας, είναι και το ομορφότερο σημείο του Χαλανδρίου. Ειδικά στο κομμάτι της κάτω από την Προφήτη Ηλία, σου δίνει την εντύπωση ορεινής εξοχής.
Το θέατρο της Ρεματιάς λειτουργεί από τον Μάιο μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου. Ξεκινάει με σχολικές εκδηλώσεις και τελειώνει, συνήθως, με τη φιλαρμονική του Δήμου να αποχαιρετά το καλοκαίρι και το τοπικό φεστιβάλ. Δεν ήταν όμορφο θέατρο, ας μην κοροϊδευόμαστε. Ήταν πλαστικές καρέκλες πάνω σε παλιά σιδεριά, όπως είναι τα περισσότερα υπαίθρια θέατρα στη χώρα. Όμως είχε φυτευτεί τόσο όμορφα μέσα στη ρεματιά που έγινε ένα με τα δέντρα της.
Ήταν η φωνή του καλοκαιριού για το Πολύδροσο. Διαφορετική, μέρα παρά μέρα. Το ένα βράδυ άκουγες κλαρίνα, το άλλο μπλουζ. Κάτω από τις θέσεις του βρέθηκαν γκαζάκια. Ένας γείτονας έλεγε ότι είδε δύο νεαρούς. Ο δήμαρχος είπε ότι το θέατρο ενοχλούσε κάποιους. Μα, πώς είναι δυνατόν να ενοχλείται κάποιος από το θέατρο; Συμφέροντα δεν υπάρχουν, εκτός και αν δεν μπορώ να τα διακρίνω. Είναι δείγμα διαστροφής αυτό που έγινε. Παράνοια.[...]
(Απόσπασμα άρθρου του Κ.Γιαννακίδη από το protagon.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου