Παλμύρα...

«Εάλω και η πανέμορφη Παλμύρα από την ορδή των μαυροντυμένων ζόμπι και ο λαός της σφαγιάζεται ενώ η αρχαία πόλη περιμένει τη δική της καταστροφή. Είναι Παρασκευή απόγευμα, και από το παράθυρό μου βλέπω την κίνηση του τέλους της εβδομάδας· οι άνθρωποι πηγαίνουν σπίτι ή φεύγουν για το Σαββατοκύριακο, σε μια πόλη και μια χώρα που όσο και αν έχει πληγεί από την κρίση βρίσκεται σε ειρήνη. Η θάλασσα χάνεται στο βάθος του ορίζοντα· μακριά, αόρατοι πρόσφυγες ψάχνουν με αγωνία τη στεριά. Στην οθόνη μου, σε ανταπόκριση των New York Times από τη Βηρυτό, διαβάζω για έναν νεαρό Σύρο στρατιώτη που βρισκόταν σε άδεια όταν η μονάδα του χάθηκε μέσα στην επέλαση του «Ισλαμικού Κράτους». «Το χειρότερο, είπε, ήταν η φωτογραφία με το ακέφαλο κορμί μιας φίλης - η 19χρονη κόρη Σύρου στρατηγού».

Σκέφτομαι τη Ζηνοβία, τη γενναία βασίλισσα της Παλμύρας, που, τον τρίτο αιώνα μ.Χ., κήρυξε τον πόλεμο εναντίον της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και κατέλαβε μεγάλη έκταση, από τη σημερινή Αγκυρα έως και την Αίγυπτο. Οι κατακτήσεις δεν κράτησαν παρά λίγα χρόνια· τα ρωμαϊκά στρατεύματα ανακατέλαβαν την περιοχή και το 271 η Ζηνοβία βρέθηκε κρατούμενη στη Ρώμη. Εκεί οι διηγήσεις διίστανται: μια λέει ότι θανατώθηκε (και δη διά αποκεφαλισμού), άλλη ότι ο αυτοκράτορας ήταν τόσο εντυπωσιασμένος από τη γενναιότητα και την ομορφιά της που της χάρισε τη ζωή και αυτή παντρεύτηκε και άφησε απογόνους……….

Πού είναι σήμερα η Λογική, η Ακεραιότητα και η Δικαιοσύνη; Η ερώτηση αφορά εξίσου τον έστω ελλειμματικό παράδεισο του ανθρωπισμού της Δύσης και την κόλαση του «Ισλαμικού Κράτους»; Αφορά «πιστούς» και «άθεους», «εικονολάτρες» και «εικονοκλάστες»; Στην Ελλάδα πλήθη προσκυνούν το σκήνωμα αγίας από τη Συρία – όπου ακόμη αποκεφαλίζονται γυναίκες και άνδρες. Στη Δύση, οι ίδιοι που καταγγέλλουν το προσκύνημα λειψάνων θρηνούν την καταστροφή ερειπίων σπουδαίας πόλης που χτίστηκε από φυλές της ερήμου. Αλλά είτε στέκει είτε πέσει πάλι, πόσο μεγαλειωδώς λάμπει η Παλμύρα ανάμεσα στις μαύρες μύγες της οργής. Πόσο διαχρονική είναι η ανάγκη όσων αγαπάνε τη ζωή να συντηρήσουν μυστήρια και σύμβολα του παρελθόντος εναντίον της ισοπέδωσης του αμείλικτου «εδώ και τώρα» του φανατισμού».

                           (Άρθρο του Ν.Κωνσταντάρα από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")