Πόσο πιο... πρωτόγονοι;

  

Μπορεί τα αεροδρόμια σε όλες τις πόλεις του κόσμου να είναι περιοχές ιδιαίτερα φροντισμένες, αφού αποτελούν την πρώτη επαφή των ταξιδιωτών με την πόλη, αλλά κι εδώ, δυστυχώς, αποτελούμε θλιβερή εξαίρεση. Γιατί αεροδρόμιο μπορεί να διαθέτουμε από το 1953 αλλά και τι μ' αυτό; Μήπως μάθαμε ποτέ πώς να το αξιοποιούμε;

Και μιλάμε για ένα -υποτίθεται- ανανεωμένο αεροδρόμιο που εξωτερικά μοιάζει με κλινική χωρίς καθόλου χρώμα, χωρίς καμία ισχυρή δήλωση παρουσίας. Κι ας δέχεται πια και διεθνείς πτήσεις, έστω όσων θέλουν με φθηνά εισιτήρια να πάνε στο Ιόνιο. Τι βλέπουν όμως οι άνθρωποι αυτοί στη διαδρομή προς την πόλη ή την Εγνατία/Ιονία Οδό; Ενδεικτικά, δείτε τις φωτογραφίες... 

Και δεν βρίσκεται τόσα χρόνια τώρα μια Δημοτική Αρχή να κάνει αυτό που κάνουν παντού στον κόσμο. Να διαφημίσει δηλαδή την πόλη στα λίγα χιλιόμετρα που απέχει το δικό μας αεροδρόμιο από το κέντρο αντί να τη δυσφημεί. 

Η υφιστάμενη Δ. Αρχή έριξε απλώς ένα τσιμέντο για να φαίνεται κάτι σαν πεζοδρόμιο -χωρίς πλακόστρωση φυσικά- αφήνοντας -εννοείται- άκοφτα τα χόρτα κι αυτό αφού έγινε εκεί η Δομή για τους μετανάστες, στην έλευση των οποίων πρωταγωνίστησε σπάζοντας τα ρεκόρ αφίξεων. Βέβαια, αν σκεφτεί κανείς  ότι μέχρι πέρσι τα -κατ' ευφημισμόν- πεζοδρόμια ήταν με χαλίκι, το τσιμέντο αποτελεί πρόοδο. 

Όποιος δει όμως τη στάση του αστικού λίγο πιο πέρα, θα εντρυφήσει για τα καλά στον πρωτογονισμό μας. Εκεί, ακόμη και τα σχόλια περιττεύουν. Καμαρώστε:

Η καθαριότητα άγνωστη λέξη, ακόμη και μπροστά από τα σπίτια

      Ένα κυτίο σαν κι αυτό, δίπλα στη στάση «του πολιτισμού» στη μέση του πεζοδρομίου

                                                                      Η διαδρομή προς την πόλη