Απόψεις...

 

«Στην Ελλάδα, για πολλούς και διάφορους ιστορικούς και πολιτικούς λόγους, ένα μέρος του πολιτικού συστήματος, δεν έχει κανένα πρόβλημα με τη βία, είτε αυτή ασκείται συλλογικά από διάφορες αγέλες κουκουλοφόρων, είτε ασκείται ατομικά, από διάφορους που πιστεύουν πως έτσι πλησιάζει ο καιρός του γενικού ξεσηκωμού ή της επανάστασης. Δεν έχει πρόβλημα, αυτό το τμήμα του πολιτικού προσωπικού της χώρας, ούτε με τη δημιουργία άβατων - αν και το σωστό θα ήταν πως θα έπρεπε να λέγονται γκέτο - στα οποία εγκαταβιώνουν και εξαπολύουν τις επιθέσεις τους κατά της κοινωνίας, άτομα του πολιτικού περιθωρίου και του κοινού ποινικού εγκλήματος. 

Αν υπάρχει ένας τομέας στον οποίο η σημερινή κυβέρνηση απέδωσε κάτω του μετρίου, είναι εκείνος του περιορισμού, με βάση τον ισχύον Σύνταγμα και την νομοθεσία, της ακροαριστερής βίας. Κατανοώ την πολιτική των ήπιων τόνων και την αποφυγή των εντάσεων που ακολούθησε όλα αυτά τα χρόνια, απέναντι σε ανέντιμες προσπάθειες, τόσο τον καιρό της πανδημίας (βλέπε πλατεία Νέας Σμύρνης), ωστόσο, έχει καταντήσει πια πολύ κουραστική αυτή η επανάληψη των χαμηλής έντασης τρομοκρατικών ενεργειών που μένουν αναπάντητες από τη συντεταγμένη πολιτεία.

Κανείς δεν λέει πως πρέπει να περισταλούν τα πολιτικά και ατομικά δικαιώματα, κανενός. Εκείνο, όμως, που προέχει πάντα στη Δημοκρατία, είναι η προστασία όλων από αυθαιρεσίες και βίαιες επιθέσεις, με βάση τη διαβόητο «πολιτικό πρόσημο» εκείνων που τις διαπράττουν».

                                                                 (Δ.Τριανταφυλλίδης- liberal.gr)

 

«Ο κ. Κουτσούµπας στη συνέντευξή του στην ΕΡΤ έθεσε ένα θέμα που μερικές μόλις εβδομάδες πριν από τις εκλογές κανείς δεν μιλάει γι’ αυτό. Είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία, αυτός που θα κρατούσε τρεις ημέρες και έγινε αισίως δεκαπέντε μηνών. Ο κ. Κουτσούμπας αναφέρθηκε στον «χριστιανό» Ζελένσκι που κέρδισε τις εκλογές αφού ανέτρεψε τον νόμιμο πρόεδρο της χώρας του. Δεν ξέρω πόσο «νόμιμος» ήταν. Εκείνο που ξέρω είναι πως έφυγε κακήν κακώς από τη χώρα του και ζήτησε άσυλο στην ελεύθερη Ρωσία του Πούτιν. 

Είπε και κάτι ακόμη, το οποίο αγγίζει τα όρια της κακοήθειας. Είπε πως εμφανίστηκε στο ελληνικό Κοινοβούλιο και κουβάλησε μαζί του ένα ναζί του τάγματος Αζόφ, τον Eλληνα Μιχαήλ. Ο παππούς του είχε πολεμήσει εναντίον των ναζί και ο ίδιος μερικές ημέρες μετά την εμφάνισή του στο ελληνικό Κοινοβούλιο σκοτώθηκε μαχόμενος για να υπερασπισθεί την ανεξαρτησία της πατρίδας του από τον Ρώσο εισβολέα. 

Για τους κομμουνιστές η ανθρώπινη ζωή υπήρξε πάντα μια λεπτομέρεια στο κείμενο της Ιστορίας. Και εξακολουθεί να παραμένει».

                                                         (Τ.Θεοδωρόπουλος- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)