Δέκα συν ένα (πρώτα) συμπεράσματα...

«Τις εκλογές τις κερδίζει ο αρχηγός και το ξεκάθαρο μήνυμα του. Υποψήφιος πρωθυπουργός που μπαίνει στην εκλογική μάχη με αδύναμη, ανέφικτη ή θολή κυβερνητική πρόταση μοιάζει με μπεκάτσα που βγαίνει για βόλτα στους ουρανούς εν μέσω κυνηγετικής περιόδου. Θα την κατεβάσουν πριν το καταλάβει.

Με δεδομένη την ευρεία, την συντριπτική νίκη Μητσοτάκη, την βεβαιότητα ότι αυτός θα είναι ο πρωθυπουργός της επόμενης τετραετίας και την σχεδόν απόλυτη βεβαιότητα ότι θα είναι επικεφαλής αυτοδύναμης κυβέρνησης που θα προκύψει από την (σίγουρη) επαναληπτική αναμέτρηση, αποτολμώ μερικά πρώτα συμπεράσματα, ενώ το αποτέλεσμα της κάλπης είναι ακόμα νωπό. 

Πρώτον, η Kεντροδεξιά συνεχίζει να διαθέτει αδιαφιλονίκητη, ανθεκτική και διευρυνόμενη πολιτική ηγεμονία μέσα στην ελληνική κοινωνία. Η Aριστερά βρίσκεται σε σαφή υποχώρηση. 

Δεύτερον, οι Ελληνες επέλεξαν τους ανοικτούς ορίζοντες (μαζί με τις φουρτούνες) της ελεύθερης και ανοικτής οικονομίας, από τους παλαιολιθικούς προστατευτισμούς και τη μίζερη –δήθεν- ασφάλεια της οικονομικής σοσιαλμανίας και του κρατικισμού. 

Τρίτον, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποδεικνύεται η κυρίαρχη πολιτική προσωπικότητα της εποχής μας. Είναι ο πολιτικός ηγέτης της Ελλάδας στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα. 

Τέταρτον, το άλλο τρομερό παιδί της πολιτικής που μεσουράνησε την δεύτερη δεκαετία του αιώνα μας, ο Αλέξης Τσίπρας, πνέει πλέον τα λοίσθια. Τραβάει τις ήττες, όπως το αλεξικέραυνο τους κεραυνούς. 

Πέμπτον, στις μονομαχίες ανάμεσα στους δύο, ο Μητσοτάκης παγίως κερδίζει. Μετρά ήδη τέσσερις νίκες και πάει σύντομα για πέμπτη. Αραγε, ο Τσίπρας θα στηθεί άλλα τέσσερα χρόνια περιμένοντας την έκτη ήττα του ή θα κάνει στην άκρη για κάποιον νεότερο; Τέτοια διαφορά δεν μπορεί να μην αγγίξει την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. 

Εκτον, ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την ευρεία νίκη του και με το πεδίο ανοικτό μπροστά του, βάζει σοβαρή υποψηφιότητα να μπει στο στενό ιστορικό κλαμπ των ελλήνων πρωθυπουργών με θητεία πέραν των δύο τετραετιών. Οψόμεθα. 

Εβδομο, το ΠΑΣΟΚ τα πήγε περίφημα. Η μάχη του για την ανάκτηση του δεύτερου πόλου του πολιτικού μας συστήματος μοιάζει να ξαναμπαίνει στις ράγες. Ενδεχομένως οι επόμενη αναμέτρηση να γίνει πρωτίστως ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. 

Ογδοο, τώρα λογικά πρέπει να ανοίξει και μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ μια σοβαρή συζήτηση. Η καινούργια ήττα οφείλεται στο γεγονός ότι έγιναν πολύ κεντρώοι ή στο γεγονός ότι δεν έγιναν όσο κεντρώοι έπρεπε; Εδώ σε θέλω. 

Ενατο, εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε ότι οι Ελληνες προτίμησαν να δουν στον καθρέφτη τους το λούστρο ευμάρειας που πρότασσε ο Μητσοτάκης από την κατοχική μαυρίλα που πρόβαλε ο Τσίπρας. Υπερψήφισαν το μισογεμάτο ποτήρι του Κυριάκου, από το τελείως άδειο του Αλέξη. 

Δέκατο, ένα κόμμα και ένας αρχηγός μπορεί να χαλάσουν την σχέση τους με την κοινωνία ή κάποιο κοινωνικό στρώμα (την μεσαία τάξη, για παράδειγμα) με έναν φόρο ή με ένα δημοψήφισμα, με έναν νόμο, ένα άρθρο και σε ένα λεπτό. Για να ξαναφτιαχτεί η σχέση χρειάζεται χρόνια, κόπο και απανωτές εξετάσεις.

 Τελευταίο. Τις εκλογές τις κερδίζει ο αρχηγός και το ξεκάθαρο μήνυμα του. Υποψήφιος πρωθυπουργός που μπαίνει στην εκλογική μάχη με αδύναμη, ανέφικτη ή θολή κυβερνητική πρόταση, μοιάζει με μπεκάτσα που βγαίνει για βόλτα στους ουρανούς εν μέσω κυνηγετικής περιόδου. Θα την κατεβάσουν πριν το καταλάβει». 

                                            (Αρθρο του Δ.Ευθυμάκη από το Protagon.gr)