Παραμύθια και... κουτοπονηριές

«Μεταξύ πένθους και θυμού βρίσκεται ο δημοσιογράφος και στενός συνεργάτης του Αλέξη Τσίπρα, Θανάσης Καρτερός, ο οποίος, αντί για οποιαδήποτε αυτοκριτική, επιτίθεται εκ νέου στον Κυριάκο Μητσοτάκη και σε όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, με νέο άρθρο του στην «Αυγή».

Ο στενός συνεργάτης του Αλέξη Τσίπρα σημειώνει, μεταξύ άλλων, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιλέγει να κάνει άμεσα δεύτερες εκλογές για «να τελειώσει και τον ΣΥΡΙΖΑ τώρα που υποθέτει ότι τον έχει στο χέρι. Ζαλισμένο, καταπτοημένο, εν μέσω πένθους. Να προσφέρει, όπως κάποιοι πολιτικοί του πρόγονοι, το κεφάλι του Τσίπρα στους μεγάλους μάγιστρους».

Παράλληλα, αφού σημειώνει ότι πέρασε και από τα πέντε στάδια του πένθους (άρνηση, θυμός, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη, αποδοχή), καλεί τους ψηφοφόρους βρουν τη δύναμη να κάνουν το πένθος πείσμα, όπως ο σπουδαίος ποιητής Μανόλης Αναγνωστάκης.

Άμεση απάντηση στα περί πένθους του Θανάση Καρτερού έδωσε ο Σπύρος Γεωργάτος, καθηγητής Γενικής Βιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, μέσα από το σάιτ του Σ. Κούλογλου. Σε ενυπόγραφο άρθρο του, με τίτλο «Να τελειώνουμε με τα παιδαριώδη, τα παραμύθια, τα κουτοπόνηρα», καυτηριάζει όσα ακούγονται και γράφονται στον ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας: «Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη». 

«Ακούγονται και γράφονται τερατώδη πράγματα: ότι ο κόσμος δεν ήταν ώριμος για την απλή αναλογική· ότι για την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ φταίνε οι άλλοι· όχι οι δεξιοί, οι … προοδευτικοί, που μέχρι χτες ήταν οι βέβαιοι σύμμαχοί μας στην "προοδευτική διακυβέρνηση".

Λες και θα έπρεπε το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ και το ΜέΡΑ25 να μην κοιτάζουν τη δική τους πολιτική επιβίωση, αλλά να σκέφτονται πώς και καλά θα αναδείξουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε ηγεμονική δύναμη του χώρου…», γράφει μεταξύ άλλων. Και συνεχίζει αναφερόμενος και στον Θανάση Καρτερό: 

«Ναι, μας φτύνουν και μας φτύνουν -παρά τα λεγόμενα- όλους μαζί. Διότι, όπως διαβάζω στο σημείωμα του άξιου συναδέλφου Γιώργου Ανδρουλάκη (από το Πανεπιστήμιο Πατρών), ποτέ άλλοτε μετά το 2009 τα συνολικά ποσοστά των κομμάτων της της Δεξιάς δεν ήταν μεγαλύτερα. Που σημαίνει ότι συνέβησαν και τα δύο: και έχασε η Αριστερά (συνολικά) ψήφους και κέρδισε η Δεξιά.

Συγχαρητήρια. Ναι, είμαστε άξιοι συγχαρητηρίων. Διότι, όπως είπε ο Βορίδης, "Ε, δεν τα πήγαμε άσχημα για χειρότερη κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης". Ξεχνάει ότι όσοι φύγαμε από το ΚΚΕ -όχι όψιμα, όπως εκείνος, αλλά μια δεκαετία νωρίτερα- δεν φύγαμε επειδή κατέρρευσε η Υπερδύναμη και δεν είχαμε που την κεφαλήν κλίναι, ούτε επειδή δεν μας εξέφραζε πια το όραμα του σοσιαλισμού - όπως τον σ. Θεοδωρικάκο. 

Φύγαμε διότι η ηγεσία αυτού του κόμματος αδυνατούσε να καταλάβει τα μηνύματα των καιρών και παρέμενε εγκλωβισμένη στον αυτισμό της. Έναν αυτισμό που εμπεριείχε τον ίδιο αμοραλισμό, την ίδια αναισθησία, την ίδια ψυχική τύφλωση με την οποία πολιτεύονται μέχρι σήμερα ορισμένοι-ορισμένοι».

Και καταλήγει ασκώντας σφοδρή κριτική στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ:

«Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε τις εκλογές γιατί δεν διαθέτει ένα πολιτικό επιτελείο ικανό να εκπονήσει μια αναγνωρίσιμη και διακριτή πρόταση εξουσίας, ένα ηγετικό απαράτ που να εμπνέει εμπιστοσύνη στους πολίτες. Μέχρι την προηγούμενη των εκλογών ακούγαμε διάφορους άσχετους και παντελώς αποξενωμένους από την κοινωνία να μιλούν για μεγάλο προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ. Μερικοί μάλιστα είχαν ράψει και κοστούμι!  Να τελειώνουμε με τα παιδαριώδη, τα παραμύθια, τα κουτοπόνηρα».

                                                                                          (iefimerida.gr)