Εύκολες υποσχέσεις...

  

«Οσοι πολιτεύονται με εύκολες υποσχέσεις, εύκολα εκλέγονται, όσοι έχουν στόχο τον εκσυγχρονισμό, δύσκολα κερδίζουν εκλογές. Και στις δύο περιπτώσεις, η διαχείριση της εξουσίας παραμένει δύσκολη – λόγω της φύσης των συσσωρευμένων προβλημάτων, της ευκολίας με την οποία η κάθε αντιπολίτευση υπονομεύει το κυβερνητικό έργο, και λόγω του φόβου των κυβερνώντων ενόψει των επόμενων εκλογών. 

Το ότι η χώρα κατά περιόδους σημειώνει πρόοδο οφείλεται περισσότερο στο ότι πρώτα βρέθηκε σε αδιέξοδο, παρά σε ξαφνική σύμπνοια πολιτικών δυνάμεων που πρόλαβε το κακό. Επειδή όσο και αν πολιτικοί επιμένουν να επενδύουν στον εκμαυλισμό των ψηφοφόρων, όσο και αν αυτό βοηθάει στις εκλογές, η κοινωνία γνωρίζει ότι η προκοπή απαιτεί εργατικότητα, αφοσίωση και κυνήγι του στόχου. Δεν χαρίζεται, δεν θεσπίζεται. 

Γι’ αυτό, ό,τι κι αν λένε πολιτικοί, παιδιά και γονείς αγωνιούν για καλό αποτέλεσμα στις Πανελλαδικές Εξετάσεις. Γι’ αυτό, κάνουν θυσίες για μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό. Ξέρουν ότι η ισοπέδωση, η πολτοποίηση όλων σε άμορφη μάζα, εξυπηρετεί ατάλαντους και άτολμους ταγούς και τους πελάτες τους, όμως εγείρει τον κίνδυνο οι Ελληνες να μείνουν πίσω στον αγώνα επιβίωσης, σε ατομικό και εθνικό επίπεδο. 

Οσο και αν μας αρέσει να μας κολακεύουν οι πολιτικοί, γνωρίζουμε ότι τα λόγια είναι εύκολα, ότι η επιτυχία έρχεται όχι μόνο με την επιθυμία, όχι μόνο με «μέσο», αλλά κυρίως μέσα από σκληρούς αγώνες και επαγρύπνηση. Γι’ αυτό βλέπουμε Ελληνες από κάθε οικονομικό στρώμα να διαπρέπουν στο εξωτερικό. Εκεί όπου αναμετρούνται με τους καλύτερους μέσα σε σαφές πλαίσιο ανταγωνισμού, μακριά από το ολέθριο εγχώριο οικοσύστημα οκνηρίας και ομφαλοσκόπησης».

             (Απόσπασμα άρθρου του Ν. Κωνσταντάρα από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)