«Τι ‘χες Γιάννη ‘μ, τι είχα πάντα»...

 

«Συμπαθάτε με, αλλά κάτι πρέπει να γίνει με τις κλοπές αυτοκινήτων. Προσωπικά ξέρω πέντε κοντινούς μου ανθρώπους που το τελευταίο εξάμηνο τους έκλεψαν το αυτοκίνητο. Απ’ αυτά βρέθηκε μόνο το ένα, παρατημένο σ’ ένα στενό. Τα άλλα τέσσερα άνοιξε η γη και τα κατάπιε. Το ίδιο έπαθαν δύο τηλε-παρουσιάστριες και ένας ηθοποιός, στην τηλεόραση άκουσα τις διαμαρτυρίες τους. Πρόκειται για λαίλαπα, κάτι πρέπει να γίνει. Ο μάστορας που μου κάνει το σέρβις κι έχει εκατό-διακόσιους πελάτες (άρα και μεγαλύτερο δείγμα από μένα), μου λέει ότι δεν περνά βδομάδα να μην του πει κάποιος κλαίγοντας ότι του έκλεψαν το αυτοκίνητο. 

Πριν δυο χρόνια δεν ήταν έτσι. Κάτι έχει συμβεί τον τελευταίο καιρό και οι συμμορίες έχουν ξεσαλώσει. Προφανώς έχει ανέβει πολύ η ζήτηση, οπότε η πιάτσα προσαρμόστηκε αμέσως. Βγαίνουν νύχτα κι όποιον πάρει ο χάρος. Και δεν κλέβουν ακριβά αυτοκίνητα, τα αμαξάκια των ταλαίπωρων των κυρ-Παντελήδων βουτάνε. Ανθρωπάκων που έκαναν τα κακά τους παξιμάδι για να τα αγοράσουν. Πολλοί τα χρωστάνε ακόμα. 

Οι συμμορίες δεν κωλώνουν μπροστά σε κανέναν και σε τίποτα. Μπαίνουν σε γκαράζ, εισβάλλουν σε πυλωτές, κλέβουν μπροστά από κάμερες. Σκασίλα τους, με τις μούρες τους φόρα παρτίδα κάνουν τη δουλειά. Ούτε immobilizers τους σταματάνε, ούτε συναγερμοί, ούτε κλειδωμένα τιμόνια. Ένας λοστός για την πόρτα του συνοδηγού, έναν laptop και μέσα σε τρία λεπτά το βάζουν μπροστά και φεύγουν. Ναι, αλλά κάτι πρέπει να κάνει το υπουργείο, η αστυνομία. Να προσαρμοστούν τάχιστα στο καινούριο αυτό κύμα κλοπών.Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνουν, δεν είναι δική μου δουλειά, δική τους είναι».

(Δ. Καμπουράκης- liberal.gr)

 «Θυμάστε που στα μέσα της εβδομάδας είχα γράψει για μια συμμορία που είχε ρημάξει τα αυτοκίνητα του κοσμάκη; Μεσαίου κυβισμού και αξίας αμάξια που εξαφανίζονταν από προσώπου γης κι έκλαιγαν τα ανθρωπάκια που πλήρωναν ακόμα τις δόσεις τους; Τους πιάσανε. Και τώρα τι θα γίνει; Θα σας τα γράψω όπως μου τα είπαν (με παράπονο ομολογώ) πηγές της ΕΛΑΣ. 

Στάλθηκαν στον εισαγγελέα, προφυλακίστηκαν, φτιάχτηκε ο φάκελος της υπόθεσης δεμένος και τεκμηριωμένος, θα πάνε για δίκη. Σε κανέναν χρόνο, τα θύματα των κλοπών θα λάβουν πρόσκληση να πάνε για μάρτυρες κατηγορίας. Θα πάνε μια φορά στο δικαστήριο, οι δικηγόροι των κατηγορουμένων θα ζητήσουν αναβολή και θα την πάρουν. Θα ξαναπάνε σε εννιά μήνες, πάλι αναβολή. Θα ματαξαναπάνε, τα ίδια. Θα χάνουν μεροκάματα, θα ταλαιπωρούνται, θα γκρινιάζουν, αλλά η δίκη δεν θα γίνεται. 

Κι αφού αυτό το πήγαινε-έλα θα επαναληφθεί επτά οκτώ φορές μέσα σε μια τριετία, όταν τελικά διεξαχθεί η δίκη δεν θα υπάρχει μάρτυρας κατηγορίας. Και οι τύποι ελλείψει μαρτύρων, είτε θα αθωωθούν, είτε θα πέσουν στα μαλακά. Θα ξαναβγούν στον δρόμο και θα ξαναστήσουν την επιχείρηση, εξάλλου δεν ξέρουν καμιά άλλη δουλειά να κάνουν. Και πάλι από την αρχή να διαμαρτύρονται τα καινούρια θύματα και να ξαναψάχνει η αστυνομία. 

Θα μου πείτε τώρα, ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο σ’ αυτό το τουρλουμπούκι; Ο πολίτης όχι μόνο χάνει την περιουσία του, αλλά μπαίνει και σε μια ψυχοφθόρα ατέρμονη διαδικασία χρόνων. Στο τέλος λέει «άει παρατάτε με». Που καταλήγουμε το λοιπόν; Στο γνωστό, «η καθυστέρηση απονομής της δικαιοσύνης, ισοδυναμεί με ανυπαρξία δικαιοσύνης.» Τι ‘χες Γιάννη ‘μ, τι είχα πάντα».

                                                                   (Δ. Καμπουράκης- liberal.gr)