Πραγματική οικονομία...

«Είναι αρκετά τα 32 δις. ευρώ του Ταμείου Ανάκαμψης; Ή για την ακρίβεια τα 45 δις. ευρώ αν προσθέσουμε και τους πόρους που θα πρέπει να εισφέρει ο ιδιωτικός τομέας για να προχωρήσει το όλο εγχείρημα; Μπορεί το απόλυτο νούμερο να μην λέει πολλά στους περισσότερους. Η ακόλουθη φράση λέει όμως κάτι σε όλους: Αν καταφέρουμε να αντλήσουμε αυτά τα 32 δις. ευρώ κινητοποιώντας και πόρους του ιδιωτικού τομέα, θα «σβήσουμε» όλη τη ζημιά που έκανε ο κορονοϊός στην οικονομία και θα καλύψουμε και ένα μέρος από την ύφεση της μνημονιακής περιόδου.

Αυτοί οι πόροι, είναι αρκετοί για να προσθέσουν 2-3 μονάδες ανάπτυξης στο ΑΕΠ –σε ετήσια βάση επαναφέροντας το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της χώρας πάνω από τα 200 δις. ευρώ μέχρι το 2024 ή το 2025. Όλα αυτά όμως, υπό προϋποθέσεις. Η κυβέρνηση παρουσίασε έναν κατάλογο 4 αξόνων ο οποίος έχει 18 δράσεις και πάνω από 30 εμβληματικές παρεμβάσεις στην οικονομία. Αυτές δεν θα υλοποιηθούν από μόνες τους. Στην πραγματικότητα, πρέπει να συμπράξουν άπαντες. Το Ταμείο Ανάκαμψης:

- Αφορά στο πολιτικό σύστημα της χώρας το οποίο οφείλει να καταθέσεις εποικοδομητικές προτάσεις, να φέρει εφαρμόσιμες ιδέες και να αποφύγει την στείρα αντιπολίτευση καθώς χρόνος για χάσιμο δεν υπάρχει. Το σχέδιο θα έρθει στη Βουλή, και εκεί θα πρέπει να δοθούν δείγματα γραφής.

-  Αφορά στη δημόσια διοίκηση η οποία πρέπει να ξεπεράσει αγκυλώσεις 10ετιών μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και να «τρέξει» τις διαδικασίες. Το Ταμείο Ανάκαμψης δεν είναι ΕΣΠΑ. Για να πάρεις λεφτά από τους Ευρωπαίους, πρέπει να «πιάσεις» συγκεκριμένους μετρήσιμους στόχους. Και τα χρονικά περιθώρια είναι σαφώς πιο στενά συγκριτικά με αυτά της 10ετίας που προσφέρονται όταν γίνεται λόγος για τους πολυετείς προϋπολογισμούς της ΕΕ.

- Αφορά στη δικαιοσύνη η οποία θα πρέπει να βρει τρόπο να επιλύει τις διαφορές που θα προκύψουν σε εξαιρετικά σύντομο χρονικό διάστημα.

- Αφορά στον ιδιωτικό τομέα ο οποίος θα πρέπει να βρει κεφάλαια για να επενδύσει. Το Ταμείο Ανάκαμψης δεν έχει το ίδιο μοντέλο με αυτό που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα τις προηγούμενες δεκαετίες. Δεν θα επικρατήσουν οι «μειοδότες» οι οποίες θα αναλάβουν να εκτελέσουν τα δημόσια έργα. Ο ιδιωτικός τομέας καλείται να βάλει εξαρχής τα λεφτά πάνω στο τραπέζι για να προχωρήσουν τα έργα.

- Αφορά στους επιχειρηματίες που θα χάσουν τα έργα οι οποίοι θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι το να μπλοκάρουν τα έργα στις αίθουσες των δικαστηρίων για «τυπικούς λόγους» δεν θα ωφελήσει κανέναν και πολύ περισσότερο την χώρα. 

- Αφορά στον συνδικαλισμό ο οποίος θα δοκιμαστεί μέσα στην επόμενη 3ετία καθώς θα αρχίσουν να μπαίνουν στο τραπέζι έννοιες «ταμπού» όπως η αξιολόγηση, η παραγωγικότητα κλπ.

-  Αφορά τέλος και στις τοπικές κοινωνίες οι οποίες είναι πολύ πιθανό ότι θα κληθούν σε πολλές περιπτώσεις να συνδράμουν καθώς θα ανοίξουν θέματα χωροταξικού σχεδιασμού. Το σκεπτικό του τύπου «καλός ο κάδος της ανακύκλωσης αρκεί να μην είναι έξω από την πόρτα μας» δεν θα βοηθήσει».

                                (Απόσπασμα άρθρου του Ν. Ζαργάνη από το liberal.gr)