Απόψεις...

«Το πυρηνικό δυστύχημα στο Τσέρνομπιλ, το 1986, προξένησε σοβαρή ρωγμή στο σοβιετικό οικοδόμημα από πολλές πλευρές. Η σοβαρότερη ήταν στην αξιοπιστία ενός συστήματος που επιχείρησε να αποκρύψει από τον υπόλοιπο πλανήτη ένα τραγικό συμβάν, κάτι που στοίχισε πολύ ακριβά σε ανθρώπινες απώλειες αλλά και σε αρνητικές μακροχρόνιες συνέπειες στην οικονομία, την κοινωνία και το κλίμα.

Η ηγεσία του ΚΚΕ προσαρμόστηκε αυτόματα στις ανάγκες στήριξης του «υπαρκτού σοσιαλισμού» με την απόκρυψη της πραγματικότητας. Με κεντρικό πρωτοσέλιδο άρθρο του στον Ριζοσπάστη και τίτλο «Ψέματα» ο τότε διευθυντής της εφημερίδας Θανάσης Καρτερός κατήγγειλε τα περί πυρηνικού ατυχήματος ως αντικομμουνιστική προπαγάνδα».

                                                              ( Γ. Μεϊμάρογλου- Athensvoice )

«Στην γνωστή δοκιμασία εμπαιγμού και εξευτελισμού υποβάλει και πάλι την Ευρώπη ο Τ. Ερντογάν αποθρασυμένος από την ανοχή που επιδεικνύουν στην επεκτατική πολιτική της Τουρκίας το Βερολίνο, η Κομισιόν και ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες και καθώς πιάνει το «μήνυμα στον αέρα» ότι αρκεί μια μικρή κίνηση έστω και προσχηματική, για να «καταπιούν» οι Ευρωπαίοι τις κυρώσεις».

                                                                  (Νίκος Μελέτης- liberal.gr)

«Το δεύτερο lockdown έχει πολλές διαφορές. Και δεν φταίνε τόσο όσοι δεν «μένουν σπίτι» .Στο προηγούμενο lockdown η κυβέρνηση είχε επιλέξει άλλο δρόμο: Τσιόδρας και Χαρδαλιάς εμφανίζονταν στις 6 μ.μ., εξηγούσαν τα πάντα και μετά τέλος, ούτε διαρροές, ούτε εικασίες, ούτε πανηγυρισμοί. Τώρα υπουργοί, πρωθυπουργοί, αντιπολίτευση, επιστήμονες μιλάνε. Κάνοντας πια τους πολίτες να μην ακούν κανέναν - ούτε καν αυτούς που πρέπει».

                                                                   (Μ.Λιαλιούτη –protagon.gr)

«Ο λαϊκισμός θα σβήσει μόνο με μεταρρυθμίσεις-Πρέπει να αγνοήσουμε τους λαϊκιστές και να προχωρήσουμε πιο γρήγορα τις μεταρρυθμίσεις. Στο κράτος δικαίου, στην Εκπαίδευση, στην οικονομία και στη λειτουργία του πολιτεύματος».

                                                                        (Α. Ζαμπούκας- liberal.gr)

«Το ΚΚΕ, ως ο σταθερότερος και ιστορικότερος εκφραστής της αριστεράς, βρίσκεται συχνά στο απυρόβλητο τόσο λόγω της διαιώνισης των ιστορικών ενοχών για τις περιόδους του εμφυλίου, της χούντας, και του θεσμικού αντικομμουνισμού όσο και λόγω της έλλειψης σοβαρής ιδεολογικής δουλειάς από άλλες παρατάξεις. Οι εκπρόσωποί του σπανίως αντιμετωπίζονται σαν ιδεολογικοί συνεχιστές των πιο βάρβαρων και καταπιεστικών καθεστώτων και ακόμα πιο σπάνια καλούνται να αιτιολογήσουν αυτή την ιδεολογική προσήλωση. Ολόκληρο το πολιτικό σύστημα υποκρίνεται ότι το ΚΚΕ είναι ένα κόμμα σαν όλα τα υπόλοιπα, κανονικό και φυσιολογικό, που δεν χρειάζεται να συζητήσουμε περισσότερο.

Το ΚΚΕ, με τα οργανωμένα και πειθαρχημένα μέλη του, την εκπληκτική οργάνωση και εμπειρία στον πολιτικό λόγο και ακτιβισμό, ξέρει πολύ καλά ότι μπορεί να δημιουργήσει σοβαρότατα προβλήματα σε οποιαδήποτε κυβέρνηση. Μπορεί να κλείσει εθνικές οδούς, να κατεβάσει χιλιάδες ανθρώπους και να καταλύσει το κέντρο της Αθήνας, να κάνει απεργίες σε μεγάλες βιομηχανίες μέχρι αυτές να καταρρεύσουν. Βασισμένο σε αυτή την ωμή μορφή εξουσίας, το ΚΚΕ μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την κοινή γνώμη και έτσι εκμεταλλεύεται άριστα το αδύνατο σημείο όλων των πολιτικών που κυβερνούν: το πολιτικό κόστος. 

Η δυνατότητα του συγκεκριμένου κόμματος να διαχειρίζεται αυτές τις ισορροπίες με μαεστρία, είναι και η κύρια πηγή της δυσανάλογα μεγάλης, σε σχέση με την εκλογική του επιρροή, δύναμης που έχει».

                                                                (Αλ.Σκούρας-liberal.gr)