«Καθηγητής πανεπιστημιακός με άρθρο του επιχειρεί να ανεβάσει το επίπεδο των αγώνων. Και συγκρίνει με την τραγική Αντιγόνη όσους κατέβηκαν στον δρόμο για το Πολυτεχνείο. Και, εννοείται, όσους επέβαλαν περιορισμούς με τον αυταρχικό Κλέωνα. Τότε, όπως και τώρα, ο φόρος τιμής στους νεκρούς είναι ιερό καθήκον, συμπεραίνει. Κατ’ αρχάς οφείλω να εκφράσω τη συμπαράστασή μου στον καθηγητή για την προσπάθειά του να αναβαθμίσει το μορφωτικό επίπεδο των αγωνιστών.
Για να σας εξομολογηθώ την αμαρτία μου, όμως, το μυαλό μου πήγε χωρίς να το θέλω στον Γιάνη. Έτσι όπως καθόταν γονατιστός με εκείνη την καρτέλα που έγραφε δεν θυμάμαι τι, δεν μπόρεσα να μη σκεφτώ σκηνοθεσία Επιδαύρου. Όταν αντιμετωπίσουμε κάποιο πραγματικό πρόβλημα, στεκόμαστε αμήχανοι γιατί έχουμε εξαντλήσει τις λέξεις που θα μας επέτρεπαν να το συλλάβουμε.Αυτό είναι και το κεντρικό πρόβλημα της μεταμοντέρνας Αριστεράς – συγκαταλέγω και το σκήνωμα του ΚΚΕ.
Έχει
καταχραστεί το κοινωνικό δράμα στο οποίο θέλει να πρωταγωνιστήσει. Έχει
εξαντλήσει τις εντάσεις του. Και έχει χάσει το ενδιαφέρον της. Ο,τι κι αν πει,
το έχει ξαναπεί. Και τώρα ψάχνει κάνα βραδινό φόρεμα στα μπαούλα. Ο ένας
ντύνεται Αντιγόνη και ο άλλος μπερδεύει τον Χρήστο Λαμπράκη με τον Γρηγόρη.
Μάλλον για κωμωδία το πάει».
(Απόσπασμα άρθρου του Τ. Θεοδωρόπουλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου