Το
Πάπιγκο αποτελεί βαρύ πυροβολικό σε σχέση με τον ορεινό τουρισμό των
Ιωαννίνων αλλά και της Ηπείρου γενικότερα. Και δεν περιποιεί καθόλου τιμή ούτε
στους τοπικούς άρχοντες ούτε στην Περιφέρεια Ηπείρου η εικόνα που δίνει στον
επισκέπτη, παρόλο που εκείνος του δείχνει την προτίμησή του.
Για
να μην σχολιάσει κανείς το πέρασμα από την Αρίστη όπου το οδόστρωμα εντός χωριού είναι
το λιγότερο προπολεμικό, ενώ πολλά αδέσποτα σκυλιά γυροφέρνουν τον κόσμο στα δυο-τρία μαγαζιά της
πλατείας (τρόπος του λέγειν). Οι –αρκετοί πια- ξενώνες μόνο εσωτερικά θυμίζουν
αυτό που θα έπρεπε και εξωτερικά να τους αναδεικνύει.
Διαλυμένα
πεζούλια, μονοπάτια, οδοστρώματα, λινάτσες, ξεχαρβαλωμένα φορτηγά στην είσοδο
του χωριού, αυτοκίνητα παντού μέσα στο χωριό, κάτι προπολεμικά έδρανα σχολείων παίζουν τον ρόλο παγκακίων σε σημεία που η θέα κόβει την ανάσα και
που οπουδήποτε αλλού στον κόσμο θα είχε την αντιμετώπιση που του άξιζε. Και η
κορωνίδα της ασυδοσίας: μια ανοιχτή χωματερή κάτω ακριβώς από τους πύργους της
Αστράκας! Χωρίς κανείς να ντρέπεται!
Και μπορεί τουριστικά αυτό το διάστημα τα πράγματα να πηγαίνουν καλά, ωστόσο, υπάρχουν
αρκετά μέρη στην Ελλάδα (Ελατοχώρι, Παλαιός Αγιος Αθανάσιος, Νυμφαίο, Παλαιός
Αγιος Παντελεήμονας, Ξυλόκαστρο κτλ.) που το ανταγωνίζονται πια και όταν εκεί η
εικόνα βελτιώνεται συνεχώς -ενώ εδώ χειροτερεύει,
το μέλλον φαντάζει ανησυχητικό.
Γιατί
η Περιφέρεια Ηπείρου αγνοεί σχεδόν τα Ζαγοροχώρια; Πότε θα βελτιώσει δρόμους,
ασφαλτόστρωση, διαβάσεις, δημόσιους χώρους;
Ξενώνες έγιναν και γίνονται καινούριοι, η ιδιωτική πρωτοβουλία επενδύει
αλλά δυστυχώς το ενδιαφέρον από Δήμους και Περιφέρεια δεν είναι το αναμενόμενο. Εκεί
που θα έπρεπε να είναι όλα προσεγμένα και να αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση
δίνουν την εντύπωση ότι πολλά είναι παραμελημένα και αφημένα στην τύχη
τους.
Για
παράδειγμα:
Το πρώτο πράγμα που βλέπεις πριν μπεις στο Πάπιγκο. Απίστευτο;
Και το δεύτερο, λίγα μέτρα παραπέρα
Δρόμοι που θυμίζουν προπολεμική Ελλάδα
Διαλυμένα πεζούλια στο κέντρο του μικρού Πάπιγκου
Χώροι πάρκινγκ αυτοσχέδιοι
Το μονοπάτι από μεγάλο προς μικρό Πάπιγκο. Όπως το βλέπετε και χειρότερο.Οι μικροί καταρράκτες χωρίς πρόσβαση...
Το μικρό μονότοξο γεφύρι αρχίζει κι αυτό να διαλύεται
Αυτοκίνητα παντού μέσα στο χωριό και... λινάτσες
Μπάζα στις άκρες του κεντρικού δρόμου
Παμπάλαια καθίσματα από αμφιθέατρο κάποιας σχολής -και όπου φυσικά δεν κάθεται κανείς- παίζουν χρόνια τώρα τον ρόλο παγκακίων σε σημεία με απίστευτη θέα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου